کد خبر: ۲۴۱۴۱۰ تاریخ انتشار : ۱۳۹۱/۰۴/۳۱
آسیبشناسی فرهنگی شهر تهران
مقدمه:
در این شماره از بازخوانی فتنه 88، دومین بخش از «کالبدشکافی فرهنگی فتنه 88» تقدیم مخاطبان میشود. همانگونه که در شماره های گذشته به طور مبسوط نشان داده شد؛ طراحی پیچیده امنیتی ـ سیاسی دشمن در کنار خیانت برخی از «حواریون نظام» (اصطلاح به کار رفته شده توسط فتنه گران در سند راهبردی آنان)، هم چنین سکوت و مماشات برخی خواص که نقش ویژه ای در فتنه 88 داشت، حاوی نوعی از رگه های آسیب فرهنگی– اجتماعی هم بود. برخی آسیب های فرهنگی و پاره ای مشکلات اجتماعی، اهرمی برای فعلیت و استمرار طراحی های امنیتی شد.
در شماره قبل به نقش « گرایشات فمنیستی» در این رابطه پرداختیم و در این شماره به نقش شرایط فرهنگی ـ اجتماعی زیست بوم شهر تهران در فتنه 88 می پردازیم. سوال اصلی آن است که چرا فتنه 88 تنها در تهران قادر به آشوب سازی و بحران سازی شد و چه زمینه های ضد فرهنگی و کدام طیف از مشکلات، برای فتنه به سان یک «اهرم عملیاتی» عمل کردند؟ قبل از هرگونه بحثی موکدا تاکید شود که مقصود از بازگویی چالش های فرهنگی شهر تهران که زمینه ساز فتنه 88 شد، عمومیت و تسری آن نیست چون فتنه 88، حتی در تهران هم بدنه مردمی قابل اعتنا و گسترده ای نداشت اما به هر حال شناسایی زمینه های فتنه لازم است.از این رو باید توجه شود اگر تهران تنها شهری است که در فتنه 88، در برخی برهه های زمانی دچار آشوب و اغتشاش شد، هم زمان مهم ترین شهری است که با به صحنه آمدن قاطبه مردم فرهنگی و غیور آن در 9 دی 88 و 22 بهمن 88 ، تومور فتنه را از جا درآورد.
کد خبر: ۲۴۰۶۵۲ تاریخ انتشار : ۱۳۹۱/۰۵/۱۱