روزنامه جوان - صفحه 575

مقدمه: قبلاً مودم جعبه كوچكي بود كه با جيغ‌ها و سوت‌هاي عجيب‌و‌غريب ما را به اينترنت وصل مي‌كرد. خيلي از ما ديگر به ياد نمي‌آوريم اولين بار كي بود كه با اين مودم‌ها به اينترنت وصل شديم اما اين مسئله براي اسكات، نويسنده كتاب «انسان چهاربعدي: راه‌هاي بودن در جهان ديجيتال» مهم است. او در اين كتاب مي‌نويسد: «تقلاهاي وفادارانه مودِم اين احساس را به وجود مي‎آورد كه گويي در حال نقب زدن به جايي ديگر است و فضايي را براي ما مي‎گشايد تا در آن ساكن شويم. به محض ورود به اين فضا علايقمان را دنبال مي‎كرديم، صفحات وب با اكراه خودشان را به صورت نوارهاي پايين‌رونده تكميل مي‎كردند و همچنانكه ماجراي خبر يا قطعه‎اي اروتيك آرام آرام به درون هستي پرتاب مي‎شد، انواع و اقسامِ حس تعليق را برايمان ايجاد مي‌كرد.» اين يادداشت كه از وب سايت «ترجمان» برگرفته شده است؛ به بهانه معرفي كتاب «انسان چهاربعدي: راه‌هاي بودن در جهان ديجيتال» نوشته لورنس اسكات؛ به ويژگي‌هاي فضاي مجازي مي‌پردازد.

‌اشاره: شكل‌گيري اينترنت و به تبع آن فضاهاي مجازي و شبكه‌هاي اجتماعي، تغييرات اساسي در زندگي بشر به وجود آورده است. به گونه‌اي كه بي‌مسامحه مي‌توان كنشگري اجتماعي انسان‌ها را به دو دوره پيشا‌مجازي و پسامجازي تقسيم كرد. اينترنت اگر چه در بدو پيدايش در اختيار ارتش ايالات متحده امريكا بود ولي در سال 1970 م به عرصه عمومي جامعه راه يافت و همراه با گسترش امكانات سخت افزاري، هر روز بيش از پيش جوامع گوناگون را تسخير كرد و به نوعي انقلابي شگرف در عرصه ارتباطات به‌وجود آورد.