شاه پس از سرکوب قیام خونین 15خرداد 1342، سیاست ترور، شکنجه و ایجاد جو خفقان و رعب و وحشت را بیش از گذشته اعمال میکرد، اما این سیاست در خلال سالهای آخر حکومتش یعنی از 1350 تا 1355 روند فزایندهای یافت، بهگونهای که صدها نفر اعدام و هزاران نفر زندانی شدند. در این مقطع بهویژه نهادها و مبارزین مذهبی بیش از بقیه مورد تهاجم قرار گرفتند.
ج)حمایت بیگانگان از شاه
اکثر مقامات دولتی آمریکا و نمایندگان کنگره و نویسندگان مطبوعات این کشور، رژیم شاه را متحد خوب و قابل اعتماد برای واشنگتن دانسته، وی را حاکمی نیرومند به شمار میآوردند که برای حفظ ثبات و امنیت منطقه حیاتی و استراتژیک خلیخفارس باید روی او حساب کرد. سرازیر شدن سیل عظیم انواع سلاحهای مدرن آمریکا به ایران و انتخاب شاه به عنوان ژاندارم منطقه خلیخ فارس در چارچوب این نگرش انجام میگرفت. اکثریت مقامات رسمی ایالات متحده شاه را متحدی با ثبات و نیرومند برای آمریکا میدانستند و گزارشهایی را که خلاف این نظر را منعکس میکرد جدی تلقی نمیکردند.
در روزهایی که بحران انقلاب در ایران اوج میگرفت، مقامات سیا و پنتاگون به اوضاع ایران و توانایی شاه در مقابله با مشکلات خوشبین بودند و تحلیل درست و واقعبینانهای از حوادث و شرایط نداشتند. در گزارش سیا آمده بود که ایران در شرایط انقلابی نیست و حتی در شرایط پیش از انقلاب بهسر میبرد. گزارش مورخ 28 سپتامبر 1978 از این هم خوشبینانهتر بود و با قاطعیت پیشبینی میکرد که حداقل ده سال دیگر شاه بر اریکه قدرت تکیه خواهد زد.
سایر کشورهای غربی نیز به تبع آمریکا به حمایت خود از شاه تا پایان ادامه دادند و سفرای انگلیس و آمریکا پیوسته طرف مشورت شاه بودند. کشورهای اروپای شرقی و چین نیز از دولت شاه پشتیبانی میکردند. رهبر دولت چین سه ماه قبل از سقوط شاه در شرایطی که خیابانهای تهران به صحنه زد و خورد قوای دولتی با مردم تبدیل شده بود، بهعنوان میهمان وی از ایران دیدن کرد. حتی دولتهای جهان سوم و خاورمیانه نیز از حمایت شاه دریغ نورزیدند و روابط آنها با او به دلایل وامهایی که از شاه دریافت کرده بودند یا تفاهم و اشتراک منافع سیاسی که میان آنها بود در حد بسیار مطلوبی بود.
استقلال
کسب استقلال، یکی از ثمرات شیرین پیروزی انقلاب بود. عمق نفوذ بیگانگان بهخصوص آمریکا را میتوان از اسناد و مدارک موجود به راحتی بدست آورد. از میان این اسناد به 2 سند زیر که از لانه جاسوسی بهدست آمده، اکتفا میکنیم.
1- در تاریخ جولای 1978(تیر 1357) وزارت امور خارجه آمریکا (امور خاور نزدیک، ایران) طی نامه محرمانهای مینویسد: هیئت نمایندگی آمریکا در ایران از سازمانی بسیار وسیع مرکب از 1400 آمریکایی برخوردار است، که بخش اعظم آنها (12000نفر) در گروه کمک مستشاری نظامی آمریکا در ایران مشغول به کار بوده و 850 نفر آنها از اتباع محلی هستند. وزارت خارجه دارای 102 کارمند آمریکایی و 165 کارمند محلی است. علاوه بر وزارت خارجه نمایندگانی از وزارت بازرگانی، کشاورزی، آژانس ارتباطات بینالمللی، و وزارت دفاع نیز در آنجا بهکار مشغول میباشند. این نمایندگی در تبریز، اصفهان و شیراز نیز واحدهایی دارد... .
2- در گزارش بازرسی در مورد هدایت روابط با ایران با طبقهبندی خیلی محرمانه در تاریخ سپتامبر 1978(شهریور 1357) که از سوی وزارت امور خارجه آمریکا (دفتر بازرس کل، امور خاور نزدیک، ایران) تهیه شده، آمده است: ایران در راس منطقه حائل بین شوروی و شبه جزیره نفت خیز عربستان واقع است. در عین حال که آمریکا تنها 5 درصد نفت این کشور را برداشت میکند، ایران مهمترین عرضهکننده نفت ژاپن و اروپایی غربی بهشمار میآید و مهمترین عنصر موجود در اوپک در زمینه تعیین قیمت نفت است. علاوه بر این، این کشور در پیشبرد عمران صلحآمیز و استقلال کشورهای حوزه خلیج فارس و محدود ساختن نفوذ شوروی در این منطقه بحرانی نقش منطقهای بسیار مهمی را ایفا میکند. بالاخره ایران محل استقرار بعضی از تجهیزات اطلاعاتی بسیار منحصر به فرد آمریکایی است که تکثیر و یا تغییر مکان آنها امری بسیار دشوار میباشد.