انتفاضه مدیون انقلاب اسلامی است

«حسنین هیکل» روزنامه نگار معروف مصری و وزیر ارشاد دولت جمال عبدالناصر در کتابی به نام «پاییز خشم» می نویسد: در مصاحبه ای که با ملک فیصل پادشاه عربستان سعودی داشتم از وی درباره خیانت سادات به آرمان ملت فلسطین و سفر به تل آویو و عقد پیمان ننگین کمپ دیوید سؤال کردم که وی پاسخ داد من هر گاه وارد خانه خدا می شوم همه مسلمانان و رهبران جهان اسلام را دعا می کنم و برای ملتهای مسلمان آرزوی سعادت و خوشبختی و برای تمام جهانیان صلح و آرامش از خداوند می خواهم. اما برای اولین بار در طول زندگی ام وقتی وارد خانه خدا شدم، تنها کسی را که نفرین کردم، انور سادات، رئیس جمهور مصر بود و از خداوند خواستم سادات را به دلیل این خیانتش مورد بدترین عذاب قرار دهد.
ترور انور سادات به دست خالد اسلامبولی ثابت کرد خیانت به آرمان ملت مظلوم فلسطین و امت اسلامی چیزی نیست که بی پاسخ بماند.
این روزها که مصادف با بیست و پنجمین سالگرد ترور امضا کننده خائن پیمان ننگین کمپ دیوید و نیز همزمانی آن با روز جهانی قدس است، جهان اسلام و ملتهای مظلوم فلسطین، لبنان، عراق و در مجموع خاورمیانه اسلامی شاهد شگفتی های بسیاری هستند.
انور سادات در سال 1981 در مراسم بزرگداشت سالگرد جنگ سوم اعراب و اسراییل که همواره به آن افتخار می کرد ترور شد. جنگی که سادات آن را پیروزی خود به شمار می آورد که در واقع پایان زندگی ننگین او را رقم زد.
پس از همین جنگ که به ظاهر پیروزمندانه بود، سادات پیمان ننگین آشتی با «مناخیم بگین» و کارتر را به امضا رساند.
براساس این پیمان رژیم صهیونیستی از شبه جزیره سینا عقب نشینی کرد و مصر به عنوان اولین کشور عربی موجودیت منحوس این رژیم را به رسمیت شناخت.
شبه جزیره سینا در سال 1967 و به دنبال شکست همه جانبه اعراب از رژیم صهیونیستی اشغال شد و به دنبال آن بلندی های جولان و بخشی از خاک لبنان و اردن نیز به اشغال صهیونیستها در همان سال در آمد. اما پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تأثیرات شگرف آن، پس از ترور انور سادات، تمامی خاورمیانه از جمله لبنان و بویژه فلسطین را در برگرفت. به طوری که ملت مسلمان فلسطین با آغاز انتفاضه به رهبری شهید دکتر فتحی شقاقی، بیانیه ای را با خون خود امضا کردند و تأکید نمودند که در برابر منطق اشغالگری حاضر نیستند تسلیم شوند.
انتفاضه اول فلسطین به سال 1987 در حالی آغاز گردید که سازشهای جریانهای وابسته به عرفات و کشورهای عرب می رفت تا سرنوشت دیگری را برای ملت مظلوم فلسطین رقم زند. اما دکتر فتحی شقاقی با پیروی از رهبری امام خمینی(ره) جنبش جهاد اسلامی فلسطین (انتفاضه) را تأسیس کرد. تا جایی که با پایه گذاری جنبش اسلامی ـ مردمی خود کار را بر صهیونیستها سخت تر نمود و نیز راه جدیدی را پیش روی مبارزات ملت بزرگ فلسطین قرار داد. تا جایی که حمایت منطقه ای و بین المللی را به همراه داشت.
عضو جنبش حماس از انتفاضه می‌گوید
محمد نزال، عضو دفتر سیاسی جنبش حماس درباره انتفاضه می گوید: هر گاه درصدد ارزیابی ماهیت انتفاضه اول و یا انتفاضه مسجدالاقصی برآییم که اولی از سال 1987 شروع و تا اواخر سال 1995 ادامه یافت. انتفاضه دوم هم با ورود شارون قصاب به مسجدالاقصی در سال 2000 آغاز و تاکنون نیز ادامه دارد.
