پایگاه بصیرت،گروه بین الملل:دیوید کامرون، نخستوزیر انگلیس، در دیدار با رئیسجمهور ایران، با مواضعی که گرفت، وانمود کرد درس روند تحولات، به انگلیس آموخته که باید در برخورد با ایران واقعیات روشنی را در نظر بگیرد که بر موقعیت و توانمندیهای برتر این کشور دلالت دارد. نشانههای چنین درسآموختگی در بخشهای مختلف بیانیه دفتر نخستوزیر انگلیس مشاهده میشود که پس از این دیدار صادر شد. برای نمونه در فرازی از این بیانیه، پس از اشاره به خطر داعش برای کل منطقه آمده است: نخستوزیر انگلیس از کمک ایران به دولت جدید عراق و تلاشهای ایران در مسیر ایجاد دولتی ائتلافی در این کشور استقبال کرد و از حسن روحانی خواست که روند مشابهی را در سوریه پیش بگیرد و به روند انتقال قدرت به یک حکومت جدید که نماینده همه سوریها باشد، کمک کند. سخنان کامرون در مجمع عمومی سازمان ملل که پس از این دیدار انجام گرفت، نشان داد که سرشت نیرنگباز انگلیس وی را واداشته بود تا در دیدار با دکتر روحانی، چاپلوسانه سخن بگوید و نشان داد که موضع رسمی انگلیس درباره ایران تغییری نکرده و همچنان مشی دشمنانه خود را حفظ کرده است. در بخشی از سخنان کامرون در نشست مجمع عمومی آمده است: «من پیشتر با پرزیدنت روحانی دیدار کردم... ما اختلافات جدی داریم. حمایت ایران از سازمانهای تروریستی، برنامه اتمی این کشور و نحوه رفتار با مردم خودش، جملگی باید تغییر کند.» کسانی که در مجمع عمومی به شکل مستقیم و کسانی که آن را از رسانهها شنیدند، میدانند این ادعاهای واهی فقط جنبه تبلیغاتی دارد و نشانهای است برای اعلام تداوم حضور انگلیس در خط سیاست خارجی آمریکا و این را نیز میدانند که ایران از گروههای مبارزی حمایت میکند که پشتوانه مردمی و قانونی در کشورشان دارند و میدانند ایران با تلاش دانشمندان خودش به توانمندی هستهای دستیافته و به هیچ وجه قصد ساختن بمب اتم ندارد و مخالفت کشورهای استکباری با ایران و ایجاد محدودیت در فعالیتهای هستهای ایران ناشی از دشمنی آنها با انقلاب اسلامی است و این را نیز میدانند که رابطه مردم ایران با حکومتشان در زمره مستحکمترین پیوندها بین مردم و حکومتهایشان است و موارد مغایری که بعضاً به شکل فردی مشاهده میشود، ریشههای سیاسی دارد که کشورهایی مانند انگلیس در بروز آن و سوق دادن این افراد به سمت خیانت و مزدوری و وطنفروشی نقش اصلی را دارند. پیشینه آلوده و سرشار از جنایت، غارت و فریب انگلیس، بیش از آن است که چنین ادعاهایی از طرف آن پذیرفته شود.