مشارکت و مجاهدین انقلاب از انحراف تا فرجام (بخش هفتم و پایانی)

آغاز تحرکات برای انتخابات دهم ریاست جمهوری:
سال 87 با بیم و امیدهای فراوان برای اصلاح طلبان سپری شد. از تابستان 87 نخستین زمزمه های جدی حضور نمانیده احزاب دوقلو در انتخابات به گوش رسید. سید محمد خاتمی از نخستین کسانی بود که جهت حضور وی در انتخابت صحبت های متعددی شنیده می شد اما مطرح شدن نام وی در جمع های مختلف اصلاح طلبان نه تنها وحدت بخش نبود که اختلافات روزمره آنان را نیز گسترده تر می نمود. در همین ایام بود که هفته نامه شهروند امروز پرونده ای با محور اینکه «چرا خاتمی نباید در انتخابات حضور داشته باشد» منتشر ساخت و قوچانی سردبیر آن نوشت: « نامزدی سید محمد خاتمی پریدن اصلاح طلبان از آخرین طبقه ساختمان است؛ اگر پروازی در کار نباشد، استخوان اصلاح طلبان سخت تر خواهد شکست» 106 و در مطلبی دیگر در همین زمینه عباس عبدی از اعضای حزب مشارکت، ابراز عقیده کرد: «بخشی از اصلاح طلبان گمان می کنند که با علم کردن خاتمی می توان در جامعه شور آفرید و جنبشی به راه انداخت و انتخابات را برد. این رویکرد در انتخابات مجلس هشتم شکست خورد، لیست یاران خاتمی که با دخالت مستقیم او تهیه شده بود، حرکتی نیافرید» 107
عبدا... نوری دیگر گزینه مورد نظر احزاب دوقولو بود اما از همان ابتدا نیز شاید می شد به راحتی پیش بینی کرد که وی قصد حضور در انتخابات را ندارد. اما در این میان مهدی کروبی زودتر از دیگر اصلاح طلبان کاندیداتوری خود برای انتخابات دهم را اعلام کرد 108 و در همین اثنا محمد خاتمی در دانشگاه تهران حضور یافت اما در جمع هوادارانش در دانشکده فنی که خواستار اعلام کاندیداتوری وی بودند، تلویحا عدم رغبت خود برای حضور در این عرصه را مورد تاکید قرار داد: «برای کاندیدا شدن باید به سراغ فردی رفت که حساسیت‌ها روی او کمتر است » 109
اعلام کاندیداتوری خاتمی و تاکید بر تردید نداشتن خود برای حضور در انتخابات
زمستان 87 به سرعت در حال سپری شدن بود تا اینکه خاتمی در جمع تعدادی از اصلاح طلبان با بیان اینکه «از ابتدا هم هیچ تردیدی نداشته ام!» از حضور قطعی خود در انتخابات خبر داد. 110 البته وی پیش از این نیز از حضور قطعی «خودش یا موسوی» 111 در انتخابات خبر داده بود و عملا با این تصمیم میرحسین موسوی نباید برای انتخابات اعلام آمادگی می کرد اما به فاصله 30 روز بعد، موسوی نیز طی بیانیه ای از حضور خود در انتخابات دهم خبر داد 112 و قابل پیش بینی بود که خاتمی از این امر استقبال کرده و انصراف خود را به نفع میرحسین موسوی اعلام خواهد کرد.
اعلام انصراف خاتمی از حضور انتخابات/ حمایت احزاب دوقلو از موسوی
اگرچه احزاب دوقلو بر کاندیداتوری خاتمی در انتخابات دهم تاکید بیشتری نسبت به میرحسین موسوی داشتند اما پس از اعلام انصراف خاتمی 113، سازمان مجاهدین انقلاب و حزب مشارکت در بیانیه های تفصیلی و جداگانه ای موسوی را بهترین کاندیدای اصلاح طلبان معرفی کردند و در عمل نیز بدنه احزاب دوقلو، مدیریت و هدایت ستادهای تبلیغاتی میرحسین موسوی را بر عهده گرفتند. 114
البته حمایت رسمی احزاب دوقلو از میرحسین موسوی نیز بی پاسخ نماند، زیرا تنها 3 روز پس از بیانیه های احزاب دوقلو در حمایت از موسوی، وی در شهر ایلام و در پاسخ به خبرنگاران، با بیان اینکه «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و جبهه مشارکت از احزاب قانونی و شناسنامه‌دار کشور هستند» 115 با مطرح کردن این موضوع، عملا حاضر نشد در برابر افراط گرایی های گذشته آنان موضع گیری نماید.