امروز پیروزی حماس مدیون و مرهون انتفاضه است، خروج نیروهای اشغالگر از نوار غزه، نتیجه انتفاضه فلسطین است که با حمایت مردم فلسطین در زیر گلوله و توپ و تانک صهیونیستها به وجود آمده است. انتفاضه، یک پدیده تازه در عرصه مبارزات است که در طول 6 سال گذشته با به کارگیری ابداعات مهمی به مرحله ای از «اعجاز» رسیده است. ما در فلسطین، ملتی را می بینیم که از زمین و هوا و دریا با بالگردهای آپاچی و هواپیماهای «اف 16» و «اف 18» و تانکهای پیشرفته و جنگ افزارهای مدرن در محاصره است و مأموریت این ادوات جنگی ریختن آتش بر روی این ملت بی دفاع و بی گناه است.
این کار البته برنامه ای از پیش طراحی شده و برنامه ریزی شده است و نه بی هدف. هدف اصلی این عملیات شکستن اراده ملت فلسطین و نابودی پایداری این ملت است تا سرانجام در برابر توطئه های صهیونیستی به زانو درآید و سازشی سیاسی را بپذیرد که مبنای آن پذیرش سلطه اقلیتی یهودی بر اکثریت فلسطینی است تا براساس آن رژیمی سیاسی بدون اراده واستقلال شکل بگیرد که در ظاهر مستقل ولی در اصل و ماهیت در زیر سلطه بیگانگان اشغالگر باشد!
انتفاضه عملیات «دفاعی»
برخی از نخبگان سیاسی مدعی اند که انتفاضه عملیاتی تهاجمی است و این برخلاف نظر ماست؛ زیرا ما انتفاضه را یک عملیات کاملاً دفاعی می دانیم و بر این باوریم که عملیات نظامی علیه اشغالگران و ضربه زدن به مواضع آنها به هیچ وجه نمی تواند تهاجمی تلقی گردد. انتفاضه بخشی از مبارزه علیه اشغالگران است و دفاعی بودن آن هم به این سبب است که ملت فلسطین در سرزمین خود مبارزه می کند و می جنگد و حال آن که دشمن صهیونیستی در سرزمینی می جنگد که صاحبش نیست، بلکه اشغالگر است.
هر چند که سرزمین فلسطین زیر سیطره نظامی صهیونیستها قرار گرفته است، اما پس از گذشت بیش از نیم قرن از تلاش برای به تسلیم واداشتن ملت فلسطین، صهیونیستها هنوز ره به جایی نبرده اند.جنگ اکتبر و نیز جنگ 33 روزه علیه لبنان در واقع نظریه معروف مرزهای امن اسراییل را بر هم زد. اگر نبود انتفاضه فلسطین و حرکت خودجوش مردم مسلمان فلسطین در حمایت حداکثری از حماس، چگونه افسانه شکست ناپذیری رژیم صهیونیستی باطل می‌شد.
تأثیر انتفاضه بر حماس
اگر نبود انتفاضه، چگونه حماس (حرکة المقاومة الاسلامیه) شکل می گرفت؟ جنبش حماس یک جنبش جمادی و نهضتی اسلامی است و حماس، عقاید و مبانی اسلامی را اصلی ثابت برای هر تلاشی علیه دشمن اشغالگر می‌داند.
 انتفاضه از زبان شهید فتحی شقاقی
دبیرکل شهید جنبش جهاد اسلامی فلسطین، دکتر فتحی شقاقی در مقدمه کتاب جنبشهای اسلامی در فلسطین می‌نویسد: فلسطین اشغالی به مانند دیگر کشورهای منطقه عربی ـ اسلامی، متأثر از خیزش اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) بود.
