اگرمی‌خواهیم چهار ستون بدن‌مان سالیان سال بی‌عیب و نقص زیر بار‌های کوچک و بزرگ زندگی دوام بیاورد، باید به سلامت استخوان‌های‌مان بیشتر اهمیت بدهیم؛ آنها آرام و بی‌خبر نازک و متخلل می‌شوند و قدرت‌شان کاهش پیدا می‌کند. استخوان بافت زنده‌ای است که به طور مداوم در حال تجزیه شدن و جایگزینی است و در همین راستا بدن تراکم استخوان و ساختار آنها را حفظ می‌کند؛ اما این یکپارچگی همیشگی نیست، افراد پوک شدن استخوان‌های‌شان را دیر یا زود تجربه کنند. پوکی استخوان زمانی رخ می‌دهد که تعادل بین تشکیل استخوان جدید و تجزیه استخوان قدیمی به‌هم بخورد و استخوان، مانند اسفنج، حفره‌دار و پوک شود. به طور معمول تراکم استخوانی در ۲۵ سالگی به حداکثر مقدار خود می‌رسد و تا حدود ۳۵ سالگی در اوج باقی می‌ماند و پس از آن، استخوان سالیانه سه تا پنج درصد تراکم خود را از دست می‌دهد؛ اینجاست که نشانه‌های پوکی استخوان بروز پیدا می‌کند. همان فشار‌هایی که درحالت عادی آسیبی به استخوان نمی‌زند، در پوکی استخوان می‌توانند آسیب‌رسان باشند. زمین‌خوردن و حتی فشار‌های خفیف می‌تواند موجب شکستگی شود. شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان شدید ممکن است به شکل ترک‌خوردگی یا به شکل فروپاشی، مانند شکستگی مهره‌های ستون فقرات باشد. اگرچه شکستگی مربوط به پوکی استخوان در هر استخوانی می‌تواند رخ دهد، ستون فقرات، مفصل لگن، دنده‌ها و مچ دست، قسمت‌های مستعد شکستگی هستند. ناگفته نماند هرچه تراکم استخوان بالاتر باشد، استخوان قوی‌تر است و این تراکم استخوانی تحت تأثیر ژنتیک، عوامل محیطی، دارو‌ها و سایر عوامل است. این بیماری با اصلاح شیوه زندگی و مصرف برخی مواد غذایی مناسب قابل پیشگیری است. از جمله مصرف کلسیم و ویتامین D، فعالیت‌های بدنی مانند پیاده‌روی یا تمرینات مقاومتی، تغذیه مناسب و افزایش مصرف کلسیم و ورزش برای تقویت استخوان‌ها می‌تواند برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری به کمک ما بیاید.