با وجود درخواست فلسطینی‌ها از جهان عرب و اسلام هنوز کشورهای اسلامی و عربی اقدام عملی برای توقف جنایات رژیم صهیونیستی انجام نداده‌اند و تصاویر تلویزیونی همچنان از اوضاع ناآرام در اطراف مسجد حکایت دارد.
بر پایه گزارش، بولدوزر‌های اسرائیلی منازل نزدیک به این مسجد را به بهانه ساخت پلی برای ارتباط مناطق اسرائیلی با مسجدالاقصی تخریب می‌کنند و این امر همچنان اعتراضی فلسطینی‌ها را در پی دارد. هجوم صهیونیستها به مسجدالاقصی نیز به امری روزمره تبدیل شده است.
مسجدالاقصی:
مسجدالاقصی در جنوب حرم شریف واقع شده است. خلیفه عبدالملک بن مروان اموی شروع به ساختن این بنا نمود و فرزند وی ولید بن عبدالملک آن را به پایان برد؛ حرم شریف شامل مسجدالاقصی، مسجد صخره با گنبد طلایی آن و صحن‌ها و ساختمانهای پیرامون آن است که جمعاً به مساحت 14 هکتار بر فرا کوه "موریا" قرار دارد و 14 دروازه از جمله درهای اسباط، حطه، شرف الانبیا، ناظر، نو، قطانین، مطهره، سلسله، مغاربه (مغربیان) و دروازه طلایی، اتاق‌های متعدد، 8 چاه در صحن صخره و 17 چاه در حیاط مسجدالاقصی و جمعاً 4 گلدسته از جمله آثار این بخش می‌باشد.
طول این بنا به 80 متر و عرض آن به 55 متر می‌‌رسد و اکنون به 53 ستون مرمری و 49 ستون مربع شکل استوار است. درهای مسجد در زمان امویها از طلا و نقره پوشیده شده بود، اما به فرمان ابوجعفر منصور صفحات طلا و نقره را کندند و به دینار تبدیل نمودند و به مصرف مسجد رساندند؛ در اوائل قرن پانزدهم برخی از قسمتهای مسجد مورد مرمت قرار گرفت و گنبد و ابواب شمالی آن ساخته شد.
آنگاه که صلیبی‌ها بیت المقدس را اشغال کردند؛ بخشی از مسجد را به کلیسا و بخش دیگر را به محل سکونت سواره نظام و انبار ذخائر خود تبدیل نمودند، ولی هنگامی که صلاح‌الدین ایوبی بیت المقدس را از صلیبی‌ها بازپس گرفت؛ به اصلاح و مرمت مسجد امر کرد و محراب آن را بازسازی نمود، گنبد آن را معرق کاری کرد و منبری زینت یافته با عاج و آبنوس از حلب آورد و در سمت راست محراب قرار داد؛ این منبر تا زمان آتش سوزی مسجد توسط یهودیان در سال 1348 باقی بود.
پادشاهان بنی ایوب و ممالیک و سلاطین بنی‌عثمان نسبت به مسجد عنایت و توجه داشتند و رواقها در آن ساختند. سقف آن را تعمیر کردند و با کاشی معرق و مرمر زینت بخشیدند. دیوارها را تعمیر کردند و کف آن را با قالیهای ایرانی پوشاندند.
در سال 1306 ضایعاتی به مسجد وارد آمد؛ لذا شورای اعلای اسلامی به منظور تعمیر و بازسازی مسجد از کشورهای عربی و اسلامی استمداد جست. بزرگترین و مهمترین مرحله این عمران، برداشتن ستونهای قدیمی بود که گنبد بر آنها استوار بود و به جای آنها شصت ستون جدید که پی آنها از بتن مسلح بود، قرار داده شد.
پس از آن بر اثر زلزله، به برخی از رواقها و اجزای مسجد صدمه وارد شد که مجلس اسلامی با استفاده از اموال اوقاف به مرمت آن پرداخت. رواق شرقی را منهدم کرد و از نو بنا نمود. رواق میانی را نیز بازسازی کرد و ستونهای مورد نیاز را از ایتالیا آورد. زیر مسجدالاقصی دهلیزی وسیع وجود دارد که به اقصای قدیم موسوم است و آن عبارت است از سلسله‌ای از طاقها که بر ستونهای محکم و قطور استوار شده است.
