سکولارهای ترکیه محور تنش زدایی با مصر پس از مرسی

پایگاه بصیرت،گروه ترجمه/ پایگاه اینترنتی المونیتور 13 سپتامبر 2013 (۲۲ شهریورماه) در مقاله‌ای به سیاست‌های ترکیه در قبال سوریه پرداخت و نوشت: سیاست خارجی ترکیه فارغ از سیاست داخلی ممکن است تنها متمرکز بر ارتقای منافع ملی در محیط ژئوپلیتیک خطرناک باشد. با وجود این، در حال حاضر شاهد هستیم این شرایط به کشمکش سیاسی میان دولت اسلام‌گرای رجب طیب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه و سکولارهای مخالف دولت این کشور منجر شده است. این کشمکش بار دیگر این هفته طی دیدار نمایندگان ارشد حزب خلق جمهوری‌خواه (حزب مهم مخالفان) از مصر ظهور کرد. در میان این نمایندگان، برجسته‌ترین دیپلمات‌های سابق ترکیه حضور داشتند. از جمله افراد حاضر در این هیئت نمایندگان، فاروغ لوگولو (دیپلمات باتجربه و سفیر سابق ترکیه در آمریکا) و عثمان کوروترک (سفیر ترکیه در آلمان و پاریس) بودند.

در ادامه مقاله آمده است: کوروترک به عنوان نماینده ویژه امور عراق از سال 2003 تا 2005 نخستین مقام رسمی بود که استدلال کرد کردهای عراق شرکای بالقوه برای ترکیه هستند؛ در حالی که ناسیونالیست‌های افراطی همچنان نظر منفی در مورد کردهای عراق دارند. آنکارا با پیروی از این منطق، روابط حسنه‌ای با دولت اقلیم کردستان برقرار کرد. لوگولو و کوروترک با وجود داشتن چنین دیدگاهی و نیز چنین پیشینه دیپلماتیکی از سوی اردوغان کم‌اهمیت پنداشته می‌شوند. از نظر اردوغان دیپلمات‌های ناتوان کسانی هستند که از سیاست خارجی سست حمایت می‌کنند که البته حزب‌ عدالت و توسعه معتقد است که از چنین سیاستی پس از به قدرت رسیدن خلاص شده است. از یک سو، سیاست خارجی سست به روش سنتی آنکارا در حفظ فاصله‌ای شفاف از مناقشه‌های خاورمیانه اشاره دارد که مطابق آن، تلاش می‌شد ترکیه در این مورد بی‌طرف باشد که دلیل آن، محیط سیاسی بی‌ثبات و غیرقابل پیش‌بینی منطقه است. ترکیه نشان داده است که این بی‌ثباتی و غیرقابل پیش‌بینی بودن می‌تواند دولت ناآماده و بی‌تجربه را که حس بلندپروازی دارد، به یک برزخ دیپلماتیک بکشاند. به نظر می‌رسد این، مسئه امروز دولت اردوغان باشد. موضع‌گیری اعلامی دولت حزب عدالت و توسعه در قبال عراق، سوریه و مصر سبب شد ترکیه در این کشورها طرف مذاکره‌ چندانی نداشته باشد. در عین حال، سایر قدرت‌های سنی منطقه نیز از تلاش‌های آنکارا برای مداخله‌های اخلاق‌محور در منطقه‌ با تردید پیروی می‌کنند.

در پایان مقاله آمده است: این شرایط به جای هدایت به بازگ��ت به راهبردهای سیاست خارجی واقع‌گرایانه و متوازن مانند گذشته، مشاوران سیاست خارجی اردوغان را ترغیب کرده که عبارات جذابی مانند «انزوای ارزشمند» به منظور توجیه انزوای منطقه‌ای کنونی اردوغان ابداع کنند و به کار ببرند. با وجود این، واقعیت این است که دولت حزب عدالت و توسعه، تماسی با مصر ندارد؛ جدای از تماس با اعضای اخوان‌المسلمین که شانس بقای آن‌ها در قدرت ظاهرًا از بین رفته است. این شرایط فضای مناسبی را برای حزب خلق جمهوری‌خواه ایجاد کرد تا برای تضمین روابط ترکیه و مصر تلاش کند. همچنین گفتنی است آنکارا سفیر خود را هفته گذشته به رغم انتقادات شدید از کودتای نظامی به مصر بازگرداند. سفیر ترکیه در مصر به منظور اعتراض به کشتار حامیان اخوان‌المسلمین در ماه آگوست به کشور فراخوانده شده بود. بازگشت سفیر ترکیه نشان می‌دهد که دولت اردوغان نمی‌تواند تمام روابط خود با این کشور مهم عربی را به خطر بیندازد؛ به ویژه آنکه دولت کنونی مصر از حمایت سایر قدرت‌های منطقه‌ای برخوردار است. مشخص نیست که آیا حزب خلق جمهوری‌خواه در داخل در نتیجه این دیدار به امتیازات سیاسی دست خواهد یافت یا خیر؟. با وجود این، از اظهارنظرهای دو طرف و گزارش‌های رسانه‌ها مشخص است که لوگولو و کوروترک برخی از تنش‌های میان آنکارا و قاهره را کم کرده‌اند. ممکن است این موضوع برای اردوغان و دولت وی مطلوب نباشد،‌ اما بی‌تردید برای روابط طولانی‌مدت مصر و ترکیه مطلوب خواهد بود.