انقلاب اسلامی در فلسطین بسیار تأثیرگذار بود؛ زیرا مسلمانان در حالی که تحت اشغال وحشیانه صهیونیست ها به سر می بردند، ناامیدتر از تمامی ملتهای مسلمان بودند. امام خمینی آمد تا به آنها امید بدهد و تأکید نماید که امت اسلامی می تواند با الهام از دین بپا خیزد. اسلام می تواند پیروز شود و حکومت خود را برقرار کند و با این حساب، آزادی بیت المقدس از دست یهود تنها به زمان نیاز دارد. انقلاب اسلامی ایران و رهنمودهای امام خمینی تأثیر زیادی بر جوانانی داشت که نهاد جنبش جهاد اسلامی را تأسیس کردند.
شهید فتحی شقاقی می گوید: به یاد می آورم که صهیونیستها تعداد زیادی از فرزندان جنبش جهاد اسلامی را دستگیر کردند و هنگامی که برای اولین بار من در برابر قاضی اسراییلی قرار گرفتم. فهرستی از اتهامات را پیش روی من گذاشتند که اولین آنها این بود که تو متهمی یک سازمان دینی تأسیس کرده ای که با این کار دعوت «امام خمینی» را در نابودی اسراییل تأیید می کنی.
هیچ چیزی به اندازه انقلاب امام خمینی نتوانست ملت فلسطین را به هیجان آورد و احساسات آنان را برانگیزد و امید را در دلهایشان زنده کند. با پیروزی انقلاب اسلامی ما به خود آمدیم و دریافتیم که آمریکا و اسراییل نیز قابل شکست هستند. ما فهمیدیم که با الهام از دین اسلام می توانیم معجزه نماییم و از این رو ملت مجاهدمان در فلسطین، انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی را به دیده تقدیر می نگرند. امام خمینی را از رهبران جاویدان تاریخ اسلام می دانند و انتفاضه مدیون انقلاب اسلامی ایران است.
دکتر ابولولو، از رهبران جنبش جهاد اسلامی فلسطین می گوید: در حقیقت ایران، مسلمانان دنیا را بیدار کرد. فلسطینی ها همواره به ایران نگاه می کنند. ایران قدرت اسلامی را در جانهای مسلمانان بیدار کرد.
شیخ سید برکه، از بنیانگذاران اصلی جهاد اسلامی فلسطین نیز درباره تأثیر رهبری انقلاب اسلامی بر مردم فلسطین و جهاد اسلامی می گوید: اگر چه امام خمینی در بین ما نیست، اما روح، نفس، توجه و صدای امام در بین ما حاضر است و به ما و مردم ما حرکت و گرمی می‌بخشد.
زیاد ابوعمر، نویسنده معروف و لائیک فلسطینی می نویسد: انقلاب اسلامی ایران تأثیر زیادی بر جنبشهای اسلامی در همه جا و از جمله جنبش اسلامی در اراضی اشغالی داشت. چه این انقلاب آمد تا دلیلی بر امکان پیروزی اسلام بر ظلم و قهر و برپایی دولت اسلامی ارایه دهد. انقلاب اسلامی، نمونه و سرمشقی برای تمام جنبشهای اسلامی گردید.
ایران پشتیبان اصلی آرمان فلسطین است و ارتباط ما با آنها بر مبنای حمایت همه جانبه ایران از حقوق حقه مردم فلسطین در ادامه جهاد و مبارزه است.
شیخ عبدالعزیز عوده یکی از رهبران جهاد اسلامی فلسطین می گوید: من یک مسلمان فلسطینی هستم و فلسطین را مهمترین وطن در جهان اسلام و انقلاب اسلامی ایران را مهمترین انقلاب و الگوی خود می دانم که امیدوارم دولت اسلامی در آن نیز برپا شود. من با شهید فتحی شقاقی موافقم که می گوید: کنفرانس صلح خاورمیانه را باید کنفرانس تحمیل سلطه اسراییل بر امت عربی نامید.
دکتر رمضان عبدالله، دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین پس از شهادت دکتر فتحی شقاقی اظهار داشت: روند سازش به کلی مرده است و احتیاجی به دفن کردن هم ندارد. چون تمام سران صهیونیستی از قدیم تاکنون از بگین و سادات و سازش کمپ دیوید تا شارون و اولمرت، این روند را همراه با تمامی اوهام و امور گمراه کننده اش در کوه «ابرغنیم» دفن کرده است. وی تمامی توافقها با صهیونیستها را مردود و حتی توافقهای اجلاس مریلند را محکوم و آن را نتیجه سازشکاری و خط مشی تسلیم طلبانه عرفات دانست.
