صفحه نخست >>  عمومی >> پرسمان
تاریخ انتشار : ۱۷ شهريور ۱۴۰۳ - ۰۵:۳۲  ، 
شناسه خبر : ۳۶۴۶۱۰
تکلیف حجاب را شرع مقدس معین کرده است؛ همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب در دیدار اقشار گوناگون بانوان در 14 دی 1401 حجاب را یک ضرورت شرعی دانستند و فرمودند: «حجاب یک ضرورت شریعتی است؛ شریعت است؛ ضرورت شرعی است؛ یعنی هیچ تردیدی در وجوب حجاب وجود ندارد؛ این را ‌همه باید بدانند. این‌که حالا خدشه کنند، شبهه کنند که آیا حجاب هست، لازم است، ضروری است، نه، جای خدشه و شبهه ‌ندارد؛ یک واجب شرعی است که باید رعایت بشود، منتها آن‌کسانی که حجاب را به‌طور کامل رعایت نمی‌کنند، اینهارا نباید ‌متهم کرد به بی‌دینی و ضدانقلابی؛ نه.... همه ماها یک نقص‌هایی داریم، باید نقص‌ها را برطرف ‌کنیم؛ هر چه بتوانیم برطرف کنیم، بهتر است.»

اینکه آیا باید از طرح نور دفاع شود یا خیر؟ پاسخ مثبت است؛ زیرا هر اقدامی که سبب شود امر دین در جامعه بر پا شود، باید مورد حمایت قرار گیرد. حجاب حکم الهی، یک فریضه الهی، دینی و سیاسی است و بر همه لازم است که از این طرح حمایت کنند. 32 دستگاه متولی در این امر نیز باید تمام همت خود را در اجرایی شدن این طرح به‌کار بگیرند و از اقدام فراجا حمایت کنند. شاید برخی از نهادها کوتاهی کنند؛ اما این مسئله دلیلی برای ‌نهاد فعالی، مانند فراجا نمی‌شود که وظایف خود را به‌خوبی انجام ندهد. ضمن اینکه به این نکته باید توجه کرد که اکثریت زنان جامعه ما به اصول حجاب پایبندند و عده اندکی هم تحت القائات فریبکارانه ایادی غربی قرار گرفته‌اند. رویکرد دشمن به مسئله حجاب در جامعه ایرانی بهانه است و آنها اصل نظام را هدف قرار داده‌اند.
طرح نور طبق وظیفه قانونی فراجاست که در حال انجام است و تا زمانی که قانون جدید نیامده است، فراجا کار خود را به درستی انجام می‌دهد. سؤالی که وجود دارد، این است که با وجود لایحه عفاف و حجاب، چه اتفاقی برای طرح نور خواهد افتاد؟ رابطه این لایحه با طرح نور، عموم و خصوص من وجه است؛ یعنی ۸۰ درصد آن می‌تواند مشترک باشد، زیرا در طرح نور یک مرحله این است که تذکر می‌دهند و در قانون حجاب نیز فراجا می‌تواند همچون همه آحاد ملت تذکر دهد.
نکته پایانی اینکه اصلاح سبک زندگی با کار فرهنگی صورت می‌گیرد و با جریمه و مجازات کسی اصلاح نمی‌شود. جریمه و مجازات و حدود شرعی فقط برای حفظ ظاهر جامعه است و برای اصلاح فرد نیست. اساس کار اصلاح، افزایش فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی است و اساس کار فرهنگی هم استفاده از هنر است که قوی‌ترین و اثرگذارترین نوع آن سینما، فیلم و سریال و پویانمایی است. برای این کار بودجه‌های دولتی به‌تنهایی کافی نیست و بخش خصوصی باید تشویق شود که در این عرصه‌ها سرمایه‌گذاری کند.
منبع: پرسمان شماره 14