(روزنامه جمهوري اسلامي ـ 1396/04/14 ـ شماره 10911 ـ صفحه 9)
به گزارش ایرنا، حضور «حسن روحانی» رئیس جمهوری منتخب مردم در راهپیمایی روز قدس با حاشیه‌های فراوانی روبرو بود. حاشیه‌هایی که بسیاری از صاحبنظران از آن به عنوان یک انتقام گیری سیاسی از سوی طیف رقیب دولت یاد کردند.
آنان با حضور در مسیر راهپیمایی رئیس جمهوری و برخی ازاعضای هیات دولت شعارهایی مطرح کردند که نه تنها قرابتی با روز قدس نداشت بلکه منافع ملی را در سایه حاشیه‌های حزبی و جناحی قرار داد.
هرچند برخی منتقدان دولت مدعی بودند شعارهای مطرح شده در نتیجه عملکرد دولت یازدهم است اما ادامه این شعارها در حضور «اسحاق جهانگیری» معاون اول رئیس جمهوری و «علی مطهری» نایب رئیس مجلس شورای اسلامی حکایتی دیگر دارد.
در بررسی این گونه شعارپراکنی‌ها به ذکر چند نکته می‌پردازیم:
1- جناح رقیب دولت پس از انتخابات ریاست جمهوری با استمرار برخی شعارهای انتخاباتی، خود را بازنده ندانسته بلکه با تقسیم بندی‌های مختلف از رای مردم سعی دارد خود را برنده واقعی انتخابات بداند. پیرو این راهبرد برخی شخصیت‌های اصولگرا و رقیبان روحانی در پیام‌های تبریک خود، از درج نام وی خودداری کردند. آنان حتی پا را از این فراتر نهاده و با حلال و حرام تلقی کردن رای مردم، دو قطبی ایجاد شده در انتخابات را پس از این کنش سیاسی همچنان ادامه دادند.
این دسته بندی رای مردم، در حالی از سوی رقیبان دولت شکل گرفت که تمامی نامزدهای انتخاباتی حاضر در دوازدهمین دوره ریاست جمهوری مورد تایید شورای نگهبان نظام جمهوری اسلامی بودند و مقام معظم رهبری در نخستین سخنرانی خود پس از حماسه 40 میلیونی مردم، این حضور را نتیجه اعتماد به نظام و رای به آرمان‌های انقلاب دانستند.
2- به باور برخی از تحلیلگران، رفتار و شعارهای گروهی در مواجهه با رئیس جمهوری، خودداری از پذیرفتن حسن روحانی به عنوان رئیس جمهوری منتخب مردم است؛ این پیش فرض حتی در موضع گیری برخی شخصیت‌های منتقد دولت پس از حاشیه‌های روز قدس دیده می‌شود.
برخی شخصیت‌های اصولگرا هر چند در ظاهر این حاشیه را محکوم کردند اما در دل پیام‌های آنان نوعی توجیه وجود داشت که سعی داشتند حواشی ایجاد شده توسط عده‌ای قلیل با اهداف سیاسی خاص، را با نام مردم ثبت کنند.
تعمیم دادن شعارهای دلواپسان به تمامی شهروندان نشان از آن دارد که در لایه‌های پنهان این موضع گیری‌ها، رای مردم به برنامه‌های روحانی در انتخابات ریاست جمهوری نادیده گرفته شده است.
3- منافق خطاب کردن رئیس جمهوری منتخب مردم، افزون بر آنکه طبق قانون توهین و جرم سیاسی محسوب می‌شود، می‌تواند یک دهن کجی به پایگاه 24 میلیونی رای روحانی باشد.
اگر نهادهای قضایی و امنیتی نتوانند با این افراد برخورد کرده و مسببان آن را به مردم معرفی کنند به یقین نوعی سرخوردگی در میان مردم ایجاد خواهد شد؛ زیرا غیرخودی خطاب کردن منتخب مردم با عناوینی مانند منافق، بی‌بصیرت و سازشکار در نوع نگرش مردم نسبت به مسوولان کشور بی‌تاثیر نیست.
4- پذیرش رای مردم و قبول شکست در نظام‌های مردم سالار یک رویه کاملا عادی در دنیا محسوب می‌شود. منتقدان دولت و رقیبان روحانی در این روزها به جای واکاوی دلیل شکست رو به تاکتیک‌هایی آورده که بن مایه آن بر پایه نفی رای مردم استوار است. آنان بدون توجه به شیوه رفتار و گفتار طرفداران خود، سعی دارند دولت را به رقیب هراسی متهم کنند، غافل از آنکه رفتارهایی مانند شعار و برخورد آنان با رئیس جمهوری در روز قدس و برخی دیگر از شخصیت‌های برجسته نظام، زمینه را برای ایجاد چنین ذهنیتی فراهم می‌سازد.
5- هر چند که برخی رسانه‌ها و شخصیت‌های وابسته به جناح رقیب، حواشی روز قدس را نتیجه برخورد روحانی با منتقدان دولت می‌دانند اما پرسش اصلی اینجا است که آیا این نخستین اعتراض به ظاهر مدنی این گروه بود؟
نگاهی به جنس شعارهای انتخاب شده در روز قدس با شعارهایی که پیش از این درمناسبت‌های مختلف علیه شخصیت‌های برجسته نظام داده شد، نشان از یک راهبرد با وحدت رویه خاص دارد که باید در برخورد با منتقدان مورد استفاده قرار گیرد. حال با این پیش زمینه باید از کسانی که مدعی هستند دولت خود اقدام به سناریو سازی کرده، پرسید آیا «علی اکبر ناطق نوری»، «علی لاریجانی» و «سید حسن خمینی» هم به منتقدان توهین کردند؟
http://jomhourieslami.net/?newsid=139603
ش.د9602340