از محرم سبز تا روز «برائت از منافقين» / محمد مرادی

پايگاه بصيرت؛ گروه سياسي/ در سال 1388 بعد از شکست اقدامات فتنه‌گران در «طرح شعارهاي انحرافي در روز قدس»، «به خيابان کشاندن هوادران در 13 آبان»،  ناکامي از «به تسخير در آوردن دانشگاه» در 16 آذر و همچنين فضاي ايجاد شده در جامعه ناشي از خشم و انزجار ملت نسبت به توهين‌کنندگان به ساحت مقدس حضرت امام خميني(ره) که توسط حاميان فتنه‌گران سبزپوش صورت گرفت، اين گروهک را در وضعيت بغرنجي قرار داد.

در اين وضعيت، تلاش فراواني براي خروج از انفعال و تغيير وضعيت افکار عمومي از سوي سران داخلي و خارجي فتنه صورت گرفت که مهم‌ترين آن، پيگيري جدي پروژه از پيش تعيين شده «محرم سبز» بود که از هفته‌ها قبل در دستور کار اين گروهک قرار گرفته بود.

محرم سبز

جريان مستأصل شده خط نفاق براي تداوم حداقل حيات خود اين بار نيز استفاده ابزاري از دين را برگزيد و به ايام محرم‌الحرام به چشم فرصتي براي احياي دوباره فتنه سبز بعد از شکست‌هاي پي در پي در ماه‌هاي گذشته مي‌نگريست.

فتنه‌گران، محفل‌ها و هيئت‌هاي مذهبي را مکان مناسبي براي فريب مردم دانستند و برنامه‌ريزي کردند تا با ارائه چهره‌اي به‌ظاهر عزادار و معتقد، در اين محافل مذهبي نفوذ كنند و اقدامات منافقانه و تفرقه‌افکنانه خود را در بين عزاداران دنبال كنند. ايجاد اغتشاش، درگيري و اختلاف بين توده‌هاي ملت که در صدر تاکتيک‌هاي جنگ رواني دشمن قرار داشت، اين بار در بستر تجمعات ماه محرم توسط فتنه‌گران سبزپوش دنبال مي‌شد.

اين خط نفاق که هدايت رسانه‌اي آن توسط محافل بيگانه و اپوزيسيون خارج از کشور (که اين روزها همگي در صف حاميان موسوي و کروبي در آمده‌ بودند)، صورت مي‌گرفت، از ابزار رسانه‌هاي صوتي و تصويري، سايت‌هاي خبري و وبلاگ‌هاي وابسته استفاده کردند و اين خط را تبليغ مي‌کردند.

براي نمونه «محسن سازگارا» از سران خارج‌نشين فتنه سبز که به مزدور شبکه VOA آمريکا تبديل شده بود، در برنامه «گفت‌وگوي روزانه» خود در اين شبکه درباره «پروژه محرم» ