رژیم صهیونی پس از حمله موشکی و پهپادی حزب‌الله که رسانه‌های عبری و صهیونی از آن به عنوان «یک‌شنبه سیاه» یاد کردند، مجبور به امضای آتش‌بس شد؛ شرایطی که با احیای سازمان رزم مقاومت و فعال شدن آن در کلیه محور‌های درگیری در غزه، به ویژه در «جبالیا» و «بیت یاهون» که در یک هفته ۵۰ کشته و ده‌ها زخمی و خسارت‌های جدی به یگان‌های زرهی آن وارد شد، تکرار شد؛ کمین‌ها و مین‌گذاری‌های مقاومت، یگان‌های کماندویی ارتش صهیونی را با چالش جدی روبه‌رو کرد و آمریکایی‌ها را به این جمعبندی رساند که چشم‌اندازی برای تحقق اهداف رژیم صهیونی وجود ندارد، بنابراین باید جنگ متوقف و توافق آتش‌بس جاری شود.
این اجبار و تحمیل به نحوی بود که اعضای کابینه نتانیاهو، پس از تصویب گریه کرده و «بن‌گویر» از ائتلاف حکومت خارج شد و «اسموتریش» تهدید کرد در صورت اجرای مرحله دوم طرح آتش‌بس، از کابینه خارج می‌شود که این خروج به معنای سقوط حکومت نتانیاهوست؛ به همین دلیل از همان ابتدا، بهانه‌جویی‌ها برای اختلال در اجرای توافقات شروع شد و در لبنان نیز از همان ابتدای مهلت ۶۰ روزه آتش‌بس، بیش از هزار بار نقض شد.
در لبنان برای آمریکا و رژیم صهیونی فراتر از قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت موضوعی حاصل نشد و از این رو، بلافاصله پس از شروع آتش‌بس، عملیات زمینی و گشت هوایی و حملات پهپادی مجدداً آغاز شده و تا امروز ادامه داشته است، چنانکه ارتش صهیونی در تمامی محور‌هایی که در جنگ امکان پیشروی در آنها را نداشت، اقدام به حضور و پاکسازی و جمع‌آوری سلاح و مهمات مقاومت کرده است و عملاً جریان یک طرفه‌ای را در روستا‌های رود «لیتانی» تا مرز را به اجرا گذاشته است. بهانه صهیونیست‌ها این بود که ارتش لبنان آمادگی حضور در مناطق را ندارد و شاید نوعی مماطله ارتش لبنان و حداقل فرماندهان آن بی‌تأثیر نبود.
اما در مقابل این اقدام حضور مردم در یک‌شنبه پایان آتش‌بس ۶۰ روزه به سمت روستا‌ها و شهرک‌های لبنان که با مظاهر شهدا و تصویر سیدحسن نصرالله و پرچم‌های حزب‌الله و شعار‌های حمایت از مقاومت انجام گرفت، ارتش صهیونی را به چالش کشید؛ آنها مجبور شدند تقریباً از بسیاری از روستا‌ها و مناطق جنوب لبنان به جز چند روستای نزدیک مرز و پنج بلندی و تپه‌های مشرف به شهرک صهیونیست‌نشین خارج شوند که فشار بر آنها ادامه دارد.
البته حکومت صهیونی و ارتش آن در رفتار مستکبرانه و زیاده‌خواهانه اعلام کرده‌اند باید حق عملیات یک طرفه در لبنان را داشته باشند و خلع سلاح حزب‌الله در تمام لبنان انجام شود که ضمن نقض توافق، هیچ زمینه پذیرش و زمینه عملی برای آن وجود ندارد.
بهانه صهیونیست‌ها این است که حضور حزب‌الله در مرز برای صهیونیست‌ها در شهرکهایشان تهدید است و در آرزوی ایجاد منطقه حائل و بدون ساکنان لبنانی هستند. حضور گسترده و پرانگیزه ساکنان روستا‌ها و هشدار حزب‌الله مبنی بر اینکه در صورتی که دولت و ارتش این‌گونه ناتوان نشان دهند، مقاومت موجودیتی ضروری است و واکنش نشان خواهد داد.
در غزه نژادپرستی و تکبر صهیونیست‌ها با بهانه‌گیری از شادی مردم و حضور نیرو‌های مقاومت به شکل گسترده در مراسم تبادل اسرا یا نشان دادن سلاح‌های غنیمتی در ۱۵ اکتبر سال قبل طوفان‌الاقصی و یا ممنوعیت هرگونه شادی در خانواده‌های اسرای فلسطینی در استقبال از اسرا، نشانه‌های پرمفهومی از حقد و کینه و احساس شکست در صهیونیست‌هاست. در فصل دوم تبادل اسرا (مرحله اول) که چهار دختر نظامی صهیونیست‌ها آزاد شدند، پس از اتمام تبادل و تحویل گرفتن این نظامیان به عدم آزادی خانم اربیل یهود که از نگاه صهیونیست‌ها مدنی است؛ ولی جهاد اسلامی با مستندات آن را نظامی می‌داند و باید بر اساس معیار‌های تبادل مورد توجه قرار گیرد (در ازای هر نظامی ۵۰ فلسطینی و در ازای هر مدنی ۳۰ فلسطینی باید آزاد شوند) آزادی وی را به تأخیر انداختند تا ضوابط آزادی وی به اتمام برسد؛ ولی صهیونیست‌ها همین امر را بهانه قرار داده و آزادی فلسطینی‌ها را به تأخیر انداخته و از حرکت مردم فلسطین به مناطق شمالی آن جلوگیری کردند.
عبور از محور نتساریم که به دست صهیونیست‌ها اشغال شده و زیرساخت‌هایی در آن به وجود آورده‌اند، برای صهیونیسم قابل تحمل نبود و شادی و سیل وسیع حرکت مردم غزه به شمال یا حضور نیرو‌های مقاومت را در مناطق جنوب بهانه حمله نظامی و نقض آتش‌بس قرار دادند. این بهانه‌جویی‌ها از دید ناظران بدین سبب انجام می‌گیرد تا نتانیاهو برای فرار از سقوط کابینه‌اش، اجرای مرحله دوم آتش‌بس را با ابهام مواجه کند. به همین دلیل، «ویتکاف» نماینده ترامپ مجدداً به اسرائیل و منطقه آمده تا اجرای آتش‌بس را در مراحل سه‌گانه تضمین کند. البته با مطرح کردن ضرورت خروج ۵/۱ میلیون اهالی غزه به مصر و اردن و ترکیه و اندونزی به بهانه بازسازی غزه یا لغو تحریم علیه شهرک‌نشینان صهیونیست که به روستا‌های فلسطینی حمله می‌کنند، سعی کرد جریان‌های افراطی را خشنود کند.
ادامه بهانه‌جویی‌های صهیونیستی که در تاریخ قوم موسی (ع) نیز ریشه‌دار است، فضای امنیتی در لبنان و غزه را با تردید و احتمال درگیری مجدد قرار مواجه کرده است. حزب‌الله در لبنان برای جلوگیری از نقض همه‌جانبه آتش‌بس و مقاومت در غزه برای پایان دادن به بهانه‌جویی‌های صهیونی ضمن آمادگی برای هرگونه درگیری از تلاش‌های گوناگون نیز بهره می‌گیرند.