روز ۲۰ دی ماه، یعنی ۹ ژانویه که از سوی «نبیه بری» برای انتخاب رئیس‌جمهور تعیین شده بود، برخلاف جلسات مکرر قبلی که حتی به نصاب حضور نمایندگان مجلس نرسیده بود، طی دو دور جلسه صبح و بعدازظهر به انتخاب ژنرال «جوزف عون» منتهی شد. در جلسه صبح مجلس لبنان، با عقب‌نشینی تقریباً همه کاندیدا‌ها که به معنای دریافت امتیازات سیاسی و حکومتی و اقتصادی است، بحث بر روی جوزف عون انجام گرفت که ۷۱ رأی مثبت و ۲۰ رأی باطله و ۳۷ رأی سفید حاصل آن بود و معانی روشنی در این نتیجه صبحگاهی وجود داشت:
۱ـ در لبنان کاندیدا‌های ریاست‌جمهوری با حمایت طرف‌های خارجی امکان کسب اجماع در داخل کشور را به دست می‌آورند.
۲ـ اختلاف روشن بین قطر و عربستان که دو گزینه متفاوت را دنبال می‌کردند، با فشار آمریکایی که از جوزف عون حمایت می‌کرد به تمکین قطری‌ها منجر شد.
۳ـ نقش سفارت آمریکا و نماینده ویژه کاخ سفید هوکشتاین که علناً با مداخله در روند‌های سیاسی و مهندسی طرف‌های حزبی به دنبال تحمیل دیدگاه خود هستند، برجسته بود.
۴ـ فرانسه که گزینه دیگری را به موازات آمریکا دنبال می‌کرد، در نهایت تسلیم فشار آمریکا شد.
۵ـ «جعجع» رهبر حزب قواتاللبنانیه که مخالف جوزف عون بود تا محور جامعه مارونی شده و به ریاست برسد، پس از ناامیدی از موضع عربستان (که از او حمایت نکردند) تلاش داشت تا مخالفت با جوزف عون را با اتهام به حزب‌الله و شیعه به پیش ببرد؛ ولی حزب‌الله از یک ماه قبل با مطرح کردن ضرورت اجماع در جامعه مارونی، بازی سیاسی را مدیریت کرد و از کاندیدای اعلام شده قبلی خود به سمت جوزف عون گرایش نشان داد، ولی شروط خود را مقدمه رأی به جوزف عون مورد تأکید قرار داد.
۶ـ قطر و عربستان به جز تحرک گسترده سیاسی از سوی سفیر و مقامات وزارت خارجه خود برای تحقق کاندیدای مطلوب خود، هزینه‌های مالی رشوه به نمایندگان را عهده‌دار بودند و حداقل پرداختی‌ها به ۳۰۰ هزار دلار اشاره شده است. عربستان با توجه به نقش پررنگ قطر در سوریه با تحرک وسیع‌تر جلوی گسترش نفوذ قطر در لبنان را گرفت و به کاندیدای آمریکا رأی دادند.
۷ـ پس از نشست صبحگاهی مجلس روشن شد که مکانیسم توافقی در لبنان نیاز راهبردی به دیدگاه شیعه دارد و بدون آن نتیجه‌ای از همه تلاش‌ها و مداخله‌گری‌ها حاصل نمی‌شود و لذا در فاصله دو نشست مجلس، نبیه بری و ابوحسن رعد (نماینده حزب‌الله) با جوزف عون، نماینده آمریکا، نماینده فرانسه شروط خود را مطرح و تضامین لازم را از حامیان خارجی وی دریافت و سپس در جلسه دوم بعدازظهر مجلس، جوزف عون با ۹۹ رأی به ریاست‌جمهوری لبنان منصوب شد.
۸ـ اجرای توافق کامل آتش‌بس و عقب‌نشینی رژیم صهیونی از جنوب لبنان، بازسازی جنوب لبنان، بحث کلان و توافق بر روی راهبرد دفاعی کشور، انتصاب وزیر اقتصاد از سوی شیعه و توافق روی فرمانده جدید ارتش، عناوین تعهدات و تضامین جوزف عون به حزب‌الله و حرکت امل (نبیه بری و ابوحسن رعد) بودند.
۹ـ روند انتخاباتی ریاست‌جمهوری لبنان نشان داد تنها طرف سیاسی که بر حاکمیت ملی و استقلال لبنان و بدون حمایت خارجی نقش‌آفرینی می‌کند، حزب‌الله و شیعه است و همگی گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی لبنانی، قبل از هرگونه تعهد به شاخص‌های ملی و استقلال به طرف‌های خارجی وابسته‌اند.
۱۰ـ انتخاب رئیس‌جمهور جدید در لبنان گام و مرحله جدید از تحولات سیاسی در لبنان است که در شرایط ویژه‌ای به سر می‌برد. آمریکا قصد دارد ارتش لبنان را در مقابل مقاومت قرار داده و بر وزن خواسته‌های رژیم صهیونی در قبال لبنان بیفزاید. فعال شدن گروه‌های تکفیری در شمال لبنان و حضور گروه‌های تروریستی در حاکمیت سوریه و احتمال سرریز شدن ظرفیت‌های تروریستی به لبنان با هدف فرسایش حزب‌الله و راه انداختن فتنه مذهبی از جمله چالش‌های لبنان در دوره جوزف عون است. جوزف عون ناچار است برای حفظ وجاهت خود به تعهدات و توازن در رفتار سیاسی متعهد باقی بماند و نمی‌توان رفتار مداخلهگرانه آمریکا و برخی کشور‌های عربی و خارجی دیگر را در روند تحولات سیاسی ـ امنیتی لبنان نادیده گرفت.