پایان عصر صهیونیسم‌

با گذشت هفت ماه از جنگ غزه، موج اعتراضات علیه رژیم صهیونیستی و نتانیاهو روز به روز بیشتر می‌شود. در غرب‌ـ شرق و شمال‌ـ جنوب بین‌الملل شاهد برپایی تظاهرات ضد صهیونیستی هستیم. موج نفرت از رژیم صهیونیستی امروز نه فقط در سرزمین‌های اشغالی و نفرت از صهیونیسم نه فقط در کشورهای جهان اسلام، بلکه در دیگر نقاط عالم و کشورهای غیراسلامی نیز شکل گرفته است و این موج گسترده نه‌تنها رژیم صهیونیستی را در جهان منزوی‌تر کرده، بلکه گریبانگیر بزرگ‌ترین حامی آن نیز شده است. اتفاقی که بسیاری علت آن را روحیه وحشی‌گری نتانیاهو در غزه می‌دانند. اگر آمریکا را مهم‌ترین و بزرگ‌ترین حامی رژیم صهیونیستی تصور کنیم که در طول عمر نحس رژیم صهیونیستی هیچ گاه چتر حمایتی خود را در عرصه‌های سیاسی و بین‌المللی، اقتصادی، تکنولوژیک و نظامی، ولو یک روز هم از سر این رژیم برنداشته است، اعتراضات در این کشور را باید بی‌سابقه و ناممکن در ذهن‌ها قلمداد کنیم. بنابراین، آنچه این روزها در دانشگاه‌های آمریکا اتفاق می‌افتد و تظاهرات‌ بی‌سابقه دانشجویان و استادان این دانشگاه‌ها در حمایت از مردم غزه صورت می‌گیرد، باید آغازی بر پایان حمایت‌های بی‌حد و حساب آمریکا تجزیه و تحلیل کرد که تحقق این موضوع به معنای پایان دوران «صهیونیسم‌سالاری» است. 
دولت و نخبگان سیاسی و نظامی آمریکا که با باز گذاشتن دست رژیم صهیونیستی در انجام هرگونه جنایت و حمایت از آن در مجامع بین‌المللی به عنوان شریک جرم صهیونیست‌ها مطرح است، توان جلوگیری از افزایش موج ضدصهیونیستی را ندارد؛ از این رو جنگ غزه و کشتار بی‌رحمانه مردم بی‌دفاع این منطقه که تعدادشان از 40 هزار نفر فراتر رفته، سبب شده است رژیم صهیونیستی در افکار عمومی به منفورترین واحد سیاسی جهان تبدیل شود که این یعنی تمام فعالیت رسانه‌ای صهیونیست‌ها در طول 70 سال اخیر که تلاش می‌کردند رژیم صهیونیستی را مشروع جلوه دهند، نتیجه بر عکس داده است. به نظر می‌رسد، حتی بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا به واسطه فشار افکار عمومی نیز وی را در حمایت‌های همه‌جانبه از این رژیم و جنایاتش (برای نمونه در موضوع حمله به رفح) با تردید زیاد مواجه کرده است. اعتراض علیه رویکرد سیاسی دولت فعلی رژیم صهیونیستی نیز در داخل سرزمین‌های اشغالی روز به روز بیشتر می‌شود. دولت نتانیاهو پیش از شروع این جنگ و از ابتدای روی کار آمدنش در سال 2022 به یکی از مهم‌ترین چالش‌های سیاسی و اجتماعی در داخل سرزمین‌های اشغالی تبدیل شد، به گونه‌ای که تظاهرات‌های بی‌سابقه علیه دولتش در شهرهای بزرگ، نظیر تل‌آویو و اورشلیم (قدس) شکل گرفت که خواهان سرنگونی دولت مستقر و انتخابات زودهنگام بودند.