قبله اول و بازخوانی حوادث تاریخی
در تاریخ مرداد 1348 رژیم صهیونیستی اعلام کرد یک فرد دیوانه بنام "دنیس مایکل روهان" "Dennis Michael Rohan" مسجدالاقصی را به آتش کشید. گرچه اسرائیلی‌ها اعلام داشتند که این فرد استرالیایی یک مسیحی دیوانه بود، اما برخی منابع معتبر نیز بر این عقیده هستند که وی یک یهودی توریست بود و از لحاظ سلامت عقلی نیز هیچ مشکلی نداشت.
به گزارش مهر، همچنین آثار حریق دلالت بر آن دارد که اشخاص دیگری روهان را در آتش زدن این مسجد از خارج آن و از یکی از پنجره‌های مشرف به باب المغاربه (که اسراییلیها آن را منهدم کردند) هدایت و کمک کردند. در این آتش سوزی منبر مسجدالاقصی تخریب شد. منبری که توسط نورالدین زنگی سفارش ساخت داده شده بود بعد از جنگهای صلیبی و فتح بیت المقدس در دوران مسیحیت توسط صلاح الدین ایوبی از حلب به بیت المقدس آورده شده بود.
بخش به آتش کشیده شده مسجدالاقصی 1500 متر مربع از 4400 متر مربع مساحت کلی مسجد را در بر می‌گرفت. در این آتش سوزی منبر صلاح الدین ایوبی، مسجدعمر، محراب ذکریا، مقام الاربعین، سه رواق ممتد از جنوب به شمال با ستونها و ایوانها و تزئینات سقفی بر سطح مسجد فرو ریخت. دو ستون اصلی که گنبد روی آن استوار بود و اجزایی از گنبد داخلی که مزین بود محراب و دیوارهای جنوبی، پوشش مرمری و 48 پنجره گچی، شیشه‌های رنگی و فرشها، سوره اسراء که با کاشیهای معرق و تذهیب شده نوشته شده بود و از بالای محراب به سوی شرق امتداد داشت و بسیاری از تزئینات و آیات قرآنی طی این آتش سوزی از بین رفت.
البته تلاش برای تخریب این مسجد به همین جا ختم نشد و چند بار دیگر نیز تلاشهایی متعددی در این راستا صورت گرفت؛
- درخرداد 1346 نیروهای اشغالگر کلیدهای درب غربی باب المغاربه را توقیف کردند و سپس این نیروها به سرعت، شهر را بعد از فرار اردنی‌ها تصرف کردند.
- در 26 آبان 1348 نیروهای اشغالگر "کنج فخریه" در جنوب غربی حرم الشریف را اشغال کردند.
- در مرداد 1349 گروه "گرشان شالوم" یک گروه افراطی که قصد داشتند مسجد را تخریب و به جای آن معبد سلیمان را بنا کنند به زور وارد محوطه حرم شدند که طی یک درگیری، دهها نمازگزار فلسطینی مجروح شدند.
- دی ماه 1354 برای اولین بار دادگاه اسرائیل این مسئله را که نمازگزاردن در مسجدالاقصی حق یهودیان است،تائید کرد.
- آبان 1358 پلیس اسرائیل به سوی نمازگزاران در مسجدالاقصی آتش گشود و دهها تن از آنان مجروح شدند.
- فروردین 1359 اولین کنفرانس علنی (نیمه مخفی) یک گروه از خاخامهای یهود و بزرگان یهود در قدس اشغالی برای پیدا کردن راههایی بمنظور آزادی معبد کوهستان از دست مسلمانان تشکیل و در آن بر سیطره بر مسجدالاقصی فراخوان شد و در همین روز سازمان امنای هیکل که یک سازمان تندرو یهودی است به حریم مسجدالاقصی یورش برد.
- مهر 1359 سازمان "کرن هاربیت" که سازمانی تندرو یهودی برای آماده کردن ابزار و وسایل ویرانی مسجدالاقصی و بر پایی معبد سوم بر روی آثار برجای مانده قبلی؛ تاسیس شد. این سازمان شاخه‌هایی هم در آمریکا دارد و مقامهای اسرائیلی و اعضای کنیست اجازه حمله به مسجدالاقصی را دادند و به دانشجویان دانشگاههای فلسطینی که در قبال آنها مقاومت کردند یورش برده به طوریکه دهها تن از آنها در مقابل حمله پلیس کشته شدند.
