کد خبر: ۲۴۹۵۲۸ تاریخ انتشار : ۱۳۹۱/۰۸/۱۶
نعمتالله کرماللهی / عضو هیأت علمی گروه علوم اجتماعی موسسه آموزش عالی باقرالعلوم علیهالسلام
چکیده:
انقلاب، براساس فرایند سیاسی و نتایج اجتماعی، مجموعهای از سه روند سرنگونی رژیم سابق، دوران تعدد مراکز قدرت و دوران ایجاد نظم جدید به شمار میآید. دوران چندگانگی مراکز قدرت، با تشنجات و ناآرامیهای فراوانی توأم است. این دوران در انقلاب اسلامی از ابتدای پیروزی انقلاب در سال 1357 آغاز شد و تا عزل بنیصدر از ریاست جمهوری در سال 1360 به طول انجامید.
در این مقاله، با تلفیق نظریههای «کرین برینتون» و «چارلز تیلی»، ضمن توصیف ویژگیهای مقطع مزبور از انقلاب اسلامی ، تحولات درون این مقطع زمانی مورد تحلیل قرار گرفته است. در مجموع به رغم وجود پارهای از شباهتها بین دوران میانهروها در نظریه برینتون و دورۀ زمانی مورد اشاره در انقلاب اسلامی ، نقاط افتراق فراوانی نیز میان آنها وجود دارد. مضافاً این که در دوران مذکور، افزون بر متغیرهای سازماندهی، بسیج و قدرت سیاسی مطرح در نظریه تیلی، عوامل دیگری (حمایت امام، نوع ایدئولوژی و...) نیز در اوج و فرود جریانهای سیاسی مختلف تأثیر داشتهاند.
واژههای کلیدی: انقلاب، انقلاب اسلامی ، میانهروها، سازماندهی، بسیج، قدرت سیاسی، ایدئولوژی.
کد خبر: ۲۴۷۰۹۸ تاریخ انتشار : ۱۳۹۱/۱۰/۱۰