(روزنامه شرق - 1394/06/11 - شماره 2387 - صفحه 17)
انتخابات هیأت رئیسه شورای شهر تهران روز گذشته برگزار شد و مهدی چمران و احمد مسجدجامعی کاندیداهای جریان اصولگرا و اصلاحطلب هر کدام به ترتیب ١٧ و ١٣ رأی آوردند. با این حساب ترکیب هیأت رئیسه شورا با ١٣ رأی اصلاحطلبان دوباره تکرار شد، این ترکیب رأی با اندکی تغییر همان ترکیب رأی سال قبل هیأت رئیسه شورا بود.
اعضای شورای شهر تهران دیروز دو دستور بررسی «لایحه دستورالعمل آموزش و فرهنگسازی شهروندان در زمینه چگونگی جمعآوری و بازیافت زباله» و نیز بررسی «لایحه طرح جامع روشنایی و نورپردازی فضاهای شهر تهران» را قبل از برگزاری انتخابات هیأت رئیسه در برنامه داشتند اما جلسه از ابتدا به بگوبخند و صحبتهای دونفره و چندنفره و بیان چند تذکر گذشت. در ادامه چند عضو ازجمله احمد دنیامالی طاقت نیاوردند و پیشنهاد دادند تا انتخابات هیأت رئیسه برگزار و تکلیف زودتر مشخص شود. البته میتوان گفت جلسه دیروز فقط برای انتخاب آن اعضای هیأت رئیسه بود و اعضای شورا و رئیس حتی پس از انتخابات هم باوجود حضور معاونان شهردار برای دومین هفته متوالی، علاقهای به ادامه جلسه نداشتند و جلسه زودتر از موعد تمام شد.
ضرورتی برای ارائه گزارش نیست
مهدی چمران قبل از رأیگیری صحبتهایی را با این مضمون که هدف از حضور در شورا خدمت به مردم است، مطرح کرد و گفت: به قول برادرم «خدا بداند، که میداند، کافی است» و اگر ما برای رضای خدا کار کنیم، جزای آن را میگیریم. البته چمران ضرورتی ندید تا گزارشی از عملکرد یکساله هیأت رئیسه و خود ارائه دهد و گفت: شما خودتان همه چیز را دیدهاید. اما با وجود این میگویم که ١٣١ مصوبه عمومی، ٢٣ مصوبه باغات و ٢٠ صورت جلسه برای نامگذاریها داشتهایم. او اعضا را خطاب قرار داد و گفت: برای این انتخابات نیازی به هیجان نداریم و باید با آرامش پیش برویم، چراکه بار این مسئولیت به اندازه کافی «وزر و وبال» دارد و دیگر نباید آن را سنگینتر کنیم. اگر برای کاری غیر از خدمت به اینجا آمده باشیم، عوضی آمدهایم و وقت خودمان را تلف کردهایم.
عددهایی که بلند بلند تکرار شد
در جلسه دیروز، پرویز سروری، مهدی چمران را و اسماعیل دوستی، احمد مسجدجامعی را بهعنوان کاندیداهای جریان اصولگرا و اصلاحطلب در انتخابات هیأت رئیسه اعلام کردند و رأیگیری آغاز شد. رأیها توسط الهه راستگو و با نظارت هادی ساعی و عبدالحسین مختاباد، شمارش و اعلام شد و به این ترتیب مهدی چمران ١٧ رأی و احمد مسجدجامعی ١٣ رأی آورد. اعضا بلافاصله رأیگیری برای نایبرئیسی شورا را آغاز کردند و طلایی و حکیمیپور بهعنوان کاندیدا، اعلام شدند که درنهایت طلایی با ١٦ رأی، یعنی یک رأی بیشتر انتخاب شد و این جایگاه هیأت رئیسه هم اصولگرا ماند.
اعضا با حواشی نه چندان زیاد به انتخاب منشیها پرداختند و چهار گزینه «ابوالفضل قناعتی، محسن پیرهادی، محمدمهدی تندگویان و ولیالله شجاعپوریان» اعلام شد و در این مورد هم آقایان قناعتی و پیرهادی هرکدام با ١٧ رأی منشیهای هیأت رئیسه شدند که البته تا پایان جلسه، اینکه کدامیک منشی اول و دوم هستند، نامشخص ماند. رضا تقیپور و اسماعیل دوستی دو عضو دیگر شورا بودند که برای جایگاه سخنگویی شورا معرفی شدند و درنهایت تقیپور باوجود فضای لابی - شوخی که دوستی در صحن شورا ایجاد کرده بود، با ١٦ رأی انتخاب شد. به عبارتی اصولگرایان شورا در هر چهار جایگاه هیأت رئیسه تنها با یک یا دو رأی جلو افتادند و رقابت را بردند.
