همکاري سپاه با دولت به معني سهم‌خواهي نيست

پايگاه بصيرت،گروه سياسي/ حجت‌الاسلام و المسلمين علي سعيدي نماينده ولي فقيه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي بمناسبت ايام سالروز تاسيس سپاه و در آستانه 12 ارديبهشت سالگرد شهادت استاد شهيد مرتضي مطهري(ره) که به نام روز عقيدتي ـ سياسي نامگذاري شده است، پيرامون مسائل مختلف داخلي و منطقه‌اي به گفتگو با خبرنگار دفاعي خبرگزاري فارس پرداخت که متن کامل اين گفتگو را در زير مي‌خوانيد:

* با توجه به حضور دو نيروي مسلح در کشور يعني سپاه و ارتش، بفرماييد اين دو نيرو چه تفاوت‌هايي با يکديگر در زمينه ماموريت‌هاي محوله دارند و از منظر حضرتعالي چه رسالت و مأموريتي به صورت مشخص برعهده سپاه پاسداران گذاشته شده است؟

سپاه و ارتش دو نيروي مکتبي و دو بازوي مکمّل يکديگر براي نظام هستند، اين دو نيروي مکتبي در 8 سال دفاع مقدس در بسياري از عمليات در کنار هم بودند و در برابر تهاجم دشمن از تماميت ارضي و استقلال کشور و انقلاب دفاع کردند اما نکته قابل توجه تفاوت آنها در رسالت و مأموريت ها است رسالت سپاه پاسداران از انقلاب و دستاوردهاي آن است و رسالت ارتش پاسداري از استقلال و تماميت ارضي است. تفاوت در رسالت ديگر تفاوت ها را طلب مي کند به عبارت ديگر هر يک از رسالت ها الزامات و اقتضائات خاص خود را مي خواهد.

انقلاب اسلامي مکتب الهي است، طراح و ايده پرداز و مدبر آن ذات باريتعالي است، حتماً بايد منطبق بر گفتمان نبوي و علوي باشد، رسالت سپاه پاسداري از چنين انقلاب و نظامي است و در برابر گسل هاي زلزله ساز براي انقلاب نمي تواند بي تفاوت باشد؟ بنابراين اولاً اصول و مباني را بشناسد و انحراف و خروج از خطوط قرمز را بشناسد و حسب اهميت آن عکس العمل نشان دهد.

انقلاب اسلامي پوياست، زنده است، پيشروست، بالنده است، خط شکن است، بيدارگر است، درصدد نفوذ معنوي به عمق لايه هاي جامعه جهاني است و سپاه پاسداران انقلاب نيز بايد از همين ويژگي ها برخوردار باشد.

از سوي ديگر راهبرد دشمنان و نظام سلطه استحاله انقلاب و براندازي نظام اسلامي است و تهديدات و شيوه هاي جبهه استکبار براي براندازي متفاوت و متنوع است. گاهي تاکتيک سخت افزاري است همانند راه اندازي جنگ رژيم بعثي عليه ايران و گاهي نيمه سخت است همانند آشوب ها و غائله گوناگون در مرزهاي و برخي استان ها و گاهي نرم افزاري و به شيوه آنچه که در اُکراين (درگذشته) و يا گرجستان اتفاق افتاد و تلاش براي تکرار آن در سال 88 در ايران بوده است. ايستادگي مقابل کساني که زير نام امام در صدد ايجاد فتنه و زير پا گذاشتن آرمان امام هستند جزء وظايف سپاه است.

از اين رو سپاه بايد همواره هويت نهادي داشته باشد، منعطف باشد، سيال و قابليت تغيير در شرايط متفاوت داشته باشد، بايد مردمي و استقرار کشوري و درون مردم و با مردم ارتباط مستمر داشته باشد ، بايد هم ظرفيت سخت افزاري و هم نيمه سخت و هم ظرفيت نرم افزاري داشته باشد که با توجه ديني و فرهنگي بودن انقلاب بايد شاکله غالب سپاه نرم افزاري باشد و در عين حال در هنگام تغيير تهديد بتواند با سرعت خود را با شرايط منطبق کند.

