روزنامه اعتماد - صفحه 261

اشاره: با اصولگرايان پيوند فكري دارد و با اصلاح‌طلبان «وصلت» فاميلي. بچه درياست اما بي‌گدار به آب نمي‌زند. چه وقتي مي‌خواهد براي زندگي‌اش «نامزد» انتخاب كند و چه وقتي كه قرار است براي انتخابات «نامزد» شود. در جواني هم «سينما» مي‌رفته و هم «حسينيه». اولي مذهبي‌اش كرده و دومي او را سياسي! «سياسي‌ترين» جوان شهر بوده و «جوان‌ترين» وزير مستعفي جمهوري اسلامي. احمد توكلي، «آقاي هميشه منتقد» همه دولت‌ها بوده است. از دولت چپ‌گراي زمان جنگ و دولت‌ راست‌گراي هاشمي گرفته تا دولت اصلاح‌طلب خاتمي و دولت عدالتخواه احمدي‌نژاد و اعتدال روحاني. هم «دولتي» بوده و هم «مجلسي». براي محمدعلي رجايي «سخنگويي» و براي ميرحسين موسوي «وزارت» كرده و در چهار دوره مجلس، «وكالت». مي‌گويد به رييس‌جمهور شدن اشتياق دارد اما علاقه نه! معتقد است رييس‌جمهور بايد ساده زيست باشد اما زماني كه نوبت به انتخاب مي‌رسد، از احمدي‌نژاد عبور و از قاليباف حمايت و تاكيد مي‌كند: «براي اداره يك كشور، عقلانيت مهم‌تر از ساده‌زيستي است». قبله سياسي توكلي به سوي «راست» است اما مي‌گويد پشت سر «بعضي» اصلاح‌طلبان نماز هم مي‌خواند. البته مكرر تكرار مي‌كند كه اين روزها مرز ميان جريان‌هاي سياسي از بين رفته، حميت جناحي ضعيف شده و «افراد قر و قاطي». مي‌گويد حزب‌بازي‌هاي امروزي همه‌اش كلوب سياسي است. اصولگرايي است كه زياد دست به «قلم» مي‌شود و از «خط كشيدن» دور فساد مي‌نويسد. گاهي رييس‌جمهور را مخاطب قرار مي‌دهد و گاهي به شفاف‌سازي براي مردم روي مي‌آورد. ديگر نه در راهروهاي بهارستان خبري از توكلي است و نه در صحن پارلمان. اين روزها فقط بايد در ساختمان «ديدباني»اش از او سراغ گرفت. جايي كه وقتي تلفنش زنگ مي‌خورد، اين پيغام به گوش مي‌رسد: «با سلام، شما با سازمان مردم نهاد ديدبان شفافيت و عدالت تماس گرفته‌ايد.» سازماني كه او به همراه تعدادي ديگر از نمايندگان مجلس نهم راه‌اندازي كرده است و در تشريح سياست‌هايش مي‌گويد: «يكي از برنامه‌هاي ما مبارزه با قوانين، طرح‌ها و لوايح فسادزا است.» بالاخره راه براي گفت‌وگو با او هموار مي‌شود. اين‌بار نه در پايتخت كه مسيرش به اصفهان مي‌افتاد و ١٠٠ دقيقه او مي‌گويد و من مي‌شنوم. هم از كودكي و جواني‌اش، هم از سياست و «سياسي»كاري‌هايش.

مقدمه: سازمان به محاق رفته اداري و استخدامي كشور حالا يك سالي است كه با دستور رييس‌جمهور دوباره سرپا شده است. هرچند رييس فعلي‌اش كه سابقه سال‌ها حضور در همين سازمان را دارد از اينكه بدنه كارشناسي اين سازمان همچون سازمان برنامه و بودجه در دهه گذشته از بين رفته متاسف است اما اميد دارد كه تا پايان سال ٩٧ اين سازمان كاملا دوباره سرپا شود. جمشيد انصاري حالا نزديك به يك سال است كه از استانداري زنجان به سازمان امور اداري و استخدامي كشور رفته است تا به سرپا شدن اين سازمان دوباره كمك كند. او اما همچون روزهاي سخت نمايندگي در مجلس هشتم از شرايط سياسي اين روزهاي كشور هم تحليل جالبي دارد. آنها را كه هنوز در فضاي انتخابات رياست‌جمهوري مانده‌اند و توپخانه‌هاي‌شان سخت مشغول حمله به دولت هستند را آنهايي مي‌داند كه در ميدان سياست هنوز به توسعه‌يافتگي نرسيده‌اند. تاكيد مي‌كند كه اين شكل حمله به دولت آن هم در روزهايي كه دولت جديد هنوز تشكيل نشده است را نادرست مي‌خواند و خطاب به آنها مي‌گويد كه نقد دولت را وارد يا ناوارد در روزهاي رقابت‌هاي انتخاباتي به اندازه كافي انجام داده‌اند و حالا بهتر است كه به دولت مهلت دهند كه كارش را آغاز كند. انصاري اما خطاب به آنهايي كه اين روزها پيشنهاد آتش‌بس مي‌دهند مي‌پرسد مگر جنگ تمام‌عياري بوده است كه مي‌خواهند آتش‌بس دهند؟ به آنها پيشنهاد مي‌كند كه به جاي آتش‌بس به انتقاد به بداخلاقي و بي‌اخلاقي‌هايي كه به راه انداخته‌اند آتش‌بس بدهند. او اما بر همان پيشنهادي كه نمايندگان اصلاح‌طلب مجلس هشتم در روزهاي سخت پس از ٨٨ داده بودند تكيه دارد و مي‌گويد كه بهترين راه‌حل براي شرايط اين روزها «گفت‌وگوي ملي» است. گفت‌وگويي كه مي‌تواند مشكلات كشور را حل كند و به دعواهاي سياسي پايان دهد. اما خبر خوشي كه او در پس اين پيشنهاد مي‌دهد استقبال رييس‌جمهور از گفت‌وگوي ملي است. وعده مي‌دهد كه حتي رييس‌جمهور مي‌تواند زمينه تحقق اين گفت‌وگوي ملي را فراهم كند. متن گفت‌وگوي «اعتماد» با جمشيد انصاري، معاون رييس‌جمهور را در ادامه مي‌خوانيد.