اشتياق نیروی کار عامل رونق تولید

بازار کار و بخش تولید از مهم‌ترین مؤلفه‌های تأثیرگذار بر توسعه اقتصاد کشور به شمار می‌روند؛ چرا که با وجود نیروی کار و افزایش سطح تولیدات کشور، زمینه‌های لازم برای رشد و توسعه اقتصاد ایجاد می‌شود. بنا به دلایل مهم یاد شده اصولاً مسئولان و تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران در کشورهای توسعه‌یافته تلاش می‌کنند تا ضمن بسترسازی‌های لازم برای افزایش رشد تولید و ايجاد رقابتی بسیار سازنده و پیشرو در بخش تولید، از نیروی انسانی یا کارگران به نحو احسن حمایت کنند.
متأسفانه، در برخی مشاغل ما تزلزل وجود دارد که بخشی از این موضوع ناشی از فرانگرفتن مهارت است؛ به گونه‌ای که مطالعات صورت گرفته نشان می‌دهد، افرادی که از کف کارگاه‌ها جذب شده‌اند، میزان پایداری و تکثیر در آنها بسیار بیشتر بوده است. طرح مهارت‌آموزی در محیط کار مزیت‌ها و موانعی دارد که مهم‌ترین موانع آن عدم اعتماد بخش خصوصی و دولتی، عدم اطلاع‌رسانی و مهم ترین مزیت آن توانمند ساختن کارآموز و بنگاه اقتصادی است.
با این حال، همه دولتمردان کشورهای توسعه‌یافته روی موضوع حمایت از نیروی کار به دلیل اثراتی که نیروی انسانی روی شتاب روزافزون توسعه و افزایش تولید می‌گذارند، متفق‌القول هستند؛ زیرا به این موضوع واقفند که بخش قابل توجهی از حرکت خروشان در بخش تولید ناشی‌ از انگیزه بالای نیروی کار است. بنابراین، تلاش می‌شود درآمد کارگران و حمایت‌هایی که از کارگران صورت می‌گیرد، به آنها توان اداره زندگی و تأمین معیشت را به شکل بهتری بدهد تا این موضوع بتواند روی تولید و به تبع آن افزایش صادرات کالا به کشورهای گوناگون و البته تأمین نیازهای داخلی جامعه مؤثر باشد، در حالی که با نگاهی به آمارها و گلایه‌های نیروی کار به ویژه کارگران و میزان تورم و حقوق و دستمزد در ایران پر واضح پیداست که نیروی کار ایرانی از وضعیت فعلی رضایت ندارد که دلیل آن تأمين نشدن معیشت است.
بخش بزرگی از جامعه که شامل کارگران و خانواده‌های آنها می‌شوند، در تب و تاب تأمین حداقل‌های خود هستند؛ حداقل‌هایی که شامل تأمين مواد غذایی می‌شود. بنابراین، سبد اقلام فرهنگی، دارویی و نیازهای دیگر به واسطه کاهش قدرت خرید و پایین بودن دستمزد و برابر نبودن با میزان تورم خالی می‌ماند.
در این موضوع شکی نیست که يکی از مهم‌ترین مطالبات رهبر معظم انقلاب از دولت‌ها، توسعه و جهش تولید با حمایت از بخش کار و تولید بوده است. با توجه به اینکه نیروی کار جزء بسیار مهمی از این جورچین به شمار می‌رود، تحقق مطالبه رهبر معظم انقلاب اسلامی جز با حمایت از نیروی کار و تأمین مادی نیروی کار و ايجاد میل وافر به فعالیت مثمرثمر در بخش تولید و تولید کالای با کیفیت دارای مزیتی که امکان صادرات داشته باشد، صورت نمی‌پذیرد. بنابراین، امید می‌رود دولت‌ها و دولت سیزدهم این موضوع را جدی‌تر واکاوی کنند؛ چرا که بی‌توجهی به نیروی کار به معنای تضعیف توليد، از دست رفتن و کاهش تولید و دست نیافتن به اهداف توسعه‌ای کشور است.