دست مریزاد !

«ما اسرائیلی ها اغلب مردمان غمگینی هستیم. لبنان اکنون در جشن و شادی به سر می برد ولی ما در غم و ماتم نشسته ایم.»این عبارات را شیمون پرز نخست وزیر اسبق اسرائیل در سال 82 زمانی ادا کرد که رژیم صهیونیستی به مبادله 400 اسیر لبنانی و فلسطینی با جنازه چند نظامی به هلاکت رسیده خود تن داد. 3 سال پس از آن واقعه در حالی که جهان- از شرق تا غرب و از مسلمانان تا کفار- دست حزب الله را به عنوان پیروز جنگ با رژیم صهیونیستی بالا برده اند، تداعی تحلیل پرز در ذهن ها عین واقعیت خواهد بود.
این روزها به همان اندازه که در اردوگاه کفر و استکبار، خشم و ماتم موج می زند، در اردوگاه مسلمین، موج شادی و حس افتخار و اعتماد به نفس به راه افتاده است. به واقع، سیدحسن نصرالله و جنبش مقاومت پیروز او در برابر صهیونیست های تا بن دندان مسلح، سوزسینه مسلمین را در پس 58 سال تحقیر و شکست فرو نشاند و روحیه و شخصیت مردمان ناامید در خاورمیانه اسلامی و عربی را دگرگون کرد. حالا دیگر «مصطفی الفقی» مشاور پیشین حسنی مبارک و رئیس کمیسیون روابط خارجی مجلس خلق مصر هم بیخ گوش مبارک کلماتی کلیدی بر زبان می راند و می گوید «حزب الله ثابت کرد که قادر و تواناست و ما هم می توانیم از عهده اسرائیل برآییم». برای اسرائیل، کابوس از این واقعی تر و خوفناک تر؟!
برداشت دشمن و دوست از این گزارش روزنامه صهیونیستی «جروزالم پست» چه باید باشد که تصریح می کند «جنگ لبنان، آغاز فروپاشی اسرائیل است... در همین روزهای اخیر والدین حداقل 50 نوزاد در کرانه باختری و نوارغزه، نام کودکان خود را نصرالله گذاشته اند... یکی از محبوب ترین سی دی هایی که در خیابان های شهرهای فلسطینی به فروش می رسد، «عقاب لبنان خوش آمدی» نام دارد که حاوی 14 سرود و بخش هایی از سخنرانی های نصرالله در طول دوران درگیری است. این سرودها، برخی حکام عرب را سرزنش می کنند.»
آقای بوش حق دارد اسباب خنده مردم دنیا را فراهم کند و بگوید اسرائیل پیروز شد. بالاخره هرچه باشد، او و وزیرخارجه اش بودند که رژیم صهیونیستی را برای حمله به لبنان تحریک و تشجیع کردند و بعد از آن هم علناً مانع از تن دادن رژیم صهیونیستی به آتش بس در هفته های دوم و سوم جنگ شدند؛ امری که سرانجام و از سر اجبار واقع شد. با این همه آیا توقع بود که دولت آمریکا به عنوان طراح حمله به لبنان، برای چندمین بار طی یکسال جرئت داشته باشد که اعلام کند شکست خورده؟ به تعبیر هفته نامه نیویورکر «دولت آمریکا در برنامه ریزی تهاجم به لبنان با اسرائیل همکاری نزدیک داشت و بوش و دیک چنی معاون وی متقاعد شده بودند یک عملیات موفقیت آمیز و بمباران حزب الله از سوی اسرائیل می تواند ضمن کاهش نگرانی های اسرائیل، الگویی پیشگیرانه برای آمریکا جهت نابودی تأسیسات اتمی ایران باشد... نظام های حاکم بر عربستان، مصر و اردن هم از ابتدای جنگ گمان می کردند اسرائیل برنده است و به گفته برخی منابع اطلاعاتی در پنتاگون در جنگ از اسرائیل حمایت می کردند.»
