(روزنامه جوان ـ 1395/07/17 ـ شماره 4929 ـ صفحه 6)
امريكا از 11سپتامبر 2001 به اين سو يك پاي ثابت ماجراجويي‌هاي نظامي در خاورميانه بوده چه در ابتداي كار و با حمله و اشغال افغانستان و چه دو سال بعد با تكرار اين سناريو در عراق و حالا هم درسوريه. اين يك دهه و نيم از ماجراجويي‌هاي امريكا در منطقه به بهانه مبارزه با تروريسم بود اما بعد از گذشت اين مدت طولاني تنها نتيجه‌اي كه به دست آمده ظهور گروههاي مختلف تروريستي است كه هر كدام با نام و عنواني خاص از افغانستان تا شرق شمال آفريقا دست به كشتار و خون‌ريزي مي‌زنند. علاوه بر اين، نظامي‌گري امريكا در منطقه پيامد‌هاي ديگري مثل بي‌ثباتي دولت‌ها، بروز اختلافات فرقه‌اي يا خسارت‌هاي هنگفت مالي كشورها داشته است.
افغانستان
اولين و بارزترين نمونه از اين حملات را مي‌توان در افغانستان سراغ گرفت كه بهانه اصلي جنگ‌افروزي امريكا همين كشور بود و با رهبري ائتلافي از ناتو آتش جنگ را درست 15 سال قبل و از روز جمعه هفتم اكتبر 2001 شعله‌ور كرد. جنگنده‌هاي امريكايي حدود يك ماه اول اين جنگ بود كه به روستايي در نزديكي قندهار حمله كردند و اتوبوس مسافربري حامل غيرنظاميان را هدف گرفتند. در آن زمان هنوز طالبان با اسم امارت اسلامي افغانستان بر سر كار بود و وزارت اطلاعات اين امارت بيانيه‌اي را صادر كرد و در آن از كشته شدن 12 نفر و زخمي شدن 25 نفر گفت كه براي فرار از بمباران‌ها در حال فرار بودند. يك ماه بعد هم اين جنگنده‌ها حمله‌اي به يك كاروان متشكل از 12 خودرو كرد كه نمايندگاني از قبايل شرق افغانستان در آنها بودند و 65 نفر از آنها كشته شدند. جالب اينجاست كه اين افراد براي شركت در مراسم اداي سوگند دولتي راهي كابل شده بودند كه بعد از سقوط طالبان و با حمايت امريكا سر كار آمده بود. بدترين نوع اين حملات را امريكا يك سال قبل و در شهر قندوز انجام داد كه به يك بيمارستان مرتبط با سازمان پزشكان بدون مرز حمله كرد و دست كم 30 نفر از پزشكان، پرسنل بيمارستان و بيماران آن را كشت و 30 نفر ديگر را هم زخمي كرد. آن حمله چنان فجيع بود كه امريكا نتوانست با بهانه اشتباهي بودن رفع و رجوع كند و باراك اوباما، رئيس‌جمهور امريكا، در هفتم اكتبر 2015 و در اقدامي نادر مجبور به عذرخواهي شد، چراكه نيروهايش متهم به ارتكاب جنايت جنگي شده بودند.
فهرست اين دست حملات به اصطلاح اشتباهي امريكا در افغانستان آنقدر طولاني است كه لازم به ذكر همه آنها نيست اما وقوع اين حملات تا آنجا براي مردم افغانستان دردآور بود كه حامد كرزاي، رئيس‌جمهور سابق افغانستان، ديگر نمي‌توانست نسبت به آن بي‌تفاوت باشد و صدايش را بلند كرد و گفت كه در صورت ادامه اين حملات ناتو مبدل به نيروي «اشغالگر» خواهد شد و «مردم افغانستان مي‌دانند كه چگونه با اشغالگران برخورد كنند.» كرزاي هنوز هم اين صدا را دارد و در آخرين صحبت‌هاي خود گفته كه اقدامات نيروهاي خارجي مستقر در افغانستان امنيت آن را تضعيف مي‌كند و از خطاي كساني گفت كه از نيروهاي خارجي مي‌خواهند به بمباران افغانستان ادامه دهند.
عراق
حملات اشتباهي امريكا در عراق كم و كيفي شبيه افغانستان دارد با اين تفاوت كه سمت و سوي اين حملات به نحوي بوده كه همواره پرسش‌ها و ترديدهاي جدي به همراه داشته است. اين موضوع به ويژه در يك سال و نيم اخير اهميت دارد كه امريكا ائتلافي با شركت چند كشور و با ادعاي مبارزه با داعش تشكيل داد و رشته حملات هوايي را در طول اين مدت در عراق انجام داده است. مسئله اينجاست كه اشتباهات ادعايي امريكا در اين مدت تنها محدود به حملاتي نمي‌شده كه هدف آن نيروهاي ارتش عراق يا متحدان آن بوده‌اند بلكه موضوع اصلي مربوط مي‌شود به كمك‌هايي كه امريكا به داعش كرده و بعد هم ادعاي اشتباهي بودن آنها را كرده است. اين كمك‌ها شامل اسلحه، دارو و تجهيزات پزشكي و حتي مواد غذايي است كه حدود شش ماه قبل و توسط نيروهاي تيپ علي اكبر(ع) وابسته به توليت آستان عتبه حسيني كشف شد. اين نيروها با انجام يك عمليات نفوذي در ارتفاعات مكحول واقع در استان صلاح‌الدين و در 240 كيلومتري شمال بغداد، پايتخت عراق، بسته‌هاي حاوي تسليحات و مهمات امريكايي به همراه مواد غذايي كشف كردند كه به وسيله چتر به روي زمين انداخته شده بودند. نكته مهم اين است كه آن بسته‌ها در منطقه‌اي كشف شدند كه از مواضع نيروهاي عراقي فاصله بسياري دارد و تحت تصرف داعش است.
در واقع، امريكا اين نحو حمايت از داعش را از ابتداي تشكيل ائتلاف به اصطلاح ضد داعش خود شروع كرد و موارد آنقدر بسيار بود كه كميته امنيت و دفاع پارلمان عراق تنها چند ماه بعد از شروع به كار اين ائتلاف كمك‌هاي تسليحاتي هواپيماهاي امريكايي به داعش را در استان صلاح‌الدين تأييد كرد و با توجه به موارد متعدد در ديگر استان‌ها اعلام كرد كه برخي از كشورها مي‌خواهند عراق همچنان تحت اشغال تروريست‌هاي داعش بماند. حمله به اصطلاح اشتباه جنگنده‌هاي امريكايي به نيروهاي حشد‌الشعبي در روز چهارشنبه پنجم اكتبر نشان داد كه اين كشور نه تنها به داعش كمك مي‌كند بلكه با حمله به حشد الشعبي يا قصد اختلال در آزادسازي موصل را دارد يا دست‌كم مي‌خواهد مانع اين نيروي بزرگ مردمي براي آزاد كردن موصل از دست داعش شود.
سوريه
اگر حملات به اصطلاح اشتباه امريكايي‌ها در عراق نسبت به افغانستان سمت و سوي مشخص‌تري دارد، اين موضوع در مورد سوريه بسيار روشن‌تر و البته حادتر مي‌شود. موضوع تنها محدود به حملاتي مثل حمله ماه مارس به معارضان تحت حمايت خود امريكا، حمله مشابه ماه مارس و حمله خونين ماه جولاي به غيرنظاميان ساكن روستاي توخار در استان حلب نمي‌شود و حتي حمايت‌هاي به اصطلاح اشتباهي امريكا از داعش در جريان جنگ دو سال قبل كوباني هم چندان در اين موضوع مطرح نيست. مسئله اصلي در قصد و نيت مداخله نظامي امريكا در سوريه است كه هر چند به اسم مبارزه با داعش بوده و به طور مستقيم نظام سوريه را در برنامه مستقيم خود براي اين مداخله قرار نداده اما از ابتداي ورود هواپيماهاي امريكايي به فضاي سوريه معلوم بود كه مسئله اصلي امريكا نظام سوريه به قصد براندازي آن است. پدافند هوايي سوريه ماه مارس سال گذشته ميلادي يك پهپاد امريكايي را در شمال لاذقيه و منطقه‌اي ساقط كرد كه داعش در آنجا حضور نداشت و پرواز اين پهپاد در آن منطقه معلوم كرد كه قصد امريكا از مبارزه با داعش در سوريه، بيشتر نظام سوريه است تا نابود كردن خود داعش.
حمله هواپيماهاي امريكايي به مواضع ارتش سوريه نزديك به شهر ديرالزور در 17 سپتامبر هم از همين زاويه قابل ارزيابي است چنان كه حتي رسانه‌هايي مثل كانترپانچ يا دبكا فايل، نزديك به ارتش رژيم صهيونيستي هم ادعاي امريكا مبني بر اشتباهي بودن آن حمله را نپذيرفتند و عمد امريكايي‌ها را در آن حمله تأييد كردند. اين حمله نشان داد كه امريكا تنها در ظاهر و بازي ديپلماسي از راه حل صلح‌آميز جنگ سوريه مي‌گويد و هنوز هم اميد به گروههاي مسلح داخل سوريه دارد حتي اگر اين گروه‌ها مثل جبهه فتح الشام از سوي خود اين كشور به عنوان گروههاي تروريستي شناخته شده باشند. در واقع، حمله ديرالزور خط و جهت حملات اشتباهي امريكا را از ابتداي هجوم به افغانستان در 15 سال قبل تا كنون نشان داد به اين معنا كه امريكا اين حملات را به منظور ادامه تنش و جنگ در اين كشورها انجام مي‌دهد تا از راه اسلحه به اهداف خود برسد؛ حرفي كه از سوي كرزاي و سياستمداران عراقي و سوري گفته مي‌شود، چراكه آنها اين موضوع را از نزديك و با تمام وجوه آن تجربه مي‌كنند.
http://javanonline.ir/fa/news/815875
ش.د9502132