راه حل ترامپ جهت حل مسئله کره شمالی، جهان را به شدت ناامن و نظامیگری و تولید سلاح‌های هسته‌ای را مضاعف کرده که بدون شک این راه حل اثر مثبت نخواهد داشت.
ابهام در مورد نوع رویکرد «دونالد ترامپ» به سیاست خارجی یکی از مسائل قابل توجه طی سه ماه اخیر بوده است. به قدرت رسیدن «دونالد ترامپ» در آمریکا و ادعاهای وی مبنی بر تمرکز بر زیرساخت‌های داخلی آمریکا باعث شده بود که برخی گمانه‌ها بر این اعتقاد باشند که آمریکا مجدداً پیش به سوی انزوا گرایی گام برمی‌دارد؛ اما تحرکات اخیر در سیاست خارجی واشنگتن نشان داد که استراتژی آمریکا در سطح جهانی کمابیش تداوم پیدا می‌کند. به نظر می‌رسد تیم امنیتی و نظامی ترامپ در سیاست‌گذاری دولت وی نقش مهمی ایفا می‌کند. حمله با مادر بمب‌ها به افغانستان، اقدام نظامی در پایگاه الشعیرات سوریه، تداوم تنش با مسکو، شدت گرفتن بحران در شرق آسیا و مواردی از این دست نشان می‌دهد که کماکان رویکرد نظامیگری دولت آمریکا در سطح جهان تداوم پیدا می‌کند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در این راستا «تام لو» استادیار علوم سیاسی در کالج پومونا، مقاله‌ای به رشته تحریر درآورده است. این مقاله در سایت تحلیلی نشنال اینترست منتشر شده که ترجمه آن پیش روی شماست.
سال گذشته «باراک اوباما» رئیس‌جمهور وقت امریکا از ژاپن و شهر هیروشیما بازدید کرد. قصد وی از این سفر، بیان لزوم ایجاد جهانی عاری از سلاح‌های هسته‌ای و یادآوری این مهم بود که ما می‌توانیم آینده‌ای را انتخاب کنیم که در آن هیروشیما و ناکازاگی نه به عنوان آغاز حملات اتمی بلکه به عنوان شروع بیداری اخلاقی در ذهن‌ها شناخته شوند. در زمان اوباما بحث‌های خردمندانه بر محاسن هسته‌ای شدن، امکان ایجاد جهانی عاری از تسلیحات هسته‌ای و چگونگی ایجاد آن متمرکز شده بود. سخنرانی اوباما در هیروشیما درست است که حس امید سخنرانی پراگ 2009(88ش) در مورد منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را نداشت اما حداقل این حس را به شنونده انتقال داد که جهان اهمیت این موضوع را به خوبی درک کرده است.
در آن زمان این سفر فرصت بسیار خوبی بود که وحشت وقوع جنگ هسته‌ای را به تمامی جهانیان گوشزد می‌کرد. اما باید گفت که اقدامات دولت امریکا و ژاپن با سخنان رهبران آنها تطابق ندارد و هر دو کشور در مسیر نگران‌کننده گسترش تسلیحات هسته‌ای گام بر می‌دارند. واقعیت نگران‌کننده این است که نه تنها جهان به سمت توسعه محیط عاری از تسلیحات هسته‌ای حرکت نکرده بلکه به طور باورنکردنی و نگران‌کننده در مسیر گسترش سلاح‌های هسته‌ای گام بر می‌دارد. این واقعیت می‌تواند با رشد نظامی گری حمایت شده توسط «دونالد ترامپ» مرتبط باشد.
در 22 می‌سال جاری، ایالات متحده امریکا پیش نویس قرارداد منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را تدوین و منتشر کرد. این اقدام نمادین باقی می‌ماند زیرا دولتهای هسته‌ای آن را امضاء نکرده و ژاپن تمایلی جهت پیوستن به آن ندارد. ژاپن استدلال می‌کند که مذاکرات سازمان ملل در مورد منع گسترش تسلیحات هسته‌ای شکاف بین کشورهای دارای زرادخانه‌های هسته‌ای و کشورهای فاقد آن را عمیق‌تر کرده و این موضوع خطری جدی خواهد بود. درحالی که ژاپن هنوز مردد است، کره شمالی زرادخانه‌های هسته‌ای خود را افزایش و تواناییهای هسته‌ای و موشکی خود را گسترش می‌دهد و منطقه و جهان را بی‌ثبات می‌کند.
