دونالد ترامپ در جریان مبارزات انتخاباتی خود برای ورود دوباره به کاخ سفید وعده داد که با طیفی از مشکلات داخلی آمریکا از جمله مهاجرت و تورم مقابله خواهد کرد و در عرصه خارجی از بازگشت به سیاست «اول آمریکا» گفت که معنایش برای متحدان واشنگتن همکاری‌های بین‌المللی کمتر و تهدیداتی از جمله خروج آمریکا از ناتو است.
او مثل دوره پیش که گفته بود «در حال پایان دادن به دوران جنگ‌های بی‌پایان هستیم؛ وظیفه سربازان آمریکایی حل درگیری‌های دیرینه در سرزمین‌های دور نیست. ما پلیس دنیا نیستیم»، در سخنرانی پیروزی‌اش در انتخابات نوامبر آمریکا گفت که «در دوره چهار ساله (من) جنگی نداشتیم. جنگی را آغاز نخواهم کرد و جنگ‌ها را متوقف خواهم کرد».
رئیس‌جمهور منتخب آمریکا ده‌ها میلیارد دلاری که ایالات متحده در دولت بایدن برای حمایت از اوکراین مقابل روسیه هزینه کرده را مورد انتقاد قرار داده و وعده داده که ۲۴ ساعته از طریق یک توافق مذاکره شده، به این درگیری پایان خواهد داد. او همچنین از برقراری صلح در خاورمیانه در اشاره به جنگ‌های اسرائیل در غزه و لبنان گفته بود و رسانه‌های آمریکایی آتش‌بس اواخر نوامبر بین لبنان و تل‌آویو را هدیه زودهنگام نتانیاهو به دولت ترامپ خوانده بودند.
وعده پایان سریع جنگ‌های جاری
یکی از اولویت‌های اصلی سیاست خارجی ترامپ، پرداختن به جنگ اوکراین است که یک ماه بعد از حضور او در کاخ سفید، سه‌ساله می‌شود.
ترامپ وعده داده بود که قبل از تحلیفش در ۲۰ ژانویه (اول بهمن) به این درگیری پایان دهد، اما مسائلی مثل اجازه بایدن به اوکراین برای استفاده از تسلیحات دوربرد علیه خاک روسیه و تشدید کمک‌های نظامی و تسلیحاتی به کی‌یف در روز‌های پایانی ریاست‌جمهوری‌اش در حالی که در طرف دیگر مسکو همچنان دست بالا را در جنگ دارد، تحقق این وعده ترامپ را دشوار کرده است.
او تهدید کرده که کمک نظامی آمریکا به اوکراین را افزایش خواهد داد یا به طور کامل متوقف خواهد کرد، در صورتی که پوتین یا زلنسکی از حضور سر میز مذاکره امتناع کنند. با این حال، طبق تحلیل جدید فارن پالیسی، به نظر می‌رسد او قصد دارد مسئولیت مذاکرات صلح را برعهده اروپا بگذارد که چرخشی آشکار از رویکرد دولتِ در حال خروجِ بایدن است.
بر اساس این تحلیل، او همچنین به نظر می‌رسد که با شرایط پوتین مبنی بر واگذاری برخی از اراضی اوکراین به روسیه و عقب‌نشینی کی‌یف از عضویت در ناتو سازگارتر باشد.
در جنگ غزه که ترامپ حلش را از جنگ اوکراین راحت‌تر دانسته، نتانیاهو تحت فشار شدید داخلی و بین‌المللی به خاطر جنایاتش و وضعیت انسانی وخیم این باریکه قرار دارد و به همین خاطر به شدت به حمایت نظامی و دیپلماتیک واشنگتن برای ادامه جنگ نیاز دارد. اما با وجود ذوق‌زدگی نتانیاهو از بازگشت ترامپ به کاخ سفید، او از متحدش خواسته که به عملیات خود پایان دهد.
دیپلمات کهنه‌کاری اسرائیلی و روزنامه‌نگار آلون پینکاس پیش از انتخابات آمریکا به شبکه سی‌بی‌اس نیوز گفته بود که ترامپ اهل معامله و از جنگ بیزار است. به اعتقاد او، «تمایلات انزواطلبانه ترامپ خطری بزرگ برای اسرائیل به همراه دارد و حتی اگر تصمیم بگیرد که از حمایت فعال از اسرائیل عقب‌نشینی کند، اما اجازه دهد نتانیاهو بدون انتقاد یا تهدید به تعلیق کمک‌ها، هر کاری که می‌خواهد انجام دهد، این برای تضمین امنیت اسرائیل کافی نخواهد بود».
به تحلیل او، «این کافی نیست که کنگره یک چک سفید ۳.۸ میلیارد دلاری، که کمک نظامی سالانه (آمریکا به اسرائیل) است، بنویسد و بگوید "هر کاری می‌خواهی با آن بکن" و باید دیپلماسی فعال آمریکایی وجود داشته باشد».
