یک روز که آقا در جبهه مهمان ما بودند، برای‌شان غذای متوسطی در نظر گرفته بودیم. به نظر ما این غذا هیچ غیر عادی نبود. ایشان مهمان ما بودند. ما باید پذیرایی می‌کردیم، اما آقا در همان ابتدای ورود فرمودند: فلانی از همان غذایی که خودتان می‌خوردید و به رزمندگان می‌دهید به من هم بدهید. نکند که چیز اضافه‌ای در نظر بگیرید. من عرض کردم آقا شما مهمان ما هستید و ما وظیفه داریم که از چنین مهمان عزیزی پذیرایی کنیم. فرمودند نه پذیرایی که به غذای رنگارنگ نیست. من همان غذایی را می‌خورم که رزمندگان می‌خورند. نکته دیگری که برایم عجیب بود، مجالست و همنشینی عادی و متواضعانه ایشان بود. در آن موقع رئیس‌جمهور کشور بودند، حتی بعضی از آقایان دیگری که در ملاقات‌های غیررسمی و در زمان استراحت‌شان خدمت ایشان می‌آمدند، همانند اعضای خانواده و فرزندان‌شان برخورد می‌کردند و این نشانه تواضع ایشان بود.
سردار امیر حیات‌مقدم
