واقعیت ماییم...

می‌گم توجه کردین همه این روزا یه پا روانشناس شدن و در مورد امید به زندگی حرف می‌زنن؟
جدیداً هم که همه از این دوره‌ها و چله‌های سحرخیزی و چه می‌دونم این چیزا برداشتن و هی تبلیغ پشت تبلیغ...!
بعدم این فنجون‌های قهوه‌شون رو اول صبح تا تو چشم ما فرو نکنن، صبح‌شون شب نمی‌شه.
والله من که ترجیح می‌دم یه روزایی تا ظهر بخوابم! بعدشم صبحونه نمی‌خورم و وصلش می‌کنم به ناهار.
اما یه سؤال دارم. آیا ما ۸۰ میلیون آدمیم که از صبح تا شب خوشحالیم و هیچ دغدغه‌ای نداریم؟
امید به زندگی خوبه، انرژی مثبت هم خوبه، اما برادر من! خواهر من! زندگی واقعی به این خوشگلی که شما توصیف می‌کنید نیست عزیزجان! من که همین الآن کوهی از ظرفای نشسته توی سینک دارم و قصد ندارم فعلا ًمرتب‌شون کنم‌.
لنگه جورابمم پرت کردم زیر تخت... حالا شاید تو الآن خونه‌ات به تمیزترین شکل ممکنه، یا داری تا خودِ واحد بغلی رو دستمال می‌کشی و سر و سامون می‌دی‌‌...! اما من مثل تو نیستم‌. من یه روزایی حتی حوصله خودمم ندارم‌ و اصلاً هم علاقه‌ای به ادا بازی ندارم.
البته قصد ندارم منفی‌بافی کنم، ولی می‌خوام بگم زندگی واقعی اینجوریه که ممکنه صبح خوشحال و شاد و خندان از خواب بیدار بشی؛ اما نیم ساعت بعدش به فجیع‌ترین شکل ممکن با یکی از عزیزهات مشاجره و جرّ و بحث کنی!
و تا خود عصر با دماغ پف‌کرده و چشم‌های ورم‌کرده بیفتی گوشه خونه! ممکنه خیلی وقتا وضع مالیت خیلی خوب باشه و لاکچری بازی‌هات رو توی فضای مجازی بکنی تو چشم ملت؛ اما بعضی وقتا از اول ماه تا آخر ماه، نتونی خرجت رو سر و سامون بدی!
ممکنه یه مسیر طولانی رو پیاده‌روی کنی و لذت ببری‌، یه روزایی هم لنگ همون یه قرون دوزار کرایه باشی و نتونی تاکسی سوار بشی!
حالا تو مجازی هر صفحه‌ای که باز می‌کنی، همه درگیر روتین پوستی هستن. بعد خودتو نگاه می‌کنی از دار دنیا برای روتین پوستی یه دونه صابون زیتون داری، واسه موهاتم یه شامپو تخم‌مرغی!
خلاصه که لطفاً انقدر محتوای انگیزشی تولید نکنید، که مردم هوا برشون داره ۸۰ میلیون آدم بدون دغدغه و مشکل کنارشون زندگی می‌کنن و فقط خودشونن که بدبخت‌ترین آدم دنیان...!
لطفاً جمع کنید این ماسک‌های پوشالی رو.‌...
خلاصه که هر وقت حس کردین یه چیزی خیلی داره فضایی و ایده‌آل نمایش داده می‌شه، به زندگی خودت نگاه کن! اون‌ چیزایی که دیدی واقعی نیستن.
واقعیت خود تویی، منم، واقعیت ماییم، که ممکنه یه روز ابری باشیم، یه روز آفتابی!
اما همیشه امیدواریم و امیدوار، به روزای بهتر و شادتر!
و یادمون نمیره، دردها و مشکلات هم این وسط‌ها، می‌رن و میان و بالاخره تموم می‌شن.