اشاره: عملکرد شورای نگهبان همواره و بویژه در ایام انتخابات، موضوع ثابت بحث‌های داغی است که موافقان و منتقدانی پر و پا قرص، تنور آن را گرم می‌کنند؛ بحث‌هایی که ماه‌ها پیش از زمان برگزاری انتخابات آغاز می‌شود و گاهی دامنه آن تا ماه‌ها پس از پایان انتخابات هم کشیده می‌شود. معمولاً در این گونه مواقع، آیت‌الله جنتی به منتقدان پاسخ می‌دهد اما پس از او، نگاه ها به سخنگوی شورای نگهبان است تا به ابهامات و پرسش‌های افکار عمومی و فعالان سیاسی واکنش نشان دهد و همین جاست که اهمیت منصب سخنگویی شورای نگهبان مشخص می‌شود. نجات‌الله ابراهیمیان، سخنگوی کنونی شورای نگهبان، دادیار دادگستری، ریاست شعب دادگاه عمومی و مستشاری، ریاست شعب دادگاه تجدید نظر استان تهران، مدیرکل امور پارلمانی وزارت دادگستری، معاون دادستان انتظامی قضات و عضویت هیأت علمی دانشگاه را در پیشینه خود دارد. او دارای دکترای حقوق از فرانسه است و همین ویژگی‌ها باعث شده تا کلامش، عمدتاً آمیخته به استدلال‌های حقوقی باشد و نه موضعگیری‌های سیاسی. فردی با آستانه تحمل بالا در بحث‌های نقادانه است. صبح روزی پاییزی، پای گفت‌وگو با ابراهیمیان نشستیم تا پاسخگوی شماری از ابهامات باشد. او نیز با حوصله، مواضع شورای نگهبان را بیان کرد. در بحث تحقیقات محلی به عنوان یکی از منابع تحقیق درباره نامزدان انتخابات، پس از کش و قوس‌هایی تأیید کرد که «نص» صریح قانونی که مجوز ورود شورای نگهبان به این مقوله باشد، وجود ندارد اما همچنان تأکید دارد که روح قوانین انتخابات و الزامات اجرایی «نظارت استصوابی»، مستند حق تحقیقات محلی برای شورای نگهبان است، حقی که ابراهیمیان آن را برای انجام وظایف نظارتی شورای نگهبان، گریزناپذیر دانسته و با واژه «ناچار» از آن یاد می‌کند و البته پاسخ چندان روشنی به این سؤال نمی‌دهد که اگر تمایل قانونگذار به تفویض حق تحقیقات محلی به شورای نگهبان بوده یا نظارت، بدون تجهیز به این ابزار ممکن نیست، چرا ماده و تبصره‌ای مستقلاً و به صراحت، جواز تحقیقات محلی را به شورای نگهبان نداده است؟ آنچه در زیر می‌خوانید، بخشی از گفت‌وگوی «ایران» با نجات الله ابراهیمیان است. بخش‌های دیـــــگر مصاحبه با مضمون بحث پیرامون سایر موضوعات انتخاباتی مرتبط با شورای نگهبان- سوای موضوع تحقیقات محلی - را در فرصت مناسب منتشر خواهیم کرد.