اما گذشت زمان بیش از پیش به شفاف شدن مواضع میرحسین موسوی در این باره کمک می کرد. وی این بار در نخستین روزهای اردیبهشت ماه 88 و در جمع تعدادی از اعضای موثر حزب مشارکت گفت: «دیدگاه های من با شما بسیار نزدیک است» 116 و با این اظهارات بود که رسما چشم پوشی خود از ساختارشکنی های گذشته حزب مشارکت را اعلام کرد. چند روز بعد و در 7 اردیبهشت ماه سایت نوروز، ارگان اینترنتی حزب مشارکت از تشکیل کمیته ای غیرقانونی به نام «صیانت از آرا» توسط میرحسین موسوی و مهدی کروبی خبر داد و همین سایت تنها 2 روز بعد در 9 اردیبهشت ماه، خبر ریاست محسن امین زاده، عضو دیرینه حزب مشارکت بر ستاد اصلاح طلبان حامی میرحسین موسوی را منتشر ساخت.
اردیبهشت ماه به سرعت در حال سپری بود و در این بین میرحسین موسوی با مواضع جدید خود بیش از پیش تغییرات حاصل از 20 سال سکوت خود را آشکار می کرد. وی با بیان اینکه «نمی توانم نهضت آزادی را ترک کنم حتی اگر خطری متوجهم باشد»117 ، نشان داد که برای پیروزی در انتخابات حاضر به ائتلاف با همه گروه های ساختار شکن شده است چرا که قبل از این نیز به کرات حمایت و همفکری خود با احزاب دوقلو را اعلام نموده بود.
در آخرین روزهای اردیبهشت 88، سازمان مجاهدین انقلاب با صدور بیانیه ای نسبت به آنچه که آن را «خرید رای مردم با توزیع سیب زمینی!» می نامید، انتقاد کرد و طی آن با حمله های شدید بر دولت نهم، این دولت را «گداپرور» توصیف نمود. 118
خرداد 88 و اوج هجمه‌های افراطیون به دولت
خرداد ماه در حالی آغاز شد که حملات بی وقفه تندروها به دولت نهم رو به فزونی بود. علی اشراقی در گفتگویی از حمایت سید حسن خمینی از میرحسین موسوی خبر داد 119 و یک روز بعد از آن نیز علی شکوری راد، عضو شورای مرکزی حزب مشارکت از «توهم احمدی نژاد برای پیروزی در انتخابات» سخن گفت. 120
در آخرین روزهای باقی مانده به 22 خرداد، جهانبخش خانجانی معاون تبلیغات و اطلاع رسانی ستاد استان تهران میر حسین موسوی در خبری که سایت نوروز منتشر ساخت با بیان اینکه «طرفداران احمدی نژاد روز چهارشنبه از میدان آزادی تا انقلاب راهپیمایی خواهند داشت» در اظهاراتی عجیب گفت: «به نظر می رسد که آنان به دنبال امنیتی و نظامی کردن فضای انتخابات و کودتای سیاسی هستند!» 121 یک روز پس از آن هاشم آغاجری عضو هتاک سازمان مجاهدین انقلاب، در گفتگویی تفصیلی رسما حمایت خود را از میرحسین موسوی اعلام کرد 122 و فردای آن روز نیز سازمان مجاهدین انقلاب در بیانیه ای سراسر اهانت آمیز، 22 خردا را روزی دانست که «ملت آگاه ایران، سقوط امپراطوری دروغ و تزویر را از عرصه فرهنگ و سیاست این کشور جشن خواهد گرفت.» 123
ادعای پیروزی در انتخابات
یک روز قبل از 22 خرداد 88 و در حالی که اکثر رسانه های خبری داخل کشور در فضایی آرام، مردم را تنها به مشارکت حداکثری در انتخابات دعوت می کردند و رسما نیز مهلت هرگونه تبلیغات برای کاندیداهای انتخابات به اتمام رسیده بود، سایت نوروز ارگان رسمی اینترنتی حزب مشارکت در خبری عجیب به نقل از سایت یکی از سایت های ضد انقلاب، از «آمادگی اطلاعاتی و امنیتی وزارت کشور برای تغییر آرای مردم» 124 خبر داد و در سرتاسر این خبر بدون اشاره به استنادات ادعای خود، رسما پروژه تقلب در انتخابات را کلید زد.