اتفاق «برگههای سفید»
شورای شهر تهران تا امروز در جریان انتخاباتهایش رأی سفید نداشته و دو رأی سفید در انتخابات دیروز، اتفاقی بوده که اعضا همواره از آن جلوگیری میکردند. اعضا سعی میکردند حداقل نظرشان به یک سمت بیشتر باشد و رأیی را سفید ندهند، اما در این دوره از انتخابات هیأت رئیسه شورا دو رأی سفید داشتیم. یک رأی تقریبا مشخص مربوط به رحمتالله حافظی بود. او قبل از برگزاری انتخابات هیأت رئیسه اعلام کرده بود نسبت به عملکرد هر دو کاندیدا برای ریاست شورا انتقاد دارد و میخواهد رأی سفید بدهد. اگرچه رأی او برای ١٣ رأی مسجدجامعی و ١٧ رأی چمران تأثیری نداشت اما اولا مشخص شد که او به حرفش عمل کرده است و دوم اینکه یک عضو اصولگرا در شورا وجود دارد که حاضر نیست به بهای قبولداشتن یک دیدگاه مشترک با تعدادی از اعضا، چشمش را روی عملکردها ببندد. اما رأی سفید دوم در انتخاب سخنگوی شورای شهر تهران بود که جایگاه چندان حساسی نیست، اما این زنگ را به صدا درآورد که اعضای شورای چهارم علاوه بر دو گزینه موجود، راه دیگری را هم در پیش گرفتهاند و آن بی اعتنایی به گزینههای اعلامشده از سوی دو جناح شوراست.
تکرار ١٣ و لبخند رضایت
اگر به میزان آرای انتخابات هیأت رئیسه سال گذشته شورای شهر نگاهی بیندازیم، شاهد تکرار همین اعداد در انتخابات امسال خواهیم بود. مهدی چمران سال قبل با ١٨ رأی انتخاب شد و امسال با ١٧ رای؛ آن یک رأی هم میتواند همین یک رأی سفید رحمتالله حافظی باشد که پارسال به نفع چمران ثبت شده بود. در این میان ١٣ رأی احمد مسجدجامعی هم تکرار شد. اما فرق آن تکرار و این تکرار، یک برد و باخت است که بهخصوص با توجه به همزمانی آن با انتخابات مجلس شورای اسلامی، نباید بهسادگی از کنارش گذشت.
نکته قابل تأمل در مورد این رأیگیری و انتخابات، حال خوب اصلاحطلبان و لبخند رضایت آنها پس از هر مرحله از رأیگیری دیروز بود؛ لبخند رضایتی که گاه از سوی برخی از اعضا چون اسماعیل دوستی به شوخی و خوشوبش هم میرسید. کاملا عیان است و میتوان از عملکرد اصلاحطلبان شورا نتیجه گرفت که آنها در لابیها و همراهکردن حتی یک عضو، غیر از ١٣ عضوی که از سال قبل تا دیروز با آنها همراه بوده، موفق نبودهاند. آنها حتی نتوانستند دو رأی سفید انتخابات دیروز را هم بهنفع خود برگردانند. اصلاحطلبان در سال اول شورای چهارم با استفاده از فضای بهوجودآمده در آغاز کار دولت یازدهم، فضا را بهنفع خود تغییر دادند اما تا سال بعد (سال دوم شورا) و بهخصوص پس از انتخاب شهردار تهران، این انسجام تا حدودی تغییر کرد و عدد اصلاحطلبان را به ١٣ رساند و با اتفاقی که دیروز در شورا افتاد، گویا قرار است روی همین عدد ١٣ هم باقی بماند و در شرایط فعلی اگر از این عدد کمتر نشود، جای شکر دارد.
اعتراف به اقلیت بودن و دیگر هیچ...
اعتراف ولیالله شجاعپوریان، اسماعیل دوستی و غلامرضا انصاری بهعنوان چند عضو اصلاحطلب شورا به اینکه «ما میدانستیم رأی نمیآوریم و در عین اقلیتبودن باز هم تلاش کردیم»، اگرچه پس از یک رقابت سالم، میتواند یک اعتراف خوب و اخلاقی باشد، اما ضعف در یک عملکرد و یک قول را هم نشان میدهد. از سوی دیگر اعتراف به «دراقلیتبودن» آن هم برای دومین سال متوالی، پاسخی مناسب به مردمی که به اصلاحطلبان رأی دادهاند، نیست. واقعیت این است که هر دو جناح اصولگرا و اصلاحطلب شورای شهر تهران جز مهدی چمران و احمد مسجدجامعی؛ گزینههای دیگری را که به این اندازه روی آنها اجماع وجود داشته باشد، ندارند. در این میان عملکرد چمران در سالهای ریاست شورا و سکوتش در یکسالی که رئیس نبود، نشان داده است که او اصولا عادت ندارد روی صندلیهای پایین شورا بنشیند و عضو ساده شورا باشد. احمد مسجدجامعی هم نشان داده که برای او رئیسبودن یا نبودن فرق زیادی برايش ندارد، او با درخواست ١٣ عضو اصلاحطلب برای ریاست شورا اقدام کرد و در پس اظهارات اعضای اصلاحطلب بعد از رأیگیری که عمق ناامیدی آنها را از موفقیت در انتخابات نشان میداد، میتوان میزان ریسک و فداکاری مسجدجامعی را دید.
http://sharghdaily.ir/News/72387
ش.د9402561