"آمدنش" به استان و استانداری، غیرمنتظره‌ترین اتفاق در حساس‌ترین مقطع مدیریتی آذربایجان شرقی بود.
با وجود تعلق بومی و منطقه‌ای اش به آذربایجان شرقی، کمتر کسی او را می‌شناخت، مسوولیت‌های عمدتا ملی و کشوری او در آستان قدس رضوی، سازمان خصوصی سازی، عضویتش در هیات مدیره چندین موسسه و شرکت عمدتا اقتصادی و سرمایه گذاری، از نظر دولت، برای سپردن سکان مدیریت ارشد آذربایجان شرقی به او کافی بود؛ اما تردیدها از این منظر که آیا "مالک رحمتی" جوان گمنام و دهه شصتی، برای اداره یکی از حساس‌ترین استان‌های ایران، گزینه مناسبی می تواند باشد یا نه، به محض انتشار خبر انتصابش به اوج رسید!
به فاصله چند ساعت، اخبار مربوط به سوابق مدیریتی استاندار جوان آذربایجان شرقی و انتسابش به "سید مصفی هاشمی"، نماینده چهار دوره مردم مراغه در مجلس و رئیس وقت ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره)، تصویری روشن تر از مالک رحمتی به افکار عمومی مخابره کرد تا قضاوت ها و پیش داوری ها نیز به تردیدهای قبلی اضافه شود.
برای تحویل گرفتن سکان استانداری آذربایجان شرقی که به تبریز آمد، روز معارفه اش، خود را سرباز نظام دانست و مسوولیت جدیدش را "سخت ترین ماموریت" خود اعلام کرد، ماموریتی که به تعبیر خود، "بازگشت به اصل" بود.
افتخار می‌کنم کارگزراده‌ام
آذربایجان را مهد تمدن و تاریخ ساز و جریان ساز می دانست، به "کارگر زاده" بودنش افتخار کرد و "جلب رضایت مردم" را اصلی ترین هدف خود از قبول مسوولیت اعلام کرد، هدفی که تا آخرین ثانیه های حیات پربارش، دنبال آن بود.
مالک رحمتی، شانزدهمین استاندار آذربایجان شرقی لقب گرفت تا برای تحقق اهداف و برنامه های توسعه و اعتلای این منطقه و پیشبرد سیاست ها و برنامه های دولت آستین بالا بزند و از همان نخستین روز، از اولویت های کاری و مدیریتی خود در استانداری رونمایی کرد، اولویت هایی که توسعه جهشی استان، شاه بیت آن ها بود.
خواب را بر مدیران کم کار، تنبل و باری به هر جهت حرام کرد
با تمام تردیدها، خیلی زود، شیوه و رویه خاص مدیریتی مالک رحمتی، جلوه های بدیع خود را بروز داد، حضور مداوم و همیشگی اش در میدان، خیلی زود، تردیدها را به "امید" تبدیل کرد، جسارت و جدیت مثال زدنی او در پی گیری مشکلات، مطالبات و گره های اجرایی، عمرانی و مدیریتی استان در تمامی حوزه ها، خواب را بر چشمان مدیران کم کار، تنبل و باری به هر جهت استان حرام کرد، بازدیدها و حضورهای سرزده و ناگهانی اش در محل اجرای طرح ها و پروژه های عمرانی و زیربنایی مهم استان، قصورها و کم کاری های بسیاری از مدیران و پیمانکاران را برملا ساخت و به موازات این شکل از کنشگری مدیریتی، کم کم، به "مالک دل ها" در بین مردم تبدیل شد.
هیچ مدیر دولتی، بخش خصوصی، پیمانکار و کارگزار اجرایی استان، از دایره رصد و نظارت‌های میدانی و ستادی مالک رحمتی دور نبود؛ با تکیه بر اشرافیت اطلاعاتی و فنی بالایی که در همه حوزه های اجرایی، عمرانی و خدماتی داشت، کلاه سرش نمی‌رفت و مدیری نتوانست او را با وعده‌های سرخرمن و حواله به آینده، فریب دهد.
اعتقادش بر این بود که فرصت خدمت برای خود و دیگر مدیران اجرایی استان بسیار کم و محدود است و هیچ کس حق ندارد حتی یک ثانیه از این فرصت را به هدر بدهد، برای همین، کم تر پشت میز نشست و بیشتر بیرون از کاخ استانداری درحال بازدید و سرکشی و بازخواست مدیرانش بود.
ضرب‌الاجل به نفع خلق‌الله
او قائل به کار و تلاش شبانه روزی برای ادای دین به مردم بود، برای تعیین تکلیف مشکلات و گره های عمرانی، خدماتی و اجرایی، حاضر نبود کار پی گیری و تعیین تکلیف را به فردا بگذارد، تلفنش را بر می داشت، مدیر مربوطه را بازخواست و پاکار می کرد و ضرب الاجل اجرایی و مدیریتی اش را ابلاغ می کرد تا هیچ کاری از امورات خلق الله بر زمین نماند.
قدرشناس و محترم بود، برای استفاده از تجارب اسلاف خود و پیشکسوتان، میزبان استانداران ادوار آذربایجان شرقی شد، بی اعتنا به گرایش های فکری، سیاسی و تعلقات حزبی و سیاسی آنان، تا در کنار تکریم استانداران سابق و اسبق، چراغی روشن پیش روی مسیر مدیریتی اش بگشاید، ابتکاری که همچنان با احترام از آن یاد می شود.
اوج کارش در ایام برگزاری دور دوم انتخابات مجلس دوازدهم در استان بود، جایی که در اوج نگرانی ها، حاشیه ها و حتی شایعات و شائبه های مطرح در خصوص سلامت انتخابات، مدیریت و نظارتی قابل تحسین بر روند برگزاری انتخابات داشت و به خوبی، از سلامت انتخابات صیانت کرد و خط بطلانی بر برخی نگرانی ها کشید.
آذربایجان را مهد تمدن و تاریخ‌ساز و جریان‌ساز می دانست. به "کارگر زاده" بودنش افتخار کرد و "جلب رضایت مردم" را اصلی ترین هدف خود از قبول مسوولیت اعلام کرده بود و تا آخرین ثانیه های حیات پربارش، صادقانه به دنبال آن بود. 
