قدرت

حرکت اخیر شهرداری تهران در میدان انقلاب و رونمایی از تصاویر قهرمانانی چون رئیسعلی دلواری، آریوبرزن، رستم دستان، سورنا، میرزا کوچک‌خان، آرش کمانگیر، حماسه جزیره فارسی و شاپور اول که نمادی از به‌زانو درآمدن متجاوزان به خاک وطن است یک کار زیبا و ایجابی بود که می تواند یک گام برای شناخت اسطوره های ما باشد. در زمانه ای که بی تاریخ ها با لبوبو و کرومی تاریخ می سازند ما محکوم به این جنس کارها هستیم.

آیزن‌اشتات تعبیر خوبی نسبت به رهبر معظم انقلاب دارد و آن این است که در میانه بحران‌های غرب آسیا — که هر کشوری مورد تاخت‌وتاز قرار گرفته — توانسته است ایران را در شرایط «مادون جنگ» یا «جنگ بدون جنگ» نگه دارد. حالا سؤال این است که اگر زعیمِ حکیم ما تسلیم این گفتمان‌ها و خرده‌گفتمان‌ها می‌شد، امروز کجا و چگونه بودیم؟