اما روند اقدامات متحیرالعقول رسانه های وابسته به احزاب دوقلو نه تنها رو به پایان نبود که با آغاز زمان رای گیری، سایت نوروز، نقش مهمی در اشاعه اخبار دروغ و گمانه زنی های محفلی این حزب به عنوان «اخبار رسمی» را داشت.
این سایت در خبری با عنوان «اکثر رای دهندگان به موسوی رای داده اند» نوشت: «به گزارش خبرنگاران از سطح کشور و شهر تهران، در این استقبال بی سابقه در ساعات ابتدایی رای گیری؛ تاکنون اکثر رای دهندگان آرای خود را به نام مهندس میر حسین موسوی به صندوق ها ریخته اند!» 125 و در ادامه این خط خبری که القای پیروزی میرحسین موسوی بر مخاطبین خود را دنبال می نمود در خبری به نقل از سید مصطفی تاج زاده عصو مشترک سازمان مجاهدین و حزب مشارکت از «پیروزی سبزپوشان بر کفن‌پوشان» 126 خبر داد. محمد نعیمی پور از اعضای شورای مرکزی جبهه مشارکت و مدیر مسئول روزنامه یاس نو نیز در گفتگویی با سایت نوروز اعلام کرد: «اگر امدادهای غیبی به یاری احمدی نژاد نیایند در همین دور اول آقای موسوی رییس جمهور ایران خواهد شد» 127 و شمس الدین وهابی دیگر عضو حزب مشارکت نیز در گفتگو با همین سایت گفت: « فضا آن قدر خوب است که به مسایل پس از پیروزی فکر می کنم» 128

سعید شریعتی و عموزاده خلیلی و محسن گودرزی نیز از دیگر افرادی بودند که در گفتگوهای جداگانه ای با این سایت از پیروزی حتمی میرحسین موسوی خبر دادند 129 و اوج دروغ پراکنی ارگان اینترنتی حزب مشارکت نیز آنجایی بود که در خبری بدون ذکر منبع نوشت: « براساس اخبار واصله تا این لحظه انتخاب مردم تهران، اصفهان، فارس، آذربایجان شرقی، آذریابجان غربی، اردبیل، خراسان، کرمان، سیستان و بلوچستان، کردستان، بوشهر، خوزستان و قم میرحسین موسوی است» 130 و این در حالی بود که پس از اعلام نتایج نهایی انتخابات، تنها در استان های اردیبل و سیستان و بلوچستان میرحسین موسوی توانست رای بیشتری نسبت احمدی نژاد کسب کند و در 28 استان دیگر ناکام ماند. 131
22 خرداد و حوادث پس از آن
22 خردادماه، ایران اسلامی شاهد حضور قریب به 40 میلیون ایرانی به پای صندوق های رای بود، اما آنچه که این حماسه بی نظیر را در ذائقه ملت تلخ نمود، عدم تمکین مدعیان دموکراسی و قانون گرایی در برابر اراده و انتخاب اکثریت مردم بود.
پس از بیانیه های میرحسین موسوی و مهدی کروبی با محور زیر سوال بردن نتیجه انتخابات، راهپیمایی های غیرقانونی در خیابان های پایتخت به دعوت کاندیداهای اصلاح طلب شکست خورده در انتخابات برگزار شد. سازمان مجاهدین انقلاب در 24 خردادماه و در بیانیه ای که در ارگان اینرنتی خود، «سایت امروز» منتشر ساخت نتیجه انتخابات را «مهندسی آرا و کودتایی نرم علیه مردم سالاری» نامید و در پایان ادامه اعتراضات و حمایت از میرحسین موسوی را اعلام کرد.