- در مرداد 1360 اشغالگران، تونلی در زیر مسجد حفر کرد
- در اسفند 1360 نامه‌های متعددی به مقامهای اوقاف اسلامی ارسال و از آنها خواسته شد تا معبد کوهستان را ترک کنند و اخطار داده شد که در غیر اینصورت نتایج وخیمی به خاطر اشغال معبد ما برای آنها بوجود خواهد آمد نامه به عبری، انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و لهستانی نوشته شده بود.
- در فروردین 1361 یک سرباز اسرائیلی به نام آلن گودمن با تفنگ M16 به نمازگزاران شلیک کرد و 60 فلسطینی را کشته و مجروح نمود.
- سال 1361 شاهد یک سلسله تجاوزات مکرر صهیونیستها به حریم قدس شریف بوده است. در یازدهم آوریل، افراد یک گروه یهودی از پیروان سازمانهای افراطی یهودی "جنبش امنای جبل البیت" و "جنبش (غیرقانونی و تروریستی) کاخ" به رهبری حاخام مئیرکاهانا تلاش کردند به داخل مسجدالاقصی یورش ببرند. بعدها روشن شد که این تلاش پوششی بوده است برای یک تهاجم مسلحانه به "قبه الصخره" این حرم مقدس توسط یکی از سربازان صهیونیست به نام "ایلین گوتمن" انجام شد و بر اثر آن 2 تن از نگهبانان مسجد به شهادت رسیدند و آسیبهای فراوانی به قبه الصخره و ستونها و دیوارهای داخلی و خارجی مسجد وارد آمد.
پیش از این تهاجم مسلحانه، سازمان تروریستی هاگانا، چند نامه تهدیدآمیز برای اعضا شورای اوقاف قدس ارسال داشت که در آنها گفته شده بود اگر یهودیان از ورود به داخل مسجد همچنان منع شوند اعضای شورا به قتل خواهند رسید و مسجدالاقصی به آتش کشیده خواهد شد. این یورش مسلحانه به مسجدالاقصی، واکنش شدید و خشمگینانه در قدس و سایر شهرهای کرانه غربی را برانگیخت و طی قیامی گسترده 9 تن از فلسطینیان شهید و 136 تن دیگر مجروح شدند. با وجود واکنشهای شدید مسلمانان نسبت به تهاجم مسلحانه علیه مسجدالاقصی، تلاشهای یهودیان افراطی برای ورود به داخل مسجد تکرار شد و در ششم ژوئیه یک گروه از اعضای "جنبش امنای جبل‌البیت" که تقریباً هفتاد تن بودند به بهانه برگزاری یک اجتماع همبستگی با ارتش اسرائیل که مشغول جنگ در لبنان بود و به منظور نیایش و طلب پیروزی برای این ارتش، قصد ورود به داخل مسجدالاقصی را داشتند که شهروندان فلسطینی و نگهبانان مسجد با آنها درگیر شده و از ورودشان به صحنهای خارجی مسجدالاقصی جلوگیری کردند.
ساعت سه سحرگاه 8 مرداد همین سال، 47 مسلح یهودی عضو یک جنبش مذهبی به نام "یشیفه تو راه هکوهانیم" به رهبری حاخام "گرشون سلمون" به فرمان معاون وزیر دفاع در امور اسکان، چند خانه عربی جنب حرم شریف از ناحیه غربی را که متعلق به اوقاف اسلامی بود اشغال کردند و یک سری اثاثیه و تعدادی میز و مقداری اسلحه به داخل آن خانه‌ها انتقال دادند و کنار پنجره‌ها و روی پشت بامهای مشرف به مسجدالاقصی، مستقر شدند.
هیئت اسلامی به منظور حمایت از مسجدالاقصی پیامی خطاب به مسلمانان قدس منتشر کرد که بلافاصله صدها شهروند عرب فلسطینی در صحنهای مسجدالاقصی حاضر شدند و سعی کردند یهودیان مسلح را که خانه‌های مذکور را اشغال کرده بودند؛ از آنجا بیرون کنند. در عین حال شهردار قدس اعلام اعتصاب همه‌جانبه کرد که در نتیجه آن فضای هولناکی از تشنج بر شهر حاکم شد. در اینجا بود که پلیس صهیونیستی مجبور شد یهودیان مسلح را از این خانه‌ها بیرون کند.
- در سال‌های 1361 و 1366 توسط ارتش اسرائیل مراسمی نظامی در آنجا برگزار شد و با مقاومت فلسطینیان رو به رو شد و 20 نفر از آنها شهید شدند.
