روزنامه آفتاب یزد - صفحه 236

اشاره: گروه سیاسی- " حالا که مملکت به اینجا رسیده و مردم به این سطح از آگاهی رسیده‌اند، الحمدلله می‌توانم راحت سر بر بالین مرگ بگذارم." این جمله اش خیلی سرو صدا کرد.... اینکه حالا می‌تواند راحت بمیرد!! به راستی بیان کردن مرگی آرام بر بالین، از سوی‌هاشمی‌رفسنجانی، ناشی از توهم پدرانه اوست بر سر ملت ایران؟ یا مظلوم نمایی سیاستمدارانه‌اش در بزنگاه مجلس خبرگانی دیگر؟ چه شده که آیت الله‌هاشمی‌همان مرد مرموز سیاست پیشه کهنه کار نظام، اینگونه آسوده خاطر شده؟ نکند که آسودگی اش ریشه در بی انگیزگی و خستگی روزافزون دارد و شاید هم نشانی است از یاس او؟ باورش سخت است اینکه بپذیریم او آنقدر به آرامش رسیده که مرگ را هم با آغوش باز می‌پذیرد. یعنی دیگر در دلش غوغایی از جنس غوغاهای 60 سال فعالیتش در عرصه سیاست نیست؟ مگر می‌شود پسر در زندان باشد و آن وقت پدر از مرگی به دور از دغدغه سخن بگوید؟ مگر می‌شود کسی که برای اصلاح با کلی برنامه و رقابت پای به عرصه گذاشته است، ناگهان از رفتن سخن بگوید و اینکه مهم‌ترین هدف زندگی اش بالارفتن سطح آگاهی مردم بوده و بس ... شاید شعارگرایی‌هاشمی‌اینبار آن قدر توی ذوق می‌زند که بسیاری برای حرف‌هایش تره هم خرد نکنند اما در کنار این عده، گروه زیادی نیز برایشان این پرسش پیش آمده که از چه روی،‌ هاشمی ‌اینچنین مظلومانه و شاید هم پدر مآبانه به گونه ای حرف می‌زند که انگار در تمام این سه دهه و نیم، هدفی جز به حد اعلا رساندن مردم کشورش نداشته و حالا که ملت به این مرز رسیده‌اند او چشمانش را برای همیشه می‌تواند به روی هم بگذارد بی‌آنکه دیگر به قدرت بیندیشد! آیا این گفته‌ها صرفا یک پلیتیک برای آن است که‌هاشمی‌در آستانه جدال‌های انتخاباتی بر سر ریاست خبرگان، خود را بی نیاز به جایگاه و مقام نشان دهد؟ یا اینکه او با این کلام سعی دارد خود را به مانند ناجی برحق مردم معرفی کند که روزی وظیفه هدایت ملتش را داشته و حالا ماموریتش را به نحو احسن به پایان رسانده و بهتر است از این پس باقی عمر را با خانواده گرم بگیرد!؟ شاید هم این یعنی تسلیم‌هاشمی‌و عدم کاندیداتوری اش برای گرفتن پست ریاست خبرگان. هرچند هیچکس در این دنیا عمرش باقی نیست و‌هاشمی‌هم مثل همه ما. اما رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام بی دلیل حرف نمی‌زند و بی منظور سخنی را عنوان نمی‌کند. بی تردید حرف‌های‌هاشمی‌معمولا یا کنایه ای در خود دارد و یا هشداری و یا پیامی‌مخفی. هرچند که حرف‌هایش گاهی خیلی محافظه کارانه است و گاهی هم شجاعانه و الحق و الانصاف از دل حرف مردم.