خطوط قرمز حضرت امام خمینی (ره) (بخش دوم)

عباس تقدسی نژاد
حضرت امام (ره) همچنین منافقین را فرزندان عزیز آقاى بازرگان خطاب کردند.( مـهـر و قـهـر، گـلچـیـنـى از لطـافـت هـا و صلابت ها در زندگى امام خمینى ، محمد رضا سبحانى و سعید رضا عسگرى ، ص 310-312).من امروز بعد از ده سال از پیروزى انقلاب اسلامى همچون گذشته اعتراف مى کنم که تصمیمات اول انـقـلاب در سـپردن پست ها و امور مهمّه کشور به گروهى که عقیده خاص و واقعى به اسلام نـاب مـحـمـّدى نداشته اشتباهى بوده است که تلخى آن به راحتى از بین نمى رود.
گرچه در آن مـوقـع هـم مـن شـخـصـا مـایـل بـه روى کـار آمدن آنان نبودم ولى با صلاحدید و تأیید دوستان قـبـول نـمـودم و الان هـم سـخـت مـعـتـقـدم کـه آنـان بـه چـیـزى کـمـتر از انحراف انقلاب از تمامى اصـول و حـرکـت به سوى امریکاى جهانخوار قناعت نمى کنند. در حالى که در کارهاى دیگر نیز جز حرف و ادّعا هنرى ندارند. (صحیفه نور، ج 21، ص 95و 96)
در دوران جنگ ، نمودهاى دیگرى از قاطعیت آن حضرت نمایان شد.دشمن فکر مى کرد، با یک حمله هـمـه جـانبه و فشار شدید، ایران را به زانو در مى آورد. ایادى خود فروخته نیز که تا رأس نـظـام رخـنـه کـرده بـودنـد، بـا اخـتـلاف افکنى به دنبال امتیاز گیرى بودند و بناى شیطنت و تضعیف انقلاب را گذاشته بودند و با توجه به اختیارات وسیعى که داشتند مانع تراشى مى کـردنـد.          ادامه دارد...