پرچم مشکی منقش به نام مبارک حضرت ام‌البنین (س) اگر برای کسری از ثانیه نمایش داده شود، کارت زرد دارد و دیسکالیفه! اما پرچم‌های رنگین کمانی آزادند و حمل آنها نه تنها ایرادی ندارد، که تشویق هم دارد!
برگزارکنندگان المپیک حق دارند مسیحیت، دین میلیارد‌ها انسان را به بهانه نقاشی «شام آخر» لئوناردو داوینچی هجو کنند و «ایمان خلیف» ورزشکار تراجنسیتی اجازه دارد در مسابقات بوکس زنان المپیک پاریس حاضر شود!
«پیتر بالچیک» جودوکار صهیونیست روی موشکهایی را که قرار است بر سر کودکان غزه فرود آید، به رسم هدیه امضا میکند، اما میتواند در المپیک حاضر باشد.
بله، المپیک تنها یک رقابت ورزشی نیست؛ فرصت نمایش هویت، سیاست و ملیت است، فرصتی که کشورها، فرهنگ‌ها و سیاست خود را پیش چشم و ذهن مردم دنیا به نمایش بگذارند.
رهبر معظم انقلاب در دیدار المپیکی‌ها و پاراالمپیکی‌ها در بیانات حکیمانه خود به این سیاست مغرضانه غرب اشاره فرمودند: «یک چیز که امسال در بازی‌های المپیک محسوس بود، سیاست‌های دوگانه کشور‌های حاکم بر مسائل ورزش بین‌المللی است. فلان دولت را، فلان کشور را به خاطر اینکه فلان جا جنگ راه انداخته محروم میکنند، اما رژیم صهیونیستی را که هزاران کودک را به قتل رسانده، در طول حدود یک سال، بیش از ۴۱ هزار نفر را به قتل رسانده، از بازی‌ها محروم نمیکنند! این مغرضانه است؛ این همان حرفی است که ما همیشه میگوییم و بعضی‌ها حمل میکنند بر مبالغه؛ مبالغه نیست. می‌گویند «ورزش سیاسی نیست»، در حالی که اینها بیشترین غرض سیاسی را در ورزش اعمال میکنند و نشان میدهند.»
بنابراین شیربچه‌های ایرانی میادین ورزشی باید بدانند که وظیفه امروز آنها تنها ایجاد اشتیاق در فرزندان این مرز و بوم برای ورود به میدان ورزش نیست ـ هر چند این موضوع هم بسیار مهم است ـ مسئله مهم‌تر تربیت و پرورش آنان است؛ مسئله‌ای که رهبر معظم انقلاب در زمینه آن گفتند: «توصیه من به شما ورزشکار‌ها این است که این افتخارات را در بیرون از میدان ورزش هم حفظ کنید؛ یعنی احترام به دین، احترام به اخلاق، احترام به مسئولیتهای دینی و اخلاقی و سیاسی و اجتماعی را که در میدان، جلوی چشم دنیا به رخ همه میکشید، در بیرون از میدان هم حفظ کنید. شما‌ها شاخصید، جوانها به شما نگاه میکنند؛ رفتار شما برای بسیاری میتواند الگو باشد. رعایتهای دینی، رعایتهای سیاسی، رعایتهای اخلاقی، رعایتهای اجتماعی را در بیرون میدان ورزش، در درون زندگی معمولی، در خیابان که راه میروید، در محیط کار که کار میکنید، رعایت کنید و از سوی خدای متعال ان‌شاءالله، ثواب مضاعف ببرید.»