در همین راستا در تجمعات غیرقانونی که بدون مجوز وزارت کشور برگزار شده بود، جمعی از هموطنان و نیروهای انتظامی و بسیج در درگیری با اراذل و اوباش به شهادت رسیدند اما آنچه که در این بین مشهود بود، حضور پر رنگ تعدادی از عناصر باسابقه احزاب دوقلو در تجمعات غیرقانونی بود بگونه ای که محمدرضا خاتمی برادر رییس جمهور سابق و دبیر کل اول حزب مشارکت، با حضور در راهپیمایی غیرقانونی 25 خرداد در خیابان آزادی، حتی در جمع شرکت کنندگان به سخنرانی نیز پرداخت و دولت را به تقلب و دستکاری آراء مردم متهم کرد و گفت: «ما تا زمان ابطال نتایج و برگزاری انتخاباتی تازه به حرکت خود ادامه خواهیم داد» 132 و از سوی دیگر نیز بهزاد نبوی از عناصر باسابقه ی سازمان مجاهدین که در منطقه ی سعادت آباد تهران به جمع اغتشاگران پیوسته بود، دستگیر می‏شود. وی در این لحظه با ابراز جملاتی توهین آمیز نسبت به مامورین و برخی مقامات در حین دستگیری می گوید: «تا 2 روز دیگر بر می‌گردم و جشن پیروزی می‏گیریم» 133 و این همان نکته ای است که امیرحسین مهدوی، عضو مستعفی سازمان مجاهدین انقلاب نیز در نشست خبری خود پس از انتخابات بدان اشاره داشت: «سناریوی از پیش طراحی شده سازمان مجاهدین و ستاد موسوی ، عدم پذیرش نتایج شمارش آراء، عدم تمکین قانون،‌ برگزاری تجمعات غیرقانونی،‌ نظر سازی و القای عدم سلامت انتخابات بود که باعث رویگردانی مردم از اصلاح‌طلبان شد.
از قبل، فرایندی برای انتشار نظرسنجی‌ها و نتیجه از پیش اعلام شده انتخابات طراحی شده بود و بر اساس این برنامه بود که موسوی ساعت 21 روز 22 خرداد و پیش از اتمام رای‌گیری در یک مصاحبه مطبوعاتی اعلام کرد در مرحله اول پیروز می‌شود و هر نتیجه‌ای غیر از این نادرست است و نشان می‌دهد که در انتخابات تقلب شده است.» و در ادامه نیز از نقش اعضای سازمان مجاهدین در این پروژه پرده بر می دارد: «مقامات اسبق وزارت کشور مانند مصطفی تاج‌زاده از نگرانی درباره سلامت انتخابات سخن می‌گفتند و پیگیری موضوع صیانت از آرا به بهزاد نبوی سپرده شد و او دنبال جمع‌آوری افرادی برای معرفی آنها به عنوان ناظران بر انتخابات بود که این مسئله نشانگر سمت و سوی القای نگرانی و تاکید بر لزوم صیانت از آرا بود. علاوه بر پیگیری موضوع از طریق سایت‌های خبری وابسته به اصلاح‌طلبان، از سالهای قبل و از زمان دولت خاتمی جلسات مستمری به صورت هفتگی بین بهزاد نبوی با مدیران رسانه‌ها و متولیان سایت‌های اصلاح طلب برگزار می‌شد و با آنکه نبوی صبغه فرهنگی و مطبوعاتی ندارد، هدایت خط خبری در رسانه‌های مذکور را انجام می‌داد.» و در پایان نیز با اشاره به دستگیری 3 نفر از اعضای شورای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب، گفت: «دستگیری این افراد به دلیل قطع روابط شبکه‌های خوشه‌ای جوانان با افراد مذکور همچون تاج زاده و قطع روابط میان مدیران رسانه‌ها و متولیان سایت‌های دوم‌خردادی با بهزاد نبوی به آرام شدن فضای کشور بسیار کمک کرد» 134
اما مروری بر بیانیه ها و مواضع رسمی توهین آمیز احزاب دوقلو در حواث پس از انتخابات، حاکی از نقش پررنگ آنها در ادامه فضای تشنج و ناآرامی در کشور است.
