هر ایرانی یک گزینه

پایگاه بصیرت، گروه سیاسی/چند سالی است در آستانه ۲۲ بهمن، سالگرد پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، رئیسان‌جمهور و برخی از مقامات دولت آمریکا در راستای عملکرد استکباری‌شان، مواضع بی‌خردانه‌ای علیه نظام اسلامی اتخاذ و اعلام می‌کنند. این رویه که تقریباً از زمان جورج بوش شروع شده، همیشه برای آمریکا پرهزینه بوده است. ظاهراً یکی از اهداف آن‌ها از اتخاذ چنین مواضعی، تأثیرگذاری بر کیفیت برگزاری آیين‌های باشکوه و باعظمت  این روزهای تاریخی است تا شانس خود را در این باره بیازمایند. نوشتار حاضر، این مقوله را در ذیل این بیان تحلیل می‌کند: محور راهبردهای استکبار در آستانه راهپیمایی‌های ۲۲ بهمن برای در تنگنا قرار دادن نظام اسلامی، به علت نشناختن مردم ایران همیشه نتیجه عکس داده است.

وفاداری مردم به انقلاب و نظام اسلامی، از عمده‌ترین مشکلات استکبار علیه انقلاب اسلامی بوده است. استکبار در عرصه‌های مختلف با انقلاب دشمنی و مقابله کرده و همیشه در حساس‌‌ترین موقعیت‌ها مردم را در برابر خود دیده است. حضور خودجوش و داوطلبانه مردم در این موقعیت‌ها و تحمیل شکست به استکبار، سبب شده که استکبار شکست خود را از ناحیه مردم ببیند و روزبه‌روز برکینه‌اش نسبت به مردم افزوده  شود؛ اما این کینه‌ورزی هیچ‌گاه باعث نشده تا دشمن از ارزش و توان مردم برای مقابله با نظام اسلامی غفلت کند. اساساً نظریه فروپاشی از درون بر همین امر استوار شده است؛ اما بحث اصلی این است که تغییر دادن رویکرد مردمی که جلودار مقابله با استکبار و حفظ نظام اسلامی هستند، به رویکرد مقابله با نظام، کاری بس مشکل و تقریباً مستبعد است. این استبعاد، آن‌ها را به سمت‌وسوی طرح‌هایی سوق داده که با تحریک غیرمستقیم مردم علیه نظام، کار را بر نظام سخت کنند.

تحریم و تهدید، دو ابزار مهم حال حاضر آمریکا  برای تحریک غیرمستقیم مردم و افزایش فشار بر نظام اسلامی است. تحلیل مقامات آمریکایی این است که تحریم‌ها ایران را به پای میز مذاکره کشانده و بارها آن را تکرار کرده‌اند؛ مفهوم این تحلیل این است که تحریم‌ها برای زندگی و امور روزمره مردم ایران مشکل ایجاد کرده و ادامه این وضعیت می‌تواند به اعتراضات صنفی، اقشاری، گروهی و... علیه نظام منجر شود و نظام نیز برای جلوگیری از این وضعیت خطرناک به مذاکره تن داده تا از ناحیه آن بتواند راهی برای رفع نیاز مردم دست و پا کند. نقش تهدید نیز در این معادله آمریکا ساخته، این است که می‌تواند مردم درگیر در امور معیشتی را که در وضعیت عادی چنین درگیر امور روزمره هستند، از ترس عملیات نظامی و در نتیجه سخت‌تر شدن وضعیت زندگی، برای فشار به نظام بیشتر تحریک کند و در نهایت، نظام نمی‌تواند در برابر فشار خارجی و داخلی طاقت بیاورد و تسلیم می‌شود. ظاهر برداشت و تحلیل آمریکا‌یی‌ها درست به نظر می‌رسد؛ اما در آن، یک اشکال اساسی دیده می‌شود که آن‌ها هیچ‌وقت آن را ندیده‌اند و آن، شناخت مردم ایران است.

پیچید‌گی‌های شخصیت اجتماعی و ملی مردم ایران هیچ‌گاه اجازه نداده دشمن با تحلیل و پیش‌بینی رفتاری آن‌ها، به هدف تعیین‌شده برسد؛ از این رو تکرار در شکست‌های آمریکا بسیار زیاد است؛ زیرا این پیچیدگی‌ به آن‌ها اجازه نداده که از شکست‌های مکرر خود تجربه‌اندوزی کند و تاکنون تلاش‌های آن‌ها برای رویارو قرار دادن مردم با نظام اسلامی، نتیجه عکس داده که برای استکبار بسیار پرهزینه بوده است. در آستانه ۲۲ بهمن امسال که مقامات آمریکا بر محور تحریم ـ تهدید و به‌‌ویژه تهدید با اصطلاح‌ «همه گزینه‌ها روی میز است»، حساب ویژه‌ای باز کرده بودند، دیدند که مردم با به میدان آوردن خشم مقدس‌شان چگونه به خروش آمدند و با افزودن بر یکپارچگی و شورشان، هر دو مقوله تحریم و تهدید را به سخره گرفتند تا آنجا که استکبار مرعوب شده در این عرصه دید در برابر «گزینه‌های‌ روی میز» وی، هر ایرانی یک گزینه است. با این اقدام هوشمندانه ایرانیان در راهپیمایی ۲۲ بهمن گویا آمریکایی‌ها ناچار شدند سرافکنده‌تر از گذشته میدان را واگذار کنند.