* با توجه به توضيحات جنابعالي نقش نمايندگي ولي فقيه در تحق رسالت سپاه چيست؟ با توجه به اينکه يک هفته را به عنوان هفته عقيدتي ـ سياسي نامگذاري کرده‌اند.

يکي از مهمترين عناصر و ارکان زيرساخت انسان در مقوله جهاد اکبر و جهاد اصغر معنويت است که معنويت با ترکيب معرفت، باور، توجه و اراده حاصل مي شود . معنويت زمينه ساز مقاومت انسان در برابر همۀ دشمنان دروني و بيروني مي شود.

دشمن دروني انسان، جهل ، غفلت، اميال نفساني و غرائز سرکش و دشمنان بيروني شامل جبهۀ کفر ، شرک و نفاق و شيطان دشمن است که بيرون از انسان است. اما راه به درون آدمي هم دارد. بنابراين قرار گرفتن انسان در مسير تکامل لازمه اش آمادگي براي جهاد اکبر يعني مقابله با اميال و غرائز نفساني و هم جهاد اصغر يعني مقابله با تهاجم دشمنان خارجي.

مهمترين رکن زيرساخت انسان معنويت است از سوي ديگر بصيرت و بينش قوي در جهت شناخت خطرات، تهديدات و شناخت انواع و اقسام دشمنان آشکار و پنهان و آگاهي از ترفندها و دسيسه ها رکن ديگري است که تضمين کننده حرکت درست و صحيح انسان به شمار مي آيد، پاسداران و فرماندهان و مسئولين سپاه و با توجه به رسالت و مأموريتشان به طور جِدّ به اين دو رکن و عنصر بيش از ديگر اقشار جامعه نيازمند هستند.

سختترين و حساس ترين مأموريت ها متوجه سپاه و پاسداران است لذا قوي ترين و مستحکم ترين زيرساخت را لازم دارد و راه تأمين و تضمين اين دو رکن مهم آشنايي و شناخت مجموعه معارف ديني و اسلام ناب، تقويت ايمان و باور، و تقويت بُنيه تحليل و بينش سياسي است که يکي از مأموريت هاي اصلي حوزه نمايندگي ولي فقيه در سپاه است.

 آموزش بيش از يکصد هزار نفر از پاسداران به مدت يک هفته در قم و مشهد و بعضي مراکز استان هاي ديگر، در سال 91 و 92 و آموزش بيش از بيست هزار پاسدار همراه با خانواده در مشهد در سال 93 علاوه بر برنامه هاي مذکور ازجمله برنامه هاي حوزه نمايندگي است که با همکاري و پشتيباني فرماندهي سپاه جامه عمل مي پوشد.

* از جمله سؤال‌هايي که هميشه مطرح بوده و رسانه‌‌هاي بيگانه خصوصا و ضدانقلاب روي آن مانور مي‌دهند، فعاليت‌هاي اقتصادي سپاه است. بفرماييد سپاه پاسداران در اين حوزه چگونه عمل مي‌کند؟

همانطور که اشاره کرديد مدتي است رسانه هاي استکباري از جمله در سلسله عمليات هاي رواني که دارند، تمرکز روي فعاليت هاي سازندگي سپاه است که بعضاً برخي محافل داخلي هم با آنها هم صدا مي شوند.