دکتر محمد الهندی، از سران انتفاضه روند سازش را شکست خورده نامید و گفت: نباید با دل بستن به آن از انتخاب خود در پیروزی حماس غافل شویم. ما از ابتدا با توافقنامه های اسلو مخالف بودیم و تا آخر خواهیم بود. ما اصل و خمیرمایه این توافقنامه ها که جز خیانت به آرمان فلسطین چیزی ندارد، اعتمادی نداریم.
لذا یکی از اقدامات بسیار مهمی که سازمان جهاد اسلامی در راستای مخالفت و ممانعت از روند صلح انجام داد، مسأله انتفاضه و اجرای عملیات چریکی و استشهادی علیه منافع و اهداف رژیم صهیونیستی است. انتفاضه و عملیات دو برگ برنده وی در دست جهاد اسلامی است که از طریق آن، بازدارندگی مؤثری را در روند صلح ایجاد کرد.
اگر اقدامات بازدارنده جهاد اسلامی نبود، روند صلح برای رسیدن به خط پایان، سرعت بیشتری را طی می کرد. اقدامات و عملیات جهاد اسلامی اثرات زیادی را بر روند مذاکرات و توافقنامه صلح بر جای گذاشته و روند آن را کاهش داده است.
این جنبش با توجه به سابقه تاریخی، اقدامات تحسین برانگیز، توانایی فوق العاده و نفوذ زیادی که در بین مردم فلسطین دارد، هنوز هم در معادلات محلی و روند صلح نقش مؤثری دارد و به عنوان یک بازیگر و بازدارنده مطرح است. اگر چه با پیروزی حماس (جنبش مقاومت اسلامی فلسطین) جنبش جهاد اسلامی (انتفاضه) با تغییر تاکتیک کمتر در صحنه ظاهر می شود، اما کمکها و تأثیرات آن همچنان از برجستگی خاصی برخوردار است.
فرار 6 تن از اعضای جهاد اسلامی از زندان مرکزی غزه در تاریخ 18 ماه مه 1987 که اسراییلی ها نتوانستند هیچ یک از آنان را دستگیر کنند، واکنشهای خوبی را میان ساکنان غزه به همراه داشت. پس از آن اعضای جهاد اسلامی به تعدادی عملیات موفق علیه اهداف اسراییل دست زدند. از جمله درگیری میان اعضای یک هسته جهاد با نیروهای امنیتی اسراییل که در منطقه الشجاعیه در شهر غزه در ششم اکتبر 1987 به وقوع پیوست و تأثیر مهمی در برانگیختن مردم داشت، به گونه ای که پس از آن تظاهرات کوبنده ای در نوار غزه آغاز شد و عده ای از کارگران که از سر کارهای خود باز می گشتند، مورد تیراندازی اسراییلی ها قرار گرفتند و انتفاضه شعله‌ور شد.
زید بلال از دیگر رهبران انتفاضه درباره تأثیرات انقلاب اسلامی ایران بر روند تحولات فلسطین می گوید: ما سیر مارکسیسم و سوسیالیسم و تمامی انواع مکاتب و نظریات را در خلال 40 سال گذشته تجربه کردیم، ولی جنگ را به دشمن باختیم و سودی نبردیم. مردم ما امروز ایمان آورده اند که پیروزی از جانب خداست و ما امروز معتقدیم که همچون جمهوری اسلامی ایران باید دولت اسلامی برای همه مسلمانها تشکیل شود.
علاوه بر آن، روزنامه جروزالم پست در خصوص تأثیرپذیری قیام اسلامی فلسطین از انقلاب اسلامی ایران می نویسد: قیام فلسطین اساساً به وسیله بنیادگرایان اسلامی که از آیةالله خمینی الهام گرفته اند، سازماندهی شد. اگر چه اکثریت فلسطینی ها اهل سنت هستند، ولی نیروهای اسراییلی با نسلی جوان رو به رو هستند که از هیچ چیز نمی ترسند و با فریادهای الله اکبر جلو می‌روند.
