این روز‌ها که آهنگ وحدت مسلمان زیر بیرق ولادت پیامبراسلام (ص) نواخته می‌شود، جا دارد مذاهب گوناگون اسلامی از این فرصت به‌دست آمده درباره اشتراکات فراوان دینی بیشتر بهره ببرند تا طعم خوش وحدت و برادری تجربه شود. از گذشته تا کنون و از زمانی که ردپای کشور‌های غربی در نقشه غرب آسیا، آن هم به دلیل ایجاد تفرقه بین مسلمانان دیده شد، علمایی که آگاهی و زمان‌شناسی داشتند، تمام تلاش‌شان را کردند تا در برابر این دیوار دوقطبی‌سازی بایستند. این علما می‌دانستند که خط دوقطبی‌سازی کشورهایی، مانند انگلیس و آمریکا به کجا ختم می‌شود! تزلزل و عدم قدرت‌گیری جامعه اسلامی تمام آن چیزی بود که آنها می‌خواستند، ولی علمایی که خط دشمنان را خوانده بودند، توانستند سایه سنگین دوقطبی‌سازی بین شیعیان و اهل تسنن را کنار بزنند و دیواری در مقابل دوقطبی‌سازی‌های غرب بکشند، از جمله آنها می‌توان به دیدار و نامه‌نگاری‌های «آیت‌الله بروجردی» با «شیخ شلتوت»، رئیس دانشگاه الازهر مصر (از علماى اهل سنت که فتواى جواز تقلید از مکتب شیعه اثنى‌عشرى را صادر کرد) یا بیان رهنمود‌های مؤثر و دوراندیشانه رهبر کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی (ره) و علمای اعلام دیگر همچنین نشست و برخاست‌های رهبر معظم انقلاب با علمای اهل سنت و بیانات راهگشای ایشان به مناسبت‌های مختلف، یا تشکیل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و موارد دیگر اشاره کرد. البته موضوع وحدت شیعه و سنی با مقاومت‌ها یا سنگ‌اندازی‌هایی در داخل جهان اسلام و همچنین در خارج از آن مواجه بوده است. در داخل دنیای اسلام و در بین هر دو مذهب کسانی بوده‌اند که با پافشاری متعصبانه بر روی نقاط افتراق و اختلاف و نادیده گرفتن انبوه مشترکات و از سوی دیگر دست زدن به برخی رفتار‌ها و بیان برخی مواضع، خواسته یا ناخواسته بر تفرقه و اختلاف دمیده‌اند؛ فرقه‌هایی که بنابر تعصبات خشک و بی‌منطق، بازیگر رویکرد‌های کشور‌های استکباری هستند؛ فرقه‌هایی مانند شیعه انگلیسی یا سنی وهابی!
واضح است اقداماتی که هر یک از این گروه‌های انحرافی، همچون شیعه انگلیسی و تکفیری‌های به ظاهر سنی مذهب در این سال‌ها از خود نشان داده‌اند، برگرفته از دستورالعمل‌هایی است که غربی‌ها برای آنها مشق کرده و از آنها خواسته‌اند و اینها همانند دولبه قیچی سعی در تکه‌تکه کردن یکپارچگی مسلمانان داشته‌اند؛ اما مسئله این است که چرا وحدت امت اسلامی و نزدیک شدن مذاهب اسلامی، تا این حد مخالفانی در بیرون از جهان اسلام و در بین سردمداران کشور‌های استکباری دارد؟ برای پاسخ به این پرسش باید بدانیم وحدت مسلمانان با مذاهب مختلف و تعامل و نزدیک بودن آنها در یک مسیر چه ضرر و زیانی برای مستکبران دارد. رهبر معظم انقلاب در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی فرمودند: «مراد از وحدت قطعاً وحدت مذهبی نیست؛ یعنی اینکه این به مذهب آن دربیاید، آن به مذهب این دربیاید، یک مذهب [باشد]؛ نه، این قطعاً مراد نیست. وحدت جغرافیایی هم نیست؛ مثل آن چیزی که در دهه‌های شصت میلادی و هفتاد میلادی، بعضی از کشور‌های عربی با هم اتحاد پیدا کردند و اعلام کردند یکی هستند، که نشد و نمی‌شود و امکان ندارد؛ مراد این هم نیست. مراد از وحدت، وحدت در حفظ منافع امت اسلامی است. اول تشخیص بدهیم منافع امت اسلامی کجا است، در چیست، بعد در این زمینه ملت‌ها با هم توافق کنند. دولت‌ها هم اگر چنانچه ان‌شاء‌الله به این راه هدایت بشوند، خدا دل‌هایشان را به این سمت بکشاند، در جهت منافع امت اسلامی توافق کنند؛ ببینند امت اسلامی امروز به چه احتیاج دارد، با چه کسی باید دشمنی کرد، با چه کسی بایستی چه‌جوری دشمنی کرد، با چه کسی باید دوستی کرد و چه‌جوری دوستی کرد؛ این جهت‌گیری‌ها را در ضمن گفتگو‌ها و مذاکرات، به توافق برسند و در این جهت حرکت کنند مراد این است: اشتراک عمل در برابر نقشه‌های استکبار. بلاشک دنیای استکبار درباره این منطقه ما و کشور‌های ما نقشه‌های واضحی دارد. این منطقه اسلامی، فرصت عظیمی است؛ منطقه ما اگر نگوییم حساس‌ترین، یکی از حساس‌ترین مناطق دنیا است؛ اگر نگوییم غنی‌ترین، یکی از غنی‌ترین مناطق دنیا این منطقه ما است؛ منطقه میانه آسیا و غرب آسیا و شمال آفریقا که منطقه اسلامی است؛ منطقه بسیار مهمی است. استکبار و قدرت‌های پشت پرده سیاست‌های استکباری یعنی کمپانی‌ها و کارتل‌ها و تراست‌های بین‌المللی، برای این منطقه نقشه دارند. اشتراک عمل داشته باشیم در مقابله با نقشه‌های آنها؛ این معنای وحدت است. ما این را پیشنهاد کردیم به دنیای اسلام، و این را از دنیای اسلام خواستیم.» طبیعی است، وقتی دشمنان مردم این منطقه و دنیای اسلام و جمهوری اسلامی برای تسلط اقتصادی و سیاسی بر این بخش و غارت منابع سرشار آن و تضعیف نظام اسلامی برنامه دارند، یکی از راه‌های سرگرم کردن مردم و برهم زدن تمرکز آنها، ایجاد اختلاف و روشن کردن آتش تفرقه باشد.