اولاً اين فعاليت ها ماهيت سازندگي دارند و هدف مستقيم آنها اقتصادي و درآمد زايي نيست. ثانياً اينگونه فعاليت ها محدود به پروژه هاي زير ساختي و ملي است که بخش خصوصي کمتر ظرفيت ورود در آن و ريسک پذيري براي اينگونه فعاليت ها را دارند. ثالثاً ورود سپاه در اين مأموريت در راستاي مأموريت ذاتي سپاه بوده و هست يعني پاسداري از انقلاب و دست‌آوردهاي آن زيرا کشوري که 8 سال جنگ را پشت سر گذاشته و نياز به بازسازي در عرصه‌هاي گوناگون دارد و در برنامه هاي چشم انداز، اهداف کلاني را دنبال مي کند و از سوي ديگر فشار و تحريم نظام سلطه همه و همه ما را به اين واقعيت مي رساند که اگر نظام نتواند در جبهه هاي گوناگون اهداف خود را محقق کند انقلاب و نظام با چالش هاي جدّي مواجه مي‌شود.

از اين رو رسالت ذاتي سپاه اقتضا دارد بخشي از توان خود را در اين زمينه عرضه کند تا بتواند اهداف نظام را تأمين کند. درخواست سپاه براي همکاري با دولت و تقويت زيرساخت هاي سازندگي سهم خواهي نيست.

*  شعار دولت يازدهم «اعتدال» است، صرف نظر از اينکه چه ميزان اين شعار محقق شده، لطفا جنابعالي بفرماييد چه تعريفي براي اعتدال مي‌شود متصور بود؟

اعتدال به معناي ميانه‌روي، گزينش راه ميانه و وسط و عدم تمايل به دو طرف افراط و تفريط است. اين واژه در منابع اسلامي با الفاظي همچون قصد، اقتصاد و وسط، استعمال شده است.

اصل اعتدال از اصطلاحاتي است که قرآن کريم روي آن توجه ويژه داشته و کاربرد وسيعي در اين کتاب آسماني دارد و در سيره و سنّت پيامبر(ص) و ائمه (ع) اين اصل ساري و جاري بوده است. اما متأسفانه بسياري از واژه ها از جايگاه و معاني اصلي و کارکرد واقعي آن خارج شده و در جاهاي ديگري بر خلاف معناي اصلي آن به کار گرفته مي‌شود و اگر براي اعتدال هم معناي روشن و کاربردها و کارکردهاي آن مشخص نشود به سرنوشت ديگر واژه ها همچون واژه اصلاحات گرفتار خواهد شد.

اعتدال و ميانه روي کاربرد و کارکردهاي متفاوتي داشته و قلمرو آن به عنوان يکي از اصول پايدار ديني بسيار وسيع است که برخي موارد مي توان اشاره کرد، مثلاً اعتدال در امور فردي، همچون راه رفتن، سخن گفتن، خوردن و آشاميدن، خواب و استراحت، کار و تلاش، ارضاء غريزه جنسي و اعتدال در توجه به نيازهاي جسم و روح در آموزه هاي ديني بسيار مورد توجه قرار گرفته است و در هر يک از مفاهيم کاربرد وسيعي دارد.

اعتدال در امور اجتماعي همچون حبّ و بغض، دوستي و دشمني، اعتماد به افراد و همنوعان، معاشرت و برخورد، اعتدال بين تواضع و تکبّر، امساک و بخشش، ترس و بي باکي، مدح و ذم ديگران، و بي تفاوتي و پرخاشگري و بسياري ديگر از مفاهيم در کلمات رهبران ديني و در رفتار آنها مورد توجه خاص قرار گرفته است.

 مثلاً سخاوت حد وسط امساک و بخشش و شجاعت حد وسط ترس و بي باکي است. اعتدال در نگرش و نوع تعامل با دنيا که نه ترک دنيا و نه وابستگي به دنيا اعتدال در نوع نگرش و عملکرد نسبت به دنيا و آخرت نه تضاد بين دنيا و آخرت و نه تقسيم بندي امور بلکه پيوستگي بين دنيا و آخرت و نگاه وسيله اي به دنيا، توازن در توجه به نيازهاي مادي و معنوي جامعه در نظام برنامه ريزي و اجراء بايستي وجود داشته باشد، در حاليکه هم اکنون اين توجه بيشتر معطوف به تامين نيازهاي مادي است.