ادامه رقابت و جنگ تجاری با چین
«چین و آمریکا می‌توانند با هم همه مشکلات جهان را حل کنند» این اظهارات ترامپ در اولین کنفرانس خبری بعد از پیروزی در انتخابات در اواسط دسامبر است. او در همین کنفرانس، همزمان چین را به اعمال تعرفه تهدید کرد.
به باور تحلیلگران، با توجه به این که رویکرد ترامپ به چین عمدتاً مبتنی بر تجارت است، جنگ تجاری دوم واشنگتن و پکن رخ خواهد داد، اما این بار چین زرادخانه بزرگتری برای مقابله به مثل در اختیار دارد که در همین دولت بایدن هم از آن رونمایی کرده است.
به گزارش فارن پالیسی، در واکنش به تلاش‌های دولت بایدن برای متوقف کردن توسعه صنعت پیشرفته نیمه‌هادی چین، پکن صادرات چند ماده معدنی حیاتی به ایالات متحده را در ماه دسامبر ممنوع کرد و این احتمالاً آغاز راه است و اقدامات تقابلی شدیدتر از سوی چین می‌تواند بر رشد اقتصادی ایالات متحده تاثیر بگذارد و تورم را افزایش دهد.
تعرفه‌ها به‌عنوان ابزار مورد علاقه ترامپ، اما حلال همه مشکلات اقتصادی او با چین نیستند و او با کشوری روبه‌روست که بر اساس یک مطالعه اخیر، در هفت صنعت از ۱۰ صنعت پیشرفته، جلوتر از آمریکا یا نزدیک به جایگاه اول جهانی است.
در صنعت تراشه هم اولین دولت ترامپ سرکوب آن را آغاز کرد، اما در دوره دوم ریاست‌جمهوری، او به حمایت متحدانی نیاز دارد که از همین حالا با تهدید‌های تعرفه‌ای مواجه شده‌اند.
رقابت ژئوپولیتیک دو کشور و موضوع تایوان و چالش‌ها در دریای چین جنوبی، پیچیدگی‌های دیگر در روابط دو کشور است که پکن را اخیراً به برگزاری بزرگترین مانور نظامی دهه‌های اخیر خود بر اساس برآورد تایوان واداشت.
کارشناس ارشد آسیای جنوب شرقی در اندیشکده شورای روابط خارجی جاشوا کورلانتزیک معتقد است گرچه ترامپ در مبارزات انتخاباتی «تهاجمی‌تر» نسبت به چین عمل کرده، اما او «اغلب چیز‌هایی را به عنوان اهرم فشار می‌گوید و بعد آنها را تغییر می‌دهد».
ایران و پروپاگاندای «بحران هسته‌ای»
در حالی که پیشرفت‌های هسته‌ای ایران موضوع جدیدی نیست و تحول خاصی هم در این ارتباط رخ نداده، در هفته‌های اخیر غربی‌ها به خصوص سه کشور اروپایی طرف برجام تلاش کرده‌اند «تهدید» ناشی از آن را به سر خط رسانه‌ای تبدیل کنند تا از این طریق بر تهران فشار بیاورند و سایه بازگشت تحریم‌های سازمان ملل از طریق فعال شدن مکانیسم ماشه را در آستانه ورود ترامپ به کاخ سفید بر روی مردم ایران بیاندازند.
ایجاد ناامیدی، تنها جنبه این پروژه نبوده و هراس‌افکنی با گزارش‌ها درباره بررسی احتمال حمله هوایی آمریکا علیه ایران، جنبه دیگر آن بوده است.
آکسیوس در گزارش دیروز خود در همین راستا به نقل از مقامات و دیپلما‌ت‌های ایالات متحده، اتحادیه اروپا و اسرائیل گزارش داده که انتظار دارند ترامپ در سال ۲۰۲۵ با «بحران هسته‌ای ایران» مواجه شود.
در حالی که گفته می‌شود ترامپ و مشاورانش قصد بازگشت به سیاست موسوم به فشار حداکثری علیه تهران با تمرکز ویژه بر کاهش خرید نفت ایران توسط چین را دارند که ناکارآمدی آن در دولت قبلی او آشکار شد، در همین گزارش هم به احتمال عدم تاثیر این سیاست اشاره و ادعا شده که این موضوع گزینه نظامی را به احتمالی واقعی تبدیل می‌کند.
با این حال در همین گزارش تاکید شده که نزدیکان ترامپ انتظار دارند که او قبل از هر چیز، به دنبال توافق با ایران باشد.
اندیکشده آمریکایی شورای روابط خارجی در تحلیلی جدید درباره آنچه ترامپ درباره ایران در سر دارد، با اشاره به این که توسل به اقدام نظامی با شعار انتخابانی او علیه «جنگ‌های همیشگی» آمریکا در خاورمیانه و این ادعایش که «تنها رئیس‌جمهور آمریکا در هفتادودو سال گذشته» بوده که «هیچ جنگی نداشته» در تناقض است، می‌نویسد «چه اقدام مستقیم آمریکا یا تشویق اسرائیل به حمله، قماری است که می‌تواند مثل حمله آمریکا به عراق، جعبه پاندورا از مشکلاتی را بگشاید که برای سال‌های آینده منطقه و ایالات متحده را درگیر خواهد کرد».