بی دلیل نبود که رژیم صهیونیستی با وحشی گری تمام در طول 33روز مجموعاً بمب هایی بر سر ملت لبنان ریخت که حجم تخریب آن به میزان 5 بمب اتمی برآورد شده است. حزب الله لبنان نه فقط با اسرائیل که رسماً با آمریکا و ناتو (رژیم هایی نظیر انگلیس) در حال جنگ بود و هر یک روز مقاومت بیشتر، شوکت و قدرت و اقتدار حاصل از ارعاب آنها را بیشتر به چالش می کشید. اما سرانجام چه شد؟ اینک به گزارش جروزالم پست، عمیر پرتز وزیرجنگ رژیم صهیونیستی با تشکیل کمیته تحقیق به ریاست عمنون لیپکین شاهاک رئیس ستاد مشترک اسبق ارتش اسرائیل، دستور بررسی علت شکست در جنگ را صادر کرده و همین یک فقره، از انگشت فرو بردن در چشم بوش بدتر است. همزمان روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارونوت و روزنامه انگلیسی ایندیپندنت از نشست محرمانه شیمون پرز معاون نخست وزیر اسرائیل با رامسفلد وزیر دفاع آمریکا و دیدار فرستاده ویژه بلر با مقام های اسرائیل خبر می دهند؛ شاید هم لازم باشد اسرائیل، آمریکا و انگلیس کمیته حقیقت یاب مشترکی تشکیل دهند تا معلوم شود این ضربه سهمگین و ویرانگر را از کجا و چرا خورده اند.
فهم شکست اسرائیل البته بهره هوشی بالایی نمی خواست. همان روز که سران رژیم صهیونیستی از اهداف اعلام شده دست شستند و به استقبال آتش بس- به بهانه قطعنامه شورای امنیت- شتافتند، به شکست خود اعتراف می کردند. یا حتی یکی دو هفته قبل از آن، یعنی زمانی که ده ها تحلیل گر و روزنامه غربی با الفاظ و عباراتی نظیر آنچه «یوسی آلفر مدیر مرکز تحقیقات استراتژیک دانشگاه تل آویو» به روزنامه سوئیسی زونتاگ سایتونگ گفت، هشدار می دادند «جنگ برخلاف آنچه بر مردم اسرائیل وانمود شده بود که به سرعت و با پیروزی تمام می شود، پیش نمی رود. قرار بود نیروی هوایی ما، حزب الله را فلج کند و ضمنا با ایجاد ویرانی های عظیم، مردم لبنان را وادار به تسلیم و فشار به حزب الله کند اما واقعیت به گونه دیگری رقم خورد. امروز دیگر هیچ کس از نابودی یا حتی خلع سلاح حزب الله صحبتی نمی کند. حزب الله به هر صورت پیروز جنگ خواهد بود و حتی تا چند دقیقه به پایان جنگ هم خواهد توانست هزاران موشک به اسرائیل شلیک نماید ولی باید پیروزی آنها را غیرقابل قبول ساخت و حامیانش را بازنده معرفی کرد(!) این نه فقط برای ما بلکه برای غرب و کشورهای میانه رو عرب که ابتدا خیلی صریح از ما در این جنگ حمایت کردند، یک فاجعه است.»
اسرائیلی ها و حامیان آمریکایی ها آن قدر باد در دماغشان بود که به ده ها هشدار امثال روزنامه نیویورک تایمز اعتنا نکردند؛ هشداری که می گفت «وارد دام و قبری نشوید که حزب الله برای شما کنده است... اسرائیل در هر حال نمی تواند حزب الله را شکست دهد. هیچ اشتیاق و امیدی در چهره سربازان اسرائیلی حاضر در صحنه جنگ دیده نمی شود. جمله ای که از اکثر آنها شنیدیم این بود که نمی خواهیم بار دیگر با لبنانی ها بجنگیم. جوانان اسرائیلی آرزو دارند سرمایه دار و پولدار شوند اما در آن سوی نبرد، جوانانی هستند آماده جنگیدن و شهادت». و همان زمان روزنامه لیبراسیون تصریح می کرد «اولمرت و پرتز سیاستمدارانی بی تجربه بودند. تحلیل گران و صاحب نظران معتقدند آنها در دامی که حزب الله برای اسرائیل پهن کرده بود، افتاده اند»، نکته ای که دیروز عینا مورد تأیید تحلیل شورای روابط خارجی آمریکا-منتشره در روزنامه لس آنجلس تایمز- قرار گرفت.