همانطور که در ابتدا گفتیم جریان انقلاب اسلامی از ابتدا تا به امروز وحدت اسلامی نه عنوان یک مصلحت و تاکتیک که فراتر از این دیدگاه‌های سطحی به عنوان یک اعتقاد قرآنی برگرفته از آیه «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعاً وَلا تَفَرَّقوا» پذیرفته و به آن عمل کرده است. نمونه‌هایی از این وحدت را می‌توان در پای کار آمدن رزمندگان غیور اهل سنت در دفاع از تمامیت میهن اسلامی در جریان جنگ‌های تجزیه‌طلبانه اوایل انقلاب مشاهده کرد که با نثار خون خود در کنار برادران شیعه مانع از تحقق اهداف شوم دشمن شدند. طبق آمار‌های مستند، در سراسر کشور حدود ۱۱ هزار شهید اهل سنت داریم که بخش اعظمی از آنها مربوط به حضور اهل سنت در دوران دفاع مقدس برای دفاع از میهن و اسلام و مابقی آنها هم در جریان‌هایی، همچون درگیری با اشرار، عملیات‌های تروریستی ضد انقلاب، درگیری با قاچاقچیان منطقه، درگیری در مرز‌های کشور، ترور و دفاع از حریم اسلام و مقاومت در کشور سوریه به شهادت رسیده‌اند.
در منطقه هم با آغاز حملات تکفیری‌های داعشی به کشور‌های همسایه، همچون عراق و سوریه، برادران اهل سنت در کنار شیعیان با تشکیل تیپ «نبویون» برای مقابله با داعش و گروه‌های تکفیری، صحنه‌هایی از رشادت و ایثار را رقم زدند و شهدایی همچون شهید مدافع حرم اهل سنت «عمر ملازهی» یا شهید «سلمان برجسته» یا بسیجی اهل سنت مدافع امنیت شهید «سعید برهان‌زهی‌ریگی» در حادثه تروریستی زاهدان و نمونه‌های دیگر، از عمق بصیرت و وطن‌دوستی برادران اهل سنت در کشورمان و توجه آنها به اهمیت تمسک به ریسمان نجات‌بخش وحدت در برابر دشمنان واحد حکایت دارد.
اهمیت وحدت شیعه و سنی به حدی است که مردان بزرگی، همچون سردار وحدت‌آفرین سپاه اسلام شهید نورعلی شوشتری و چند نفر از علما و بزرگان با بصیرت اهل سنت و مقید به وحدت جان خود را در راه تحقق این فریضه الهی نثار کرده‌اند. یکی دیگر از ضربات سهمگین وارد آمده به استکبار جهانی، اضمحلال و نابودی در حال تحقق رژیم صهیونیستی است که جز با وحدت و دشمن‌شناسی رزمندگان و مجاهدان شیعه و سنی از ایران تا لبنان و فلسطین به‌دست نمی‌آمد. این چنین است که دشمن برای از بین بردن این وحدت در جهان اسلام به هر کاری دست می‌زند.
قطعاً تلاش برای تحقق وحدت شعه و سنی و تأکید بر نقاط اشتراک به جای برخی اختلاف‌ها امروز یک وظیفه مهم برای همه است و باید این رهنمود امام راحل (ره) را آویزه گوش کنیم که فرمودند: «این از عنایات اسلام است که همه برادران اهل سنت و شیعه با هم هستند و اختلافی هم با یکدیگر ندارند. آنهایی که میخواهند بین اهل سنت و اهل تشیع فاصله ایجاد کنند نه سنی هستند نه شیعه. اینها اصلًا به اسلام کار ندارند...»