حزب مشارکت در بیانیه ای بعد از انتخابات 22 خرداد، بدون اشاره به عدم ارائه مستندات تقلب در انتخابات، در حرکتی فرار به جلو مدعی شد: «با شرائط و حوادثی روبرو هستیم که بیش از هر چیز نشان دهنده عزم گروهی اندک، متکی به قدرت برای هدم پایه های جمهوریت و مردمسالاری و ایستادن در برابر خواست مشروع و قانونی ملت است» 135 و به فاصله چند روز بعد نیز سازمان مجاهدین انقلاب در بیانیه ای برگزار کنندگان انتخابات را «کودتاگران» نامید و اعلام کرد: « در طول این مدت کودتا گران با اعمال تبلیغات استالینیستی همه جانبه کوشیده اند اذهان جامعه را از مسئله اصلی یعنی کودتا علیه مردمسالاری منحرف ساخته، موضوع را به اعتشاشات خیابانی و تخریب اموال عمومی از سوی اجانب تقلیل دهند» 136 و این در حالی بود که این سازمان طی روزهای قبل نیز به مناسبت های مختلف با صدور بیانیه های گوناگون، با تکرار ادعاهای واهی و فاقد استناد خود، عملا سعی در نهادینه سازی گفتمان جدیدی در فضای سیاسی کشور را داشت و آن هم القای ادعای تقلب و کودتای سیاسی از سوی برگزار کنندگان انتخابات و در نتیجه توجیه شکست نامزد مورد حمایت خود بود.
اما علیرغم تمدید فرصت 5 روزه رسیدگی به شکایات معترضین به نتیجه انتخابات از سوی رهبر انقلاب و عدم حضور میرحسین موسوی و مهدی کروبی در جلسه شورای نگهبان برای ارائه مستندان خود در این زمینه، سر انجام شورای نگهبان قانون اساسی پس از قریب به 20 روز از برگزاری انتخابات، در گزراشی تفصیلی از صحت نتیجه انتخابات خبر داد اما در پی این اقدام، حزب مشارکت با صدور بیانیه ای ساختار شکنانه و باز هم بدون ارائه مستندات خود در بیانیه ای اعلام کرد: «این اولین بار است که کودتاگران علیه جمهوریت نظام، با بدترین و خشن ترین شیوه ها مهمترین رکن جمهوریت یعنی ریاست جمهوری را هدف قرار می دهند مقامی که اگر بر آمده از آرای واقعی ملت نباشد می تواند سر آغاز استبدادی بزرگ باشد و آنچه در سالهای قبل گوشه هایی از آن را نشان داده بودند، ناچیز و بی مقدار جلوه می کند» و در ادامه نیز مدعی شد: «جبهه مشارکت ایران اسلامی با ابراز تاسف عمیق و محکوم کردن این بدعت عجیب و باور نکردنی، صریحا نتایج این انتخابات را غیر قابل قبول می داند»137
از سوی دیگر، سازمان مجاهدین انقلاب نیز در 20 تیرماه 88 نیز با صدور بیانیه ای که سایت امروز، ارگان رسمی این حزب آن را منتشر ساخت، بدون اشاره به نقض قوانین گسترده از سوی سران فتنه و هم چنین حمله حامیان میرحسین موسوی به مردم و ایجاد خسارات ملیونی به اموال عمومی و ... مجددا بر نقطه نظرات قبلی خود تاکید کرد و این درحالی بود که 3 روز قبل از آن (در 17 تیر 88) نیز حزب مشارکت در بیانیه ای تفصیلی «رفتارهای دولت جدید را حتی موجب کاهش اعتماد رای دهندگان به آن» دانسته بود!
نماز اولی‌ها
چند روز بعد نماز جمعه تهران به امامت هاشمی رفسنجانی در 26 تیرماه اقامه شد. نماز جمعه ای که حواشی بسیاری با خود به همراه داشت و علاوه بر آن تعدادی بسیاری نیز برای اولین بار در نماز جمعه شرکت می کردند.
میرحسین موسوی و زهرا رهنورد پس از غیبتی طولانی مدت در نماز جمعه، به دانشگاه تهران آمدند و البته جمعی از هوادارانشان را نیز با خود به این مکان آورده بودند اما بازهم آنچه که در این میان مشهود بود، بیانیه ی ساختارشکنانه حزب مشارکت در تقدیر از حضور «سبزها» در نماز جمعه بود، همانها که با کفش و به صورت مختلط، نوع جدیدی از اقامه نماز در تاریخ اسلام را پدید آورده بودند: « آنچه از زبان خطیب محترم جمعه آیت ا... هاشمی رفسنجانی جاری شد و راهکارهای ایشان میتواند نقطة شروعی باشد که حاکمیت با اجابت آنها گامی به سوی بازسازی اعتماد از دست رفته بردارد. مردمی که در جریان انتخابات به جای صداقت و امانتداری مسئولان با کودتا روبرو شدند اکنون جز آرای خود چیزی طلب نمیکنند. مردم انتظاری جز این ندارند که مشروعیت دولت برآمده از تقلب در ارکان نظام به رسمیت شناخته نشود و اجازه داده نشود تا عدم مشروعیت این دولت به ارکان دیگر نظام نیز سرایت کند ... جبهه مشارکت ایران اسلامی با تشکر از تمامی مردمی که علیرغم تبلیغات سوء گسترده و استقرار محیطی امنیتی با حضور گسترده خود بار دیگر پیمان سبز خویش را تجدید کردند بر تعهد استوار خویش در پیمودن این راه در کنار مردم تأکید میکند. ما مطمئن هستیم تا زمانی که این حداقل خواستههای مردم تحقق پیدا نکنند کودتاگران روی آرامش نخواهند دید و بیش از همه آنها زیانکاران این عرصه خواهند بود» 138
اعضای مشارکت و مجاهدین در دادگاه‌ها چه گفتند؟
با این اوصاف، ادامه عدم تمکین به رای مردم و قانون گریزی های جریان فتنه پس از انتخابات و به تبع آن نیز نقش آفرینی احزاب دوقلو در این میان ادامه داشت. فارغ از حوادث تلخ متعددی که در مناسبت هایی چون روز قدس، 13 آبان، 16 آذر و روز عاشورا به وقوع پیوست و بیانیه های تحریک کننده احزاب دوقلو پیرامون تحرکات غیرقانونی در این روزها نیز موجود است، آنچه که در این بین اهمیت فراوانی داشت اعترافات جمعی از چهره های شاخص حزب مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب در دفاعیات خویش در تابستان 88 بود.
اگرچه پیش از این سید امیرحسین مهدوی عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب و سردبیر روزنامه «اندیشه‌ نو» در نشست خبری خود در خبرگزاری ایسنا اعلام کرده بود: «سناریوی از پیش طراحی شده سازمان مجاهدین و ستاد موسوی ، عدم پذیرش نتایج شمارش آراء، عدم تمکین قانون،‌ برگزاری تجمعات غیرقانونی،‌ نظر سازی و القای عدم سلامت انتخابات بود که باعث رویگردانی مردم از اصلاح‌طلبان شد» اما در بخشی از متن کیفرخواست مصطفی تاج زاده عصو مشترک حزب مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب که در مردادماه 88 و در دادگاه رسیدگی به پرونده متهمین حوادث پس از انتخابات قرائت شد، نیز تاکید شد: تاج زاده یکی از بازداشت شدگان است که امکان تقلب را منتفی می داند و در این باره می گوید: «برای اولین بار بگویم که از ساعت 12 که آراء اعلام شد هیچ کس از من نشنید که تقلب شده است. لذا چیزهایی که می گویند به من بر نمی گردد و من دخیل نبوده ام ، البته حزبم بیانیه ای داده و بنده را هم مثل آنها مجازات کنید» 139