ادعاهای صهیونیستها
پل فیندلی، عضو با سابقه کنگره آمریکا می گوید: ادعای رژیم صهیونیستی برای استقرار دولت یهودی در سرزمین فلسطین بر سه پایه استوار است که عبارتند از: مندرجات کتاب مقدس «عهد عتیق»، بیانیه بالفور وزیر خارجه بریتانیا در سال 1917 و قطعنامه مصوب 1947 مجمع عمومی سازمان ملل متحد مبنی بر تقسیم سرزمین فلسطین برای استقرار دو دولت یهودی و عربی.
در بیانیه استقلال رژیم صهیونیستی به سال 1948 ادعا شد که با اتکا بر حقوق طبیعی و تاریخی خود بدین وسیله استقرار یک دولت یهودی را در سرزمین اسراییل به نام دولت اسراییل اعلام می داریم. اما براساس شواهد تاریخی، یهودیان نه تنها ساکنان اولیه سرزمین فلسطین نبودند، بلکه حتی بیشتر از سایر اقوام نیز بر آن سرزمین حکومت نداشتند. باستان شناسان جدید عموماً بر این باورند که مصریان و کنعانیان از حدود سه هزار سال قبل از میلاد تا حدود 1700 سال قبل از میلاد در آن سرزمین ساکن بودند. آن گاه اقوام دیگری نظیر هیکسوها، هیتی ها و فلسطینی ها آن سرزمین را تصرف کردند.
حکمروایی عبرانیان بر سرزمین فلسطین تنها در سال 1020 قبل از میلاد آغاز شد و تا سال 587 قبل از میلاد به طول انجامید. سپس با حملات آشوریان و بابلیان، یونانیان، مصریان و اقوام سوری حکومت اسراییلیان سقوط کرد، ولی در حدود 164 سال قبل از میلاد مکابی های عبرانی موفق شدند بر قسمتی از آن سرزمین دوباره حکومت کنند.
خلاصه این که در تاریخ مدون 5 هزار ساله فلسطین، یهودیان باستان فقط برای دورانی کمتر از 600 سال بر تمامی یا قسمتی از سرزمین فلسطین حکومت کردند که این دوران بسیار کمتر از دوران حکومت کنعانیان، مصریان، رومیان و مسلمانان بر سرزمین فلسطین می باشد. کمیسیون آمریکایی «کینگ ـ کرین» در سال 1919 به این نتیجه رسید که مشکل بتوان ادعایی را که براساس اشغال سرزمینی در دو هزار سال قبل عنوان می شود، جدی گرفت.
سومری ها، مصریان، یونانیان و رومی ها همگی در فتوحات خود از حمایت های الهی دم می زدند. به قول مورخ معروف «فرانک اپ» در آن دوران هر پدیده و هر مرحله از زندگی به خدایانی نسبت داده می شود. وعده سرزمین موعود به قوم برگزیده توسط خدایان نیز از همین مقوله است.
امروز هیچ دادگاه حقوقی و یا مجمع جهانی به این ادعاها جنبه قانونی نمی دهند، حتی افرادی از کارشناسان کتاب مقدس مانند دکتر «دوی بیگل» از دانشکده الهیات «وزلی» که سرسختانه معتقدند آنچه که در کتاب مقدس وعده داده شده عطیه خداوندی است، خاطرنشان می کند: چون یهودیان باستانی در مقابل فرامین خداوند در پیروی از حضرت موسی(ع) پیامبر و فرستاده الهی سر پیچیده و طاغی شدند، لذا نفرین خداوند بر آنها نازل شد و وعده های خداوند از آنها سلب گردید و برای همیشه در زمین آواره شدند.
عزرائیل زنگویل، یک صهیونیست قدیمی در سال 1897 ادعا کرد که فلسطین سرزمین بدون سکنه برای مردمی بدون سرزمین است. اما واقعیت جمعیتی فلسطینیان نشان می دهد که هنگام صدور بیانیه بالفور در سال 1917 جمعیت عرب فلسطین حدود 600 هزار نفر در مقابل 60 هزار نفر یهودی ساکن آن سرزمین بود. این نسبت طی 30 سال بعد نتوانست تغییری جدی و محسوسی را به وجود آورد.