*   مواردي را که مطرح کرديد درست است اما جنبه ايجابي دارد. آيا مواردي هم هست که اعتدال آنها کاربرد منفي داشته باشد. به عبارت ديگر آيا اعتدال کاربرد سلبي هم دارد يا نه؟

گرچه کارکرد مفهوم اعتدال بسيار وسيع است اما سئوال اين است که در کجا اعتدال و ميانه روي خوب است و کجا قابل اعمال نيست، آيا بين توحيد و شرک، کفر و ايمان، حق و باطل و خدا و شيطان مي توان به حد وسطي دست يافت مثلاً مي توانيم بگوييم شرک معتدل، کفر معتدل يا اينجا حد وسط و افراط و تفريطي مفهوم ندارد. آيا مي توان بين تولي و تبري ، ولايت خدا و ولايت دشمنان خدا، بين خودي و غير خودي، بين جبهه حزب الله و حزب الشّيطان بين امام نور و امام نار و بين ابراهيم و نمرود، موسي و فرعون حد وسطي را انتخاب و اعتدال را عملي ساخت.

آيا مي توان بين نگرش پيامبر و گفتمان نبوي با گفتمان اموي تلفيق نمود و حد وسطي را پيدا کرد. قرآن در مورد پيامبر در سوره فتح مي فرمايد محمّد رسول الله والذين آمنوا معه اشداء علي الکفار رحماء بينهم . کاملاً بين رفتار با کفر با رفتار با خودي ها مرزبندي شده در ادبيات قرآن و اصطلاح خودي و غير خودي را مي بينيم. سلمان خودي و ابولهب غير خودي است.

آيا گفتمان نبوي با گفتمان قريش يکي است اگر تفاوت دارد مي توان بين دو گفتمان حد وسطي را پيدا و در مديريت هاي بعدي بگويند نه صددرصد گفتمان نبوي و نه صد درصد گفتمان اموي و قريش و براي رعايت اعتدال و حد وسط افرادي را انتخاب مي کردند که مؤلفه هايي از گفتمان نبوي و مؤلفه هايي هم از گفتمان اموي داشتند.

گفتمان اميرالمؤمنين (ع) با گفتمان طلحه و زبير و اصحاب جمل کاملاً متفاوت و منشأ تقابل هم تفاوت گفتمان ها بود آيا بين گفتمان علوي و گفتمان اصحاب جمل، صفين و نهروان مي توان تلفيق کرد و بر اعتدال رسيد، اگر مي گفتند نه گفتمان علي صددرصد و نه گفتمان جمليون و معاويه بلکه افرادي براي اداره کشور مفيد هستند که مؤلفه‌هايي از دو گفتمان را داشته باشند آيا اين تلفيق با گفتمان توحيدي و الهي سازگاري داشت؟ اگر پاسخ منفي است، رفتار کساني که در برابر فتنه طلحه و زبير و ناکثين و قاسطين و مارقين سکوت کرده و جبهه چهارمي به نام قاعدين را تشکيل دادند چه مي شود؟

اينکه امام باقر(ع) مي فرمايد: گناه کساني که مقابل علي(ع) ايستادند از کساني که در برابر پيامبر(ص) ايستاده اند بيشتر است منظور چه کساني است؟ ارزيابي امروز ما در مورد سکوت عبدالرحمن بن عوف، ابوموسي اشعري و عبدالله عمر چيست؟ و ارزيابي ما نسبت به کساني که هم با ياران علي(ع) ارتباط داشتند و هم جبهه فتنه و نفاق را نوازش و مورد دلجويي قرار مي دادند چيست؟

* يعني به نوعي تاريخ قابل تکرار است...

مسئله همين است، تحولات اجتماعي، فراز و نشيب ها قانونمند است و عملکرد و نگرش و رفتار خواص و مردم چه مثبت يا منفي نقش اساسي دارند.

بني اسرائيل اشتباهات زيادي مرتکب شدند و مردم با تأثير پذيري از خواص دربرابر جانشين حضرت موسي ايستادند و سرانجام انقلاب حضرت موسي مسير انحراف را طي کرد. با اينکه پيامبر اعظم(ص) هشدار داده بود که همه حوادث عصر حضرت موسي و بني اسرائيل قابل تکرار است خواص و مردم عبرت نگرفتند و بسياري از اشتباهات را تکرار کردند که مهمترين آن ايستادگي خواص تحت لواي نام پيامبر در برابر جانشين پيامبر(ص) بود.

گرچه تفاوت هاي زيادي با رويکرد مثبت در عملکرد خواص و مردم در عصر حاضر وجود دارد اما به نظر مي رسد برخي اشتباهات در عصر ما هم تکرار شده و برخي از خواص زير لواي نام امام در برابر جانشين امام ايستادند. ارزيابي ما در برابر کسانيکه فتنه 88 را ساماندهي کردند هدايت کردند و در برابر تدابير و توصيه هاي صريح ولي فقيه موضع گرفتند چيست؟ ارزيابي ما نسبت به کساني که در برابر فتنه سکوت کردند چيست؟ ارزيابي ما در مورد کساني که فتنه را کدورت و بگومگوهاي عادي جلوه مي‌دهند و اصحاب فتنه را نوازش مي‌کنند چيست؟

* اهداف آمريکا و ديگر کشورهاي غربي از ورود جدي‌تر در مسئله هسته‌اي چيست؟

در شرايط حاضر تحليل درست رفتار آمريکا و انگيزه هاي پشت صحنه اقدامات آن حائز اهميت و زمينه ساز موفقيت تيم مذاکره کننده خواهد بود.

به نظر مي رسد در شرايط فعلي تمرکز فشار روي مسئله هسته اي جزء اولويت آمريکا نباشد و بنا دارد فشار را به شکل ديگري به امور ديگر منتقل کند زيرا تحريم با شرايطي که آمريکا و همپيمانانشان اعمال کردند، نه تنها برنامه هسته اي را محدود و تعطيل نکرد بلکه برنامه هسته اي رو به رشد کمي و کيفي رسيد از نظر کمي به 18 هزار سانتريفيوژ و از جهت کيفي به غناي 20درصد دست يافت.

از سوي ديگر تحريم نتوانست ضربه محکمي به نظام وارد کند. اما در عين حال اهداف گوناگوني در حرکت جديد آمريکا وجود دارد از جمله اهداف محدود کردن چرخه سوخت و جلوگيري از گسترش کميت و کيفيت موجود. ديگر تخليه روحيه پرشتاب انقلابي‌گري در جامعه. هدف سوم القاء به مردم منطقه هوادار ايران که مردم ايران در اثر فشار کوتاه آمدند و هدف ديگر دستيابي به همه توان جمهوري اسلامي که هوشياري تيم مذاکره کننده در اين زمينه بسيار ضروري است. البته هدف جمهوري اسلامي دو مسئله اصلي است يکي پذيرش حق هسته اي ايران و دوم رفع تحريم ها با حصول اين دو شرط خواست نظام تأمين شده است.

مسئله اصلي ما با آمريکا ماهيت انقلاب اسلامي که ماهيت ضد استکباري و کفر ستيزي و رسالت آن مقابله با هژموني نظام سلطه است و ديگر گسترش منطقه نفوذ معنوي انقلاب به اقصي نقاط منطقه و جهان است. اختلاف ما با آمريکا مبنايي، اعتقادي، استراتژيکي و امنيتي است. مسئله اصلي ما با آمريکا فقط هسته اي نيست بلکه مسائل مهم ديگري است.