و در شهریورماه 88 و در ادامه دادگاه های رسیدگی به جرم متهمان حوادث پس از انتخابات، سعید شریعتی عضو شورای مرکزی مشارکت نیز ضمن اعلام استعفای خود و سعید حجاریان از این حزب و بیان انتقادات متعدد خود به عملکرد همفکرانش، همچون دیگر اصلاح طلبان از توهمات موسوی گلایه کرد و گفت: «توهمی که موسوی دچار آن شده و این مسیری که وی پس از انتخابات پیش گرفته است به سرانجام نخواهد رسید» و در همین رابطه شهاب الدین طباطبایی دیگر عضو مشارکت نیز گفت: « از همان ابتدای ورود موسوی وی و مجموعه نزدیکش دچار عارضه توهم پیروزی بودند. با این اوصاف اطرافیان وی دائما می‌گفتند که وی حتما رأی می‌آورد که این امر موجب شد تا از همان اول فعالیت‌های انتخاباتی موسوی وی و اطرافیانش دچار عارضه توهم پیروزی شوند.» 141
عبدا... رمضان زاده، قائم مقام حزب مشارکت نیز بعد از پایان جلسه دادگاه در این روز در جمع خبرنگاران گفت: «من نظرم را قبلا گفته‌ام و الان هم عوض نشده و نمی‌شود. من گفته‌ام هر وقت مشارکت مردم به حداکثر برسد غیرممکن است که در انتخابات تقلب شود و در این دوره هم مشارکت بالا بوده بنابر این به نظرم تقلب صورت نگرفته است» 142 و محسن صفایی فراهانی از دیگر اعضای شورای مرکزی مشارکت نیز مانند رمضان زاده پس از اتمام دادگاه در پاسخ به سوال خبرنگاران گفت: «دولت نهم در چهار‌سال اخیر اقداماتی از قبیل پرداخت انواع و اقسام وام‌ها به روستا‌ها و کمک به حاشیه شهرها داشته و برای مثال به یک میلیون خانوار زمین‌های 99 ساله و به 20 میلیون نفر سهام عدالت داده است. این اقدامات در سطح کلان آثار منفی اقتصادی مانند رشد نقدینگی و کاهش رشد سرمایه‌گذاری داشته ولی در اقتصاد خرد، مشکل بسیاری از دهک‌های پایین را حل کرده است و تزریق این نقدینگی باعث شد تا مشکلات به صورت مقطعی حل شود. بنابر این از قبل هم محرز بود که دولت موجود با یک اختلاف بالایی برنده خواهد شد و نیازی به تقلب نبود و من این موضوعات را در دفاعیه خود نیز آورده ام» 143
سازمان مجاهدین انقلاب و حزب مشارکت البته در بیانیه های متعددی سعی کردند نسبت به آنچه که نامبردگان در دادگاه ها علیه خود و دیگر همفکرانشان اعتراف کردند موضع گیری کرده و آنها را «نمایشی و در اثر فشار» اعلام کنند اما در نهایت و با آزادی تعدادی از این افراد که بازهم بر مواضع خود در دادگاه تاکید کرده و ادعاهای مختلف همچون شکنجه و تحت فشار بودن جهت اعترافات را تکذیب نمودند، واژه ی «بحران» تنها واژه ای بود که برای توصیف وضعیت احزاب دوقلو پس از اعترافات سنگین عناصرشان در دادگاه ها می شد بکار برد.
ادامه روند اقدامات و مواضع ساختارشکنانه احزاب دوقلو و نقش آفرینی در حوادث و تشنجات پس از انتخابات از جمله دامن زدن به مسایل غیرواقعی همچون ربوده شدن عاطفه امام، تهیه لیست دروغین 72 کشته پس از انتخابات، محکومیت اعدام عناصر تروریست وابسته به گروهک پژاک در آستانه 22 بهمن ماه و ... که پرداختن به هریک فرصتی جداگانه می طلبد، در نهایت منجر شد تا کمیسیون ماده ۱۰ احزاب اعلام کند مستنداتی از تخلفات حزب مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب را جهت تصمیم گیری دادگاه ارائه خواهد کرد. تصمیمی که به نظر می رسد با توجه به اقدامات متعدد ضدقانونی و متغایر با امنیت ملی این دو حزب، سالها قبل می توانست اتخاذ شود اما با توجه به گرایش خاص کمیسیون ماده 10 احزاب در دوران اصلاحات، سکوت این کمیسیون در برابر ساختارشکنی های این دو حزب طبیعی به نظر می رسید. لذا اگرچه این اقدام با تاخیری طولانی مدت صورت گرفته است اما باید به انتظار نشست و دید آیا مدعیان قانون و قانون گرایی سرانجام در برابر قانون تمکین خواهند نمود؟