روزنامه ایران - صفحه 271

مقدمه: گفت‌و‌گویمان با ناصر ایمانی همزمان با روزی بود که نهی محمود احمدی‌نژاد از کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری، تأیید شد. این تحلیلگر اصولگرا ضمن استقبال از منتفی شدن حضور رئیس دولت سابق، این رویداد را نخست به نفع کشور و بعد به نفع اصولگرایان ارزیابی کرد. ایمانی در این مصاحبه اذعان داشت اصولگرایان هنوز بر سر اینکه می‌خواهند با چه ژستی در انتخابات ریاست جمهوری آینده شرکت کنند، به تفاهم نرسیده‌اند و راه دشواری پیش رو دارند. او همچنین احتمال حمایت اصولگرایان از حسن روحانی را بعید دانست؛زیرا به اعتقاد او رئیس جمهوری جایی برای حمایت اصولگرایان نگذاشته است. البته وی در پایان مصاحبه تنها تبصره حمایت بی‌قید و شرط اصولگرایان از روحانی را تشریح کرد.مشروح گفت‌و‌گوی «ایران» با وی را در زیر می‌خوانید:

مقدمه: حافظه دقیقی دارد. با اینکه سوم بهمن امسال، گام به 91 سالگی می‌گذارد اما حتی طفولیت و عنفوان جوانی‌اش را نیز در خاطر دارد و آنها را با جزئیات تعریف می‌کند. در 25 سالگی وارد وزارت امور خارجه شد و سی سال در این وزارتخانه به ایفای مسئولیت پرداخت و با بسیاری از وزرا و وکلا و سفرا، از نزدیک برخورد داشت. حضور نزد او را می‌توان به‌واقع، شناخت‌نامه بسیاری از رجال عصر پهلوی دانست. کار خود را با عنوان دفتردار در سفارت انگلیس شروع کرد و تا سفارت در بحرین در سال‌های اوایل انقلاب -که البته مصادف با بازنشستگی‌اش شد و از آن بازماند- پیش رفت. او در سال‌های حضور در لندن، سانفرانسیسکو، توکیو، بغداد و شیکاگو، به تناوب طی سال‌های 1332 تا 1356، اما از فعالیت‌های فرهنگی بازنماند؛ هم در شیکاگو هفته ایران برگزار کرد و شهروند افتخاری آنجا شد و هم آنکه به پاس اشاعه فرهنگ و موسیقی ایرانی در توکیو، از سوی امپراتور ژاپن، نشان درجه 3 آفتاب تابان را دریافت کرد. البته در اثنای مأموریت‌های خارج از کشور، معاون اداره امور اقتصادی، سرپرست اداره نهم سیاسی (خلیج‌ فارس و فلات قاره) و دبیر شورای عالی خلیج‌ فارس نیز بوده است. او در سال‌های بازنشستگی اما دست به قلم برد. به سبب دوستی با ایرج افشار- و سفرهای بسیاری که به اتفاق رفتند- هم در مجله آینده درباره مسعود فرزاد، غلامحسین بنان و دکتر محمد مصدق نوشت و هم در نامواره دکتر محمود افشار درباره مرگ تیمورتاش. همچنین نوشتارهایی در یادنامه‌های غلامحسین صدیقی، منوچهر ستوده و ایرج افشار، قلمی کرد. او دو کتاب «در کریدورهای وزارت خارجه چه‌خبر!» و «پیدا و ناپیدای دیپلماسی» را در 10 سال گذشته نوشت و اخیراً، آخرین اثرش؛ «مروری بر تاریخ دیپلماسی نوین ایران»، نشر یافت. با این دیپلمات قدیمی، افزون بر مرور خاطرات، درباره نسبت فرهنگ و سیاست گفت‌وگو کردیم که در ادامه می خوانید.