انتخابات در کرونا

انتخابات مجلس یازدهم در حالی در پایان سال 1398 برگزار می‌شد که احزاب و گروه‌های سیاسی خود را آماده آن می‌کردند. اصلاح‌طلبان از مدت‌ها قبل برای حضور تمام عیار برای دستیابی به کرسی‌های حداکثری مجلس آماده می‌شدند. آنها امیدوارانه خود را فاتح انتخابات دانسته و قرار را بر حضور بدون شرط در انتخابات با حداکثر توان در صحنه گذاشته بودند. زمزمه‌های تک فاز مبنی بر مشارکت مشروط را نیز به واقع باید سناریوی مکملی برای بسترسازی برای سناریوی اصلی دانست که بدون شک در ادامه به مشارکت بدون شرط تبدیل می‌شد.
در این میان، حوادث آبان ماه 1398 و تصمیم پرحاشیه دولت که به بلوا و آشوب به بهانه گرانی بنزین انجامید، آب سردی بود که اصلاح‌طلبان را از ادامه کار ناامید کرد. آنها گمان نمی‌کردند که میزان نارضایتی از دولتی که با حمایت ایشان به قدرت رسیده است تا این اندازه پایین آمده باشد که عوارض آن دامنگیر اصلاح‌طلبان نیز شود! در این وضعیت، پس از حوادث آبان ماه بود که بخش قابل ملاحظه‌ای از اصلاح‌طلبان شناخته شده که خود را آماده حضور در صحنه انتخابات می‌کردند، پشیمان شده و «نهضت ثبت‌نام» مدنظر اصلاح‌طلبان اتفاق نیفتاد. حادثه تلخی که با واکنش بخشی از فعالان سیاسی این اردوگاه همراه بود. برای نمونه «محمد قوچانی» در روزنامه «سازندگی» نوشت: «این «آغاز یک پایان» است. «آغاز پایان اصلاح‌طلبان» خسته و نااستواری که فقط در زمین هموار می‌توانند سیاست‌ورزی کنند. ما به یک شکست نیاز داریم تا به خود آییم و اصلاح‌طلبی را اصلاح کنیم... ما اصلاح‌طلب می‌مانیم، حتی اگر در اقلیت باشیم... این بی‌تدبیری است که ما را اقلیت می‌کند، نه رأی اکثریت...»
جریان اصولگرا اما با همه توان در میدان انتخابات حاضر شد و شهادت حاج قاسم نیز فرصتی برای این جریان فراهم آورد.
سرانجام یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی روز جمعه ۲ اسفند ۱۳۹۸ با رأی‌گیری در ۵۵ هزار شعبه اخذ رأی در سراسر ایران در ۲۰۸ حوزه انتخابیه برگزار شد، در حالی که کشور چند روزی بود به طور رسمی درگیر بیماری کرونا شده بود و این خود عاملی برای نگرانی مردم از حضور در پای صندوق رأی بود! طبق آمار اعلام شده ۲۴ میلیون و ۵۱۲ هزار و ۴۰۴ نفر از مجموع ۵۷ میلیون و ۹۱۸ هزار و ۱۵۹ نفر با مشارکت ۵۷/۴۲ درصدی در انتخابات شرکت کردند. انتخاباتی که کمترین میزان مشارکت را در ادوار انتخابات مجلس داشت.