سلسله مراتب را رعایت کنیم!

گاهی خدا به یک وجود برکت می‌دهد. روایت داریم که در آخرالزمان علم در قم متمرکز می‌شود. الآن ما در قم، در «جامعه المصطفی» حدود 30هزار طلبه خارجی از 100 کشور داریم. می‌آیند یک مطالبی یاد می‌گیرند و پخش می‌شوند. این برکت هجرت حضرت معصومه(س) بود.

 زیارت‎نامه خیلی از امامزاده‌ها را بزرگان و علما گفتند، اما زیارت‎نامه‌ای که راوی آن ائمه معصوم‎(ع) هستند و تأکید کرده‌اند بخوانیم، زیارت‎نامه حضرت معصومه(س) است. اگر دقت کنیم یک آدابی هم دارد. مثلاً به ما می‌گویند زیارت که می‌خواهی بخوانی، اول انبیاء یادت نرود، فلذا می‌گوییم: «السَّلام عَلی آدَم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی»، اول پنج پیغمبر اولوالعزم را می‌گوییم. پیغمبرهای اولوالعزم که تمام شد، چهارده معصوم(ع) هم که تمام شد، حالا می‌گوییم: «السَّلامُ عَلَیکَ یا بِنتَ مُوسی بنِ جَعفَر». این چیست؟

ما گاهی وقت‌ها یک چیزی را می‌خواهیم مهم بدانیم، بندش می‌کنیم که این را بوعلی سینا گفته است. قبول است، اما ادب اقتضا می‌کند که اول بگوییم خدا گفته است. اگر آیه داریم، آیه را بگوییم.

 یکی یکی بیاییم، بعد هم بگوییم آقای بروجردی چه گفته است. بعضی‌ها سلسله مراتب را رعایت نمی‌کنند. امام رضا(ع) فرمود ما که حرف می‌زنیم صاف نگویید قبول است، بگویید ریشه قرآنی‌اش چیست؟ که ما بگوییم حدیث ما ریشه‌اش از این آیه است. یعنی امام رضا(ع) می‌گوید برای اینکه حرف محکم بشود، بندش کنید به قرآن. خودشان دستور دادند. دو امام دستور دادند که از ما چیزی می‌شنوید، بگویید از کجای قرآن این را درمی‌آوری تا من بگویم آنچه ما می‌گوییم ریشه قرآنی دارد. زیارت حضرت معصومه(س) این را یاد می‌دهد.

حضرت معصومه(س) حیات طیبه داشتند. چند رقم حیات در قرآن وجود دارد. یکی حیات طبیعی، که «یُحیِی الاَرضَ بَعدَ مَوتِها» زمین و باران و بهار زنده می‌شود، زنده شدن زمین با گل و بلبل. این یک حیات است. حیات معنوی که قرآن می‌گوید: «دَعاکُم لِما یُحییکُم» دعوت کردیم برای این که به شما حیات بدهیم، زنده کنیم. حیات برزخی که می‌گوید فکر نکنید شهدا رفتند، «بَل اَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقون». نه حیاتی که گفتند «سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز»، نامش را می‌برند. نامش که مهم نیست. نه، حیات برزخی؛ «یُرزَقون» چیزی می‌خورند، «یَستَبشِرُون» خبر خوش به هم می‌دهند، «فَرِحین» شادند. یعنی حیات به معنای واقعی است. یک حیات اخروی هم داریم که قرآن می‌گوید: «یَا لَیتَنی قَدَّمتُ لِحَیاه» یک سری روز قیامت می‌گویند کاش برای حیات هم چیزی می‌گذاشتم. منظور از حیات، حیات قیامت است... .

حیات طیبه چیست؟ حیات طیبه این است که انسان زندگی‌اش آلوده به ظلم نباشد، آلوده به خیانت نباشد، آلوده به کینه و دشمنی نباشد، آلوده به اسارت نباشد، آلوده به ذلت نباشد. حیات طیبه این است که هم بخورد و هم به دیگران بدهد، به فقرا بدهد، به فامیل و بستگان بدهد. قرآن درباره حیات طیبه می‌گوید: «بَلدَهٌ طَیِّبَهٌ وَ رَبُّ الغفور» منطقه حاصل‎خیز است و خدا هم بخشنده است. این حیات طیبه است. حیات طیبه این است که انسان لذتش تلخ نشود... گاهی انسان عملی را انجام می‌دهد در چند لحظه، اما یک عمر پشیمان است. حیات طیبه این است که لذتش ابدی باشد، نه لحظه‌ای. این معنای «حیات طیبه» است.