چه کسانی از وحدت نگرانند؟

مهدى سعیدى
برای همه آنهایی که در شکل گیری، پیروزی و تداوم انقلاب بزرگ ملت ایران در طول نیم قرن اخیر نقش داشته اند، بدیهی است که یکی از ارکان موفقیت و به ثمر رسیدن همه تلاش ها و مجاهدت ها، همگرایی و وحدت کلمه است. اهمیت وحدت تا بدانجایی است که در کمتر کلام و توصیه ای از بزرگان انقلاب اسلامی است که به این مهم تأکید نشده باشد.
حضرت امام(ره) به عنوان منادی وحدت در اظهارنظرهای خود بارها ملت، مسئولان و جریان های سیاسی را به پایبندی به اصل وحدت توصیه کرده اند. ایشان وحدت را «رمز پیروزی» دانسته و خطاب به مسلمانان عالم اعلام می دارد: «ای مسلمانان جهان و ای پیروان مکتب توحید رمز تمامی گرفتاری های کشورهای اسلامی، اختلاف کلمه و عدم هماهنگی است و رمز پیروزی، وحدت کلمه و ایجاد هماهنگی است...» (پیام به زائران بیت الله الحرام، 7/7/58)
با توجه به وضعیت حساس انقلاب اسلامی در مواجهه با استکبار جهانی و با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری، بار دیگر ضرورت حفظ وحدت در جامعه برای عبور از سد تحریم ها و فشارها و توطئه و ترفندهای دشمنان در انتخابات آتی، دوچندان شده است. در این بین، در دو سطح به وحدت نیازمندیم:
سطح اول، سطح فراگیر و ملی است که تک تک افراد جامعه را به همگرایی و وحدت در ذیل منافع ملی و رفع تهدیدات بیگانگان دعوت می کند.
سطح دوم، سطح جریان های ارزشی و معتقد به گفتمان اصولگرایی است که در آستانه انتخابات، مسئله انسجام درونی و پرهیز از واگرایی در میان ایشان بیش از پیش ضرورت یافته است.
مخالفان وحدت در سطح اول، کسانی هستند که جامعه را به تشنج و تشتت و اختلاف دعوت کرده و عقل ها و قلب ها را متوجه بیگانگان می کنند و در تلاشند تا با فریب افکار عمومی و تخریب بنیان حیاتی نظام اسلامی که ملت متحد و یکپارچه باشد، نظام اسلامی را به تغییر راهبردی و رفتار و تسلیم در برابر غرب بکشاند.
تلاش برای وحدت در سطح دوم وقتی اهمیت می یابد که فراموش نکنیم در انتخابات آتی جریان هایی به عنوان رقیب جریان اصولگرایی، به طور جدی در تلاشند تا گفتمان اصولگرایی را به حاشیه برانند و با به دست گرفتن کرسی ریاست جمهوری، گفتمان خود را فراگیر کنند؛ گفتمان هایی که مبتنی بر نگاه اصولگرایی، انحرافات و زوایای جدی با گفتمان اصیل انقلاب اسلامی و آرمان ها و رهنمودهای حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری دارد و بدیهی است که حضور متکثر اصول گرایی در انتخابات، منجر به شکست خواهد شد. در این بین، هر اقدامی که به وحدت اصولگرایی مدد رساند، ستودنی است و هر اقدامی که موجب واگرایی و دسته دسته شدن اصولگرایان شود نیز باید مورد تقبیح قرار گیرد.
حرکت نوظهور برای وحدت اصولگرایی که از آن با عناوین مختلفی از جمله الگوی 1+2 یاد کرده اند، گام اولی برای حرکت در مسیر وحدت است. شاید این الگو، کامل ترین نمونه برای وحدت نباشد و بتوان نمونه های دیگری را نیز طراحی کرد، اما مسئله آن است که نقدها و انتقادات به الگوی مذکور باید در جهت تکمیل و حرکت به سمت وحدت مطرح گردد. این مسئله آنجایی اهمیت بیشتری می یابد که فراموش نکنیم فرصت چندانی تا انتخابات باقی نمانده و فرایند هماهنگ سازی نیز زمان زیادی را خواهد گرفت!
در این میدان، رسانه های جریان اصلاح طلب، حلقه انحرافی، فتنه گران، ضدانقلاب و غرب نیز وارد میدان شده اند تا با تخریب نمونه وحدت اصولگرایان، مانع شکل گیری آن گردند کافی است مروری روزانه بر این پایگاه ها داشته باشیم تا مشاهده گردد که چطور این رسانه ها که از وحدت اصولگرایان در انتخابات آتی نگرانند، در نقد و تخریب آن سیاه نویسی می کنند!
اما اقدام تأسف برانگیز در این میان، اظهاراتی است که متأسفانه با نگاه های مغرضانه و منفعت طلبانه از سوی برخی افراد و گروه های درون اردوگاه اصولگرایی ایراد می گردد و دستمایه بهره برداری بیگانگان می شود. این در حالی است که مخالفان، نه تنها خود ایده ای برای جایگزینی ارائه نداده اند، بلکه حاضر نیستند در کنار نقاط ضعف الگوی 2+1 به نقاط قوت آن نیز توجه و اشاره کنند.
در این میان، گاهی اظهارنظرهای عجیب کسانی شنیده می شود که برای سخنان خود، مبانی نظری و تئوریک نیز دست و پا می کنند یعنی عدم امکان وحدت را به دلایلی، از جمله؛ عدم یکسانی سطوح فهم و درک مسائل و یا «احساس تکلیف» و... ربط می دهند اما حکیم فرزانه انقلاب در رد چنین دلایلی می فرمایند: «حفظ وحدت را اصل قرار بدهیم و اگر تکلیف شرعی ای هم احساس کردیم، ولی دیدیم عمل به این تکلیف، ممکن است مقداری تشنج به وجود آورد و وحدت را از بین ببرد، قطعاً انجام آنچه که تصور می کردیم تکلیف شرعی است، حرام است و حفظ وحدت واجب خواهد بود.»(12/4/68)
وحدت و همگرایی معتقدان به گفتمان اصولگرایی حول محور اصول و آرمان های انقلاب اسلامی، امروز ضرورت تاریخی است که نباید از اهمیت آن غفلت ورزید و بی توجهی به آن، خساراتی برای مسیر انقلاب به همراه خواهد داشت که جبران آن بسیار دشوار خواهد بود.