- در اسفند 1362 ورودی اصلی بخش وقفی بیت المقدس به خاطر حفاری‌های اسرائیل تخریب شد.
- در مرداد 1364 پلیس اسرائیل به یهودیان افراطی اجازه داد؛ در محوطه حرم به عبادت بپردازند.
- در مرداد 1365 یک گروه از حاخامها قانونی نهایی را صادر کردند که به یهودیان اجازه می‌داد در حرم شریف به عبادت بپردازند و درخواست کردند که در آنجا یک کمیته ایجاد کنند.
- در اردیبهشت 1367 سربازان اسرائیلی به سوی تظاهرات مسالمت آمیز مسلمانان در حرم الشریف آتش گشودند و حدود یک صد نفر از فلسطینیان را کشتند.
- مهر 1369 پلیس اسرائیل کشتاری را در نمازگزاران فلسطینی در مسجدالاقصی مرتکب شد 22 نفر کشته و دهها تن دیگر مجروح شدند؛ این کشتار در واقع انتفاضه اول را شعله ور کرد.
- در مرداد 1370 مقامهای اسرائیل در مسجدالاقصی به قتل عام 22 نماز گزار و مجروح ساختن بیش از 200 نفر دست زدند.
- در تیر 1374 یک دادگاه عالی اسرائیل قانونی را تصویب کرد که به یهودیان اجازه می‌داد در معبد کوهستان (مسجدالاقصی) عبادت کنند.
- خرداد 1375 دولت اسرائیل به ریاست بنیامین نتانیاهو و ایهود اولمرت شهردار وقت بیت المقدس، طرحهای را برای حفر کانالیهایی در بخش قدیم نزیک به مسجد اعلام کرد که واکنش فلسطینی‌ها به این مسئله بسیار قوی بود و درگیری‌هایی را در کرانه باختری نوار غره و قدس در پی داشت که 18 نظامی اسرائیلی و بیش از 70 فلسطینی کشته شدند.
- در سال 1375 نتانیاهو اجازه حفر تونل داد و در جریان اعتراض فلسطینیان، 75 نفر کشته شدند.
- در سال 1376 دو اسرائیلی به قصد انداختن سر خوک به داخل صحن مسجد بازداشت شدند؛ آنها اعلام کردند که در آئین یهود، خوک نجس نیست.
- درخرداد 1376 از برگزاری نماز جمعه ممانعت به عمل آمد. این اتفاق اولین باری بود که از زمان جنگهای صلیبی از 1187 میلادی تاکنون رخ داد.
- مرداد 1379 آریل شارون رئیس مخالفان راست گرا وارد مسجدالاقصی شد و فلسطینی‌های سعی کردند مانع شوند؛ پلیس اسرائیل 16 فلسطینی را کشت و دهها تن را مجروح کرد که آغازگر انتفاضه دوم شد.
- بهمن 1386 سال 2007 اسرائیل اقدام به حفر مسجد الاقصی و از بین بردن باب المغابه در نزدیکی دیوار براق کرد.
رسالت بشری و اسلامی
اقدامات اخیر صهیونیستها علیه قبله اول مسلمین نه اولین شیطنت سردمداران تل آویو بوده و نه آخرین آن خواهد بود.
مسجدالاقصی تا به امروز دورانی سخت و پر خطر را پشت سر گذاشته و از این پس نیز چنین خواهد بود، اما در این بین رسالتی بر عهده مسلمانان است و آن واکنشی متحد و محکم به شیطنت‌هایی است که سران رژیم اسرائیل هر از چندگاه صورت می‌دهند.
گرچه اسرائیل بر آن است تا به انحاء گوناگون واکنش مسلمانان جهان را در رابطه با این مسجد بسنجد، اما انتخاب زمان برای آغاز این اقدامات تحریک آمیز، بیانگر هدفی کلان در کابینه اسرائیل آن هم پس از مشکلات داخلی و ضایعات سیاسی ناشی از جنگ لبنان است.
گرچه اسرائیل در سال‌های گذشته در تلاش بود تا تخریب این بنای اسلامی و بشری را به افراد و گروههای تندی بدهد که هیچگونه خواستگاهی در جامعه پست مدرن اسرائیل ندارند، اما این اقدام آن هم از سوی هیئت حاکمه حکایت از آن دارد که تخریب بنای اسلامی یک استراتژی قانونمند از سوی سران صهیونیسم آن هم حتی در خاورمیانه مدرن است.
منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی
http://jomhourieslami.net/?newsid=137966
ش.د9600920