آیت‌الله مجتهدی تهرانی (ره): «عجب» این است که انسان به عبادتش بنازد، خودش رو خوب بداند. خیال کند روزه‌هایش قبول شده، نمازهایش قبول شده. این را می‌گویند عجب و خطر دارد. خداوند تبارک و تعالی به حضرت داوود فرمود: «ای داوود! به گنهکاران بشارت بده؛ اما صدیقین را بترسان!» حضرت داوود تعجب کرد و پرسید: «خدایا، صدیقین را بترسانم؟ من باید به صدیقین بشارت بدهم و گنهکاران را بترسانم، حال چرا برعکس شده؟» خدا فرمود: «صدیقین را از عجب بترسان، آدم خوب‌ها، نمازشب خوان‌ها را از عجب بترسان، ولی گنهکاران را بشارت بده. چرا؟ چون گنهکاران دچار عجب و غرور نیستند»