حتی در آستانه تصویب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1947 مبنی بر تقسیم سرزمین فلسطین هنوز اعراب اکثریت داشتند و شمار یهودیان کمتر از یک دوم جمعیت اعراب بومی در فلسطین بود که معادل 608 هزار و 225 نفر یهودی در مقابل یک میلیون و 237 هزار و 332 نفر فلسطینی بودند. هنگامی که «ماکس نوردوی» صهیونیست و دوست نزدیک زنگویل در همان سال 1897 متوجه شد که اعراب بومی در فلسطین ساکن هستند، فریادزنان اظهار داشت: من این را نمی دانستم ما کاری بس ناروا مرتکب شده‌ایم.
در سرزمین فلسطین مردمی سکونت داشتند که سایر اعراب آنان را به عنوان «فلسطینی» می شناختند. آنها گروه های روشنفکر قابل احترام و طبقات کارآزموده ای داشتند، از تشکیلات و سازمانهای سیاسی برخوردار بودند. از اقتصاد پیشرفته کشاورزی بهره می بردند که بتدریج با وضعیت آغازین صنعتی نوین توسعه می یافت، همان طور که «جان گویلی» می گوید: فلسطینی ها برای صدها سال متمادی در آن سرزمین مستقر بودند و در قرن نوزدهم هیچ گونه مهاجرتی به فلسطین نداشته‌اند. پس این امر نشان می دهد که ملت فلسطین، ملتی ریشه ای و با پشتوانه تاریخی وسیعی می‌باشد.
طرح تقسیم فلسطین
طرح تقسیم سرزمین فلسطین در نتیجه فشارهای دولت هاری ترومن، رئیس جمهور وقت آمریکا به اعضای سازمان ملل، در مجمع عمومی با 23 رأی موافق در مقابل 13 رأی مخالف و 10 رأی ممتنع در تاریخ 29 نوامبر 1947 به تصویب رسید. در میان دولتهایی که به فشارهای ایالات متحده تسلیم شدند، می توان از فرانسه، اتیوپی، هائیتی، لیبریا، لوگزامبورگ، پاراگوئه و فیلیپین نام برد. دیوید بن گورین، رهبر یهودیان خواهان طرح تقسیم شد.
موشه بشارت، وزیر خارجه اسبق رژیم صهیونیستی می گوید: قطعنامه مصوب مجمع عمومی، سندی الزام آور است و بیانیه استقلال در اسراییل به سه مورد از این قطعنامه برای استقرار دولت اسراییل به عنوان توجیه حقوقی استناد کرده است. ولی واقعیت این است که مجمع عمومی فقط مجاز به دادن توصیه است و صدور قطعنامه از اختیارات شورای امنیت می باشد. جز در مورد مسائل داخلی سازمان ملل، مجمع عمومی نمی تواند توصیه های خود را به اجرا درآورد و از نظر حقوقی نیز این توصیه ها به هیچ وجه الزام‌آور نیست.
فلسطینی ها طرح تقسیم را نپذیرفتند؛ زیرا طبق این طرح با وجود این واقعیت که جمعیت یهودیان یک دوم اعراب بوده، و تنها مالک 59/6 درصد از سرزمین فلسطین بودند، ولی نیمی از آن سرزمین به یهودیان واگذار شده بود. از سوی دیگر فلسطینی ها می گفتند در حالی که اکثریت ساکنان فلسطین با این طرح مخالف هستند، سازمان ملل از نظر حقوقی نمی تواند پیشنهاد تقسیم آن را بدهد.
لذا فلسطینی ها با رد طرح تقسیم از ادعای خود برای داشتن کشوری مستقل دست نکشیدند. آنها با استقرار یک دولت یهودی در سرزمین فلسطین و نه با حقوق یهودیان به عنوان ساکنان آن سرزمین مخالف بودند. ایالات متحده به علت تبانی و همسویی با اسراییل در اشغال نظامی سرزمین فلسطین و حمایت از اعمال جنایتکارانه آن کشور، به همان اندازه مقصر و گناهکار است.
بدون کمک آمریکا دولت اسراییل هیچ گاه توانایی ایجاد و نگهداری شهرکهای یهودی نشین را ندارد و نمی تواند اشغال نظامی آن مناطق را ادامه دهد.