این جنگ همچنان که به قول «اوری اونری نماینده سابق کینست رژیم صهیونیستی «سیدحسن نصرالله را تبدیل به اسطوره ای مانند صلاح الدین ایوبی (فاتح قدس در سال 1187 میلادی) کرد. مقاومت حزب الله و رهبر آن در کتب تاریخ در تمام مدارس در جهان اسلام تدریس خواهد شد»، درسی بزرگ هم برای آمریکا و رژیم صهیونیستی داشت و از آنها برای در افتادن با ابرقدرتی مانند ایران- هم مرام با حزب الله- زهرچشم گرفت چندان که خبرگزاری فرانسه با اشاره به ضرب الاجل تعیین شده برای توقف فعالیت های اتمی ایران تصریح می کند «با وضعیت پیش آمده در عراق، فلسطین و به ویژه لبنان، غرب آماده دست و پنجه نرم کردن با ایران در پایان ضرب الاجل 31 اوت (9 شهریور) نیست». یا به تصریح روزنامه آمریکایی کریستین ساینس مانیتور «مقاومت سرسختانه حزب الله، بازدارندگی قدرت نظامی را بی ارزش کرد. حزب الله نه تنها شکست نخورد که حتی قدرتمندتر هم شد و این یعنی، سرسختی بیشتر ایران در ماه های آینده. چگونگی پایان این جنگ به همان اندازه که باعث ارتقای موقعیت و مقام در منطقه شد، نفوذ و حیثیت آمریکا را تنزل داده است. حزب الله در حقیقت میوه انقلاب اسلامی ایران است. در حالی که آمریکا به دنبال راهی برای خروج از بحران است، کاملا مشهود است که این بار متحدان منطقه ای ایران هستند که بحران را در اختیار دارند نه متحدان سنتی آمریکا». حالا دیگر این روزنامه واشنگتن پست است که با اشاره به شکست کاخ سفید در تعامل با ملت عراق می نویسد «واشنگتن باید از نوع نظامی گری و سیاست ورزی حزب الله که در دل ملت لبنان ریشه دوانده، درس بگیرد».
... و در این مجال اندک چه می توان گفت دلنشین تر از کلام امیرمؤمنان به یاران خویش، آن هنگام که دشمن را تاراندند و فراری دادند؛ گویی مشابه سرگذشت تلخ 58 ساله خاورمیانه و پیروزی شیرین حزب الله لبنان است.
«همانا از جای کنده شدن و بازگشت شما را در صف های جنگ دیدم. فرومایگان بادیه نشین شام، شما را پس می رانند در حالی که شما گزیدگان عرب و جاندانه های شرف و پیشقدم در بزرگواری و بلندمرتبگی هستید.
سرانجام سوز سینه ام فرو نشست که در واپسین دم دیدم آنان را راندید چنان که شما را راندند و از جایشان کندید چنان که از جایتان کندند. با تیرهاشان کشتید و با نیزه هاشان از پای درآوردید تا آنجا که هر یک دیگری را می راند همچون شتران تشنه که از حوض ها و آبشخورها برانندشان».
(خطبه 107 نهج البلاغه)
امروز هم سخن یک میلیارد مسلمان به سیدحسن نصرالله و فرزندان رشید مقاومت لبنان همان پیام ولی امر مسلمین حضرت آیت الله خامنه ای است که «به شما و دیگر برادران و دلاوران عرصه جهاد درود می فرستم و دست و بازوی همه شما را می بوسم.»
محمد ایمانی

منبع : روزنامه کیهان ۲۸مرداد ۱۳۸۵

http://www.kayhannews.ir/850528/2.htm