راه حل ترامپ جهت حل مسئله کره شمالی و ناامنی فزاینده جهانی، تشدید نظامیگری و گسترش تسلیحات هسته‌ای است. در طی مناظرات ریاست جمهوری، ترامپ عدم درک خود از تواناییهای هسته‌ای امریکا را بیان نمود. ترامپ استدلال می‌کند که تواناییهای هسته‌ای امریکا پیشرفته نیست، بنابراین می‌خواهد این تواناییها را توسعه داده به حدی که تواناییهای هسته‌ای امریکا در جهان حرف اول را بزند.
به همین دلیل ترامپ در لایحه بودجه پیشنهادی خود درخواست کرده است یک میلیارد دلار اضافه بر سازمان برای توسعه تسلیحات هسته‌ای در نظر گرفته شود. در طی انتخابات ریاست جمهوری ترامپ همچنین گفت: اگر عربستان، کره جنوبی و ژاپن هسته‌ای شوند، موضوع خیلی بد نبوده و امنیت نظام بین الملل با خطر مواجه نخواهد شد، تفکری که به نظر می‌رسد در زمان ریاست جمهوری وی نیز تغییر نکرده است.
این اظهارات نشان می‌دهد وی درک کافی از توان هسته‌ای امریکا و امکان وقوع جنگ هسته‌ای و عواقب آن ندارد. مسئله مهم دیگر این است که بی‌رحمی و قساوت قلب ترامپ، نظامیگری را افزایش خواهد داد. هر چه از زمان ریاست جمهوری ترامپ می‌گذرد، ما بیشتر متوجه می‌شویم که برنامه انزواگرایانه وی در طی انتخابات ریاست جمهوری 2016 افسانه‌ای بیش نبوده است. در اولین صد روز ریاست جمهوری، ترامپ حملات نظامی به سوریه، یمن و افغانستان را تصویب کرد. در آخرین لایحه بودجه دولت ترامپ، 639 میلیون دلار جهت اختصاص به بخش دفاعی درخواست شده، این مقدار جدا از 52.8 میلیارد دلاری است که در سال مالی جاری به بخش دفاعی اختصاص داده شده است. با این رقم، ایالات متحده یکی از شش کشوری است که مبلغ هنگفتی را به بخش دفاعی اختصاص داده‌اند.
واقعیت دیگر این است که ترامپ، متحدان امریکا نظیر ژاپن، اعضاء ناتو و کره جنوبی را جهت اختصاص بودجه بیشتر به امور نظامیگری تحت فشار قرار داده است. هر چند این فشارها با انتقادات و مخالفت‌هایی مواجه شده اما در نهایت توسط این کشورها مورد پذیرش قرار خواهد گرفت.
این چنین رویکردی به امنیت، در واقع همان معمای روابط امنیتی بین الملل کلاسیک است، معمایی که در آن اقدامات امنیتی انجام شده توسط یک کشور، ناامنی بیشتری برای سیستم بین‌المللی در پی خواهد داشت. افزایش هزینه‌ها و فعالیت‌های نظامی، ترس از کره شمالی و افزایش استخدام در گروههای تروریستی را تایید می‌کند. در همین حال که ترامپ نظامیگری را افزایش می‌دهد، هیچ یک از دو قدرت بزرگ هسته‌ای جهان (آمریکا و روسیه) اقدامی جدی جهت خلع سلاح بین‌المللی انجام نمی‌دهند.
اوباما طی سخنرانی سال گذشته در هیروشیما از گسترش تسلیحات هسته‌ای و عدم تلاش برای ایجاد جهانی عاری از این تسلیحات در زمان حیات وی، ابراز نگرانی و تاسف کرد، احساسی که به نظر می‌رسد بسیار خوشبینانه و ساده لوحانه بوده است. با وجود کره شمالی متخاصم، ژاپن مخالف با خلع سلاح هسته ای، روسیه بی‌پروا و ایالات متحده بی‌ملاحظه و بی‌پروا، وقوع جنگ هسته‌ای کابوسی پذیرفتنی است.
جهت جلوگیری از وقوع یک جنگ هسته‌ای، منع گسترش تسلیحات هسته‌ای و خلع سلاح باید از طریق کاهش توافقات نظامی دوجانبه و چندجانبه یا دیگر گزینه‌ها نهادینه شود. باید گفت که سفر نمادین اوباما به هیروشیما کافی نیست وقتی یکی از حامیان قدرتمند تسلیحات هسته‌ای (دونالد ترامپ) به کدهای هسته‌ای ایالات متحده امریکا دسترسی دارد.
http://jomhourieslami.net/?newsid=137506
ش.د9600919