 آخرین تحولات فلسطین اشغالی
چنانچه بخواهیم تازه ترین تحولات فلسطین اشغالی را بررسی کنیم باید حوادث پس از پیروزی قاطع حماس در انتخابات را مورد ارزیابی قرار دهیم. به دنبال این پیروزی چشمگیر و حمایت خارق العاده مردم از جنبش حماس و شکست فتح به عنوان سازمان طرفدار محمود عباس و بازمانده از دوران عرفات، اروپا و آمریکا با اعمال تحریمهای اقتصادی، تهدید کردند که دولت حماس به رهبری اسماعیل هنیه باید رژیم صهیونیستی را به رسمیت بشناسد. در غیر این صورت کمکهای اقتصادی چند میلیارد دلاری خود را به فلسطین قطع خواهند کرد.
دولت حماس با مقاومت در برابر این اصل که هرگز رژیم صهیونیستی را به رسمیت نخواهد شناخت به مقابله با آنها و رژیم غاصب پرداخت. در این میان محمود عباس (ابومازن) رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین خواستار تن دادن دولت هنیه به رفراندوم معروف دو دولت در یک سرزمین شد. اما حماس این مسأله را نپذیرفت. تا آن که صهیونیستها چندین عضو کابینه حماس را ربودند و به کشتار و قتل عام مردم فلسطین و رهبران مبارز آن ادامه دادند. در این هنگام پس از آن که حماس یک سرباز اسراییلی را به گروگان گرفت، فشار صهیونیستها علیه حماس بالا گرفت.
حزب‌الله لبنان در این هنگام دو سرباز اسراییلی را در مناطق اشغالی جنوب لبنان به اسارت گرفت و جنگ 33 روزه لبنان آغاز گردید که رژیم صهیونیستی شکست سنگینی را متحمل شد.سپس صهیونیستها برای جبران این شکست خود، نیروهای فتح شاخه ابومازن را تجهیز و تحریک به کشتار نیروهای حماس و مردم مسلمان و روزه دار فلسطین کردند و اعضای فتح حتی خالد مشعل را محکوم به ترور کردند. اما با مقاومت مردم مسلمان و روزه دار فلسطین، جنگ میان آنها پس از چند هفته سرانجام با پذیرش دولت ائتلافی و کابینه آشتی ملی، فروکش کرد.
اما صهیونیستها که به این مسأله قانع نبودند، با تمام توان می کوشند تا در آستانه روز جهانی قدس با کشتار مردم بی دفاع فلسطین، آنان را از حضور در مسجدالاقصی منصرف نمایند؛ به طوری که در جریان حمله هوایی به شمال نوار غزه 6 فلسطینی را به شهادت رساندند. صهیونیستها مدعی اند که این 6 نفر در یک حمله واحد کشته شده‌اند.
این حمله زمانی صورت گرفت که فلسطینی هایی که گفته می شود از جانب حماس بوده اند، با ستونی از تانکهای اسراییلی که وارد نوار غزه شده بودند، به مقابله پرداختند. علاوه بر آن ارتش رژیم صهیونیستی منطقه ای کشاورزی را در داخل غزه اشغال می کند و می گوید، از این منطقه برای شلیک راکتهای دست ساز به سوی آن استفاده می شود. سربازان اسراییلی تمام باغها و محصولات مرکبات و زیتون و گندم و جوی آن منطقه را کاملاً سوزاندند و تخریب نمودند. رژیم صهیونیستی بیش از سه ماه با عملیات نظامی گسترده علیه مبارزان فلسطینی و حماس در غزه تاکنون 320 فلسطینی را شهید کرده‌اند.
اکنون فلسطین روزهای سختی را پشت سرگذاشته و روزهای سرنوشت سازی را پیش روی دارد.
امام راحل(ره) در دفاع از مرد مظلوم فلسطین با اعلام روز جهانی قدس باعث شدند مسلمانان جهان از مردم فلسطین حمایت کنند و فریاد مرگ بر اسراییل در سراسر جهان طنین انداز شود و این میراث گرانقدر سالها پشتیبان فلسطینیان باشد.