یونس حمامی لاله‌زار

مقدمه: ایران از هزاره‌های کهن و ازمنه دور، شاهد حضور اقلیت‌های قومی، دینی، زبانی و نژادی گونه‌گون بوده است و البته این مانایی تا به امروز، برپایه همزیستی مسالمت‌آمیز رقم خورده است. یکی از این نمونه‌ها را باید در حضور پیروان دین یهودیت در ایران جست‌و‌جو کرد. منشأ و مبدأ این تساهل و تسامح مثال‌زدنی را باید کوروش کبیر هخامنشی دانست که فتح بابِل و به درآوردن آنها از یوغ حکام ظالم و اسکان آنها در سرزمین ایران به سیاقی مُدارامَدارانه را سبب شد. به مرور کنیساها ساخته شد و این همگامی در تحولات جامعه ایرانی، حضورشان را تحکیم و تداوم بخشید و اگرچه در دوره‌هایی با رفتارهای غلاظ و شداد روبه‌رو شدند اما در اختیار داشتن نماینده‌ای مستقل در مجلس اول مشروطه نشان از جایگاهی قابل توجه در نهادهای حاکم چون قوه مقننه در 111 سال پیش دارد. البته در یک سده اخیر، با مهاجرت جمعی از یهودیان، متأسفانه از جمعیت‌شان در ایران کاسته شد و بالطبع، کنیساهایی تعطیل شد اما انجام امور دینی‌ آنها، آزادانه و بی‌مانع و رادع برقرار بوده است. ناگفته نماند که آنان در انقلاب و جنگ تحمیلی نیز شهدایی را تقدیم ایران کرده‌اند. قرار گرفتن در آستانه «عید پِسَح» به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اعیاد آنها که امسال، سه‌شنبه 22فروردین است، بهترین موعد و موقع است برای این آگاهی یافتن از احوال این دسته از هموطنان. « یونس حمامی لاله‌زار » که امسال 50 ساله می‌شود، درست یک دهه است که رهبر دینی کلیمیان ایران است و البته با تخصص داخلی، پزشک مسئول ICU و نایب رئیس هیأت مدیره بیمارستان دکتر سَپیر و همچنین سرویراستار فرهنگ لغات فارسی - عبری حییم بوده و هست. آنچه در ادامه می‌خوانید، متن کامل گفت‌وگو با او است.