(روزنامه مردم سالاري – 1396/02/31 – شماره 4321 – صفحه 2)
تمام شد. حسن روحانی دوباره به ریاست‌جمهوری اسلامی‌ایران رسید. نزدیک به یک ماه ماراتن نفس‌گیر تبلیغاتی کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم سرانجام با پیروزی «شیخ دیپلمات» بر «سید قضات» پایان یافت.
به گزارش ایسنا، دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری (روز جمعه ۲۹ اردیبهشت) برگزار شد و بر اساس اعلام رسمی‌از سوی وزیر کشور حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی با کسب 23 میلیون و 549 هزار و 616 رای یعنی 57 درصد آرا برای دومین بار به عنوان رئیس‌جمهوری اسلامی‌ایران انتخاب شد.
انتخابات ۹۶ از چندماه پیش کلید خورده بود اما تنور انتخابات از ۲۲ فروردین یعنی آغاز نام‌نویسی نامزدها داغ شد. پس از بررسی صلاحیت‌ها توسط شورای نگهبان سرانجام نام شش نفر به عنوان کاندیدای این انتخابات اعلام شد. اسحاق جهانگیری، سیدمصطفی آقامیرسلیم، حسن روحانی، سیدابراهیم رئیسی، محمدباقر قالیباف و سیدمصطفی‌هاشمی‌طبا شش نفری بودند که باید با هم رقابت می‌کردند.
سه در مقابل سه. از ابتدا هم مشخص بود که در جناح اصلاح‌طلب قرار نیست جهانگیری با رئیسش روحانی رقابت کند و‌هاشمی‌طبای نزدیک به اصلاح‌طلبان هم از مدافعان دولت خواهد بود. در جناح اصولگرا هم جبهه مردمی‌نیروهای انقلاب (جمنا) می‌خواستند از میان رئیسی و قالیباف کسی را که احتمال رای آوری بیشتری دارد انتخاب کنند و میرسلیم هم از سوی موتلفه مامور زیر تیغ بردن دولت روحانی بود.
با آغاز تبلیغات کاندیداها و برگزاری مناظره‌ها مشخص شد قرار است رئیسی در کناری بایستد و قالیباف با حملاتش توجه روحانی و جهانگیری را به خود جلب کند و ضربه‌گیر سید اصولگرایان شود. تیم روحانی - جهانگیری هم با فراز و فرودی حساب‌شده هم حملاتی را علیه رقیب آغاز کردند و هم به دفاع از عملکرد چهارساله‌شان پرداختند. در این میان نقدهای میرسلیم به دولت و دفاعیات‌هاشمی‌طبا از دولت هم جای خود را داشت.
هرچه به زمان انتخابات نزدیکتر شدیم حملات دو طرف به هم گسترده‌تر و در مواقعی غیرمنصفانه شد. تا جایی که روحانی در جایی پرسید که آیا دولت حتی یک کار مثبت هم نداشته است؟! پخش برخی شب‌نامه‌ها علیه دولت به‌خصوص بعضی مطالبی که از سند ۲۰۳۰ به دروغ میان متدینین پخش شد، ترساندن محرومین از اینکه روحانی یارانه آن‌ها را قطع خواهد کرد، تهمت به برخی وزرای کابینه، درصدبندی مردم ایران، نادیده گرفتن دستاوردهای برجام، کاهش تورم، رشد اقتصادی، پس گرفتن سهم صادرات نفت ایران در اوپک و برخی دیگر از دستاوردهای دولت روحانی و متهم کردن دولت یازدهم به اشرافی‌گری و توجه نکردن به محرومین در حالی که طرحی مثل تحول سلامت و یا افزایش مستمری طبقه آسیب‌پذیر در این دولت انجام شد از جمله مواردی بود که داد روحانی و جهانگیری را درآورد.
از طرفی دولتمردان تمامی‌مشکلات کشور را به ارث رسیده از دولت قبل می‌دانستند. هرچند درست است که دولت یازدهم میراث‌خوار دولتی بود که اقتصاد ایران را به ورطه ورشکستگی کشانده و فشار تحریم‌های ناشی از قطعنامه‌های علیه دولت دهم در دوسال اول این دولت بیشتر حس شد اما این حواله دادن به گذشته سرانجام باعث شد رئیسی پیشنهاد دهد که روحانی با احمدی‌نژاد مناظره کرده و یک بار برای همیشه این پرونده را ببندد. هرچند روحانی هم هوشمندانه جواب داد که حاضر است با خود رئیسی مناظره کند چرا که بسیاری از دولتمردان سابق در ستاد رئیسی فعال بودند.
به هر حال پس از آن‌که بیشتر برنامه‌های زنده تلویزیونی کاندیداها به اتمام رسید در چند روز باقی مانده به انتخابات قالیباف به نفع رئیسی کناره گیری کرد تا اصولگرایان بعد از سال‌ها طعم وحدت را بچشند. هرچند میرسلیم زیر بار ائتلاف نرفت و همچنان به تک‌روی خود ادامه داد. درسوی دیگر هم جهانگیری که ازابتدا از او به عنوان کاندیدای پوششی نام برده می‌شد به نفع روحانی کنار رفت تا عملا انتخابات به عرصه رقابت بین رئیسی و روحانی تبدیل شود.
میتینگ‌های سیاسی هر دو طرف به خصوص در چند روز پایانی، انتخابات را به اوج هیجان رساند. از حضور پرشمار هواداران رئیسی در میدان نقش جهان اصفهان، مصلی تهران و میدان شهدای مشهد گرفته تا اجتماع چندین هزار نفری طرفداران روحانی در استادیوم ۱۲ هزارنفری آزادی تهران، ورزشگاه تختی اهواز و ورزشگاه تختی مشهد. در این میان باز هم برخی بی‌اخلاقی‌ها از سوی بعضی از کاندیداها دیده شد. از پر شدن دریاچه ارومیه که تنها به بارش نزولات ربط داده شد تا تخریب رقیب به بهانه نداشتن هیچ سابقه اجرایی. از اینکه یک قاضی به خاطر قاضی بودن مورد اتهام واقع شود تا اینکه زحمات چهارساله یک دولت به کلی نادیده گرفته شود.
بعضی از اطرافیان کاندیداها حتی به تکیه کلام دینی رئیس‌جمهور «علی برکت‌الله» که در مواقع موفقیت بر زبان می‌راند هم رحم نکردند و در فضای مجازی و پلاکاردهای خود با تکرارش به انحای مختلف آن را مورد تمسخر قرار دادند. با وجود همه تبلیغات و قول و شعارها بالاخره (روز شنبه ۳۰ ادیبهشت) نتایج انتخابات اعلام و حسن روحانی رئیس‌جمهور شد.
روحانی تلاش کرد در این مدت از کارنامه‌اش دفاع کند و از برنامه‌های دولت آینده‌اش بگوید. او که قول تورم تک‌رقمی‌را در دولت قبل خود محقق کرده بود این بار قول رشد اقتصادی و اشتغال ۹۵۰ هزار نفری را داد. روحانی که توانسته بود با برجام تحریم‌های هسته‌ای را بردارد این بار قول برداشتن سایر تحریم‌ها را داد. او که در دولتش آزادی‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را بسط داده بود این بار از آزادی‌های بیشتر سخن گفت. روحانی تلاش کرد مردم ایران را تکریم کند و هیچ‌گاه آن‌ها را بدبخت خطاب نکرد. شاید رقبای روحانی به نداشتن سابقه مدیریت اجرایی، نداشتن برنامه مدونی که رای‌دهندگان را قانع کند، لحن صحبت خود با مردم و وعده‌های خیال‌پردازانه باختند.
با وجود همه اتفاقات همانطور که رئیس‌جمهور بعد از انداختن رای خود به صندوق تاکید کرد: هر کسی که با رای مردم انتخاب شود، همه در این چهار سال باید به او کمک کنیم تا این بار سنگین مسئولیت را به مقصد برسانیم و همچنین به خاطر اشتغال فرزندان، تولید ملی، افزایش صادرات غیرنفتی و تاثیرگذاری‌مان در سطح جهان و اعتلای فرهنگ و نشاط مردم و نیز وحدت کشور باید به او کمک کنیم.
حالا دیگر انتخابات تمام شده و حسن روحانی چهار سال دیگر نه فقط رئیس‌جمهور آن‌ها که به او رای داده‌اند، بلکه رئیس‌جمهور بیش از ۸۰ میلیون ایرانی خواهد بود. تمامی‌رقبا هم از امروز می‌توانند اگر برنامه‌ای برای کمک به دولت دارند در اختیار رئیس‌جمهور قرار دهند تا بتواند در چهار سال آینده مسیر توسعه و پیشرفت ایران اسلامی‌را هموار کند. دیگر زمان چوب لای چرخ گذاشتن و رجز خواندن نیست.
باید علاوه بر مطالبه قول‌هایی که در انتخابات از سوی روحانی مطرح شده همه به او کمک کنند که پیشرفت اقتصادی حاصل، خروج از رکود میسر، آزادی بیشتر و کرامت ایرانیان حاصل شود تا آینده‌ای بهتر برای فرزندان ایران رقم بخورد. علی برکت‌الله.
http://www.mardomsalari.net/4321/page/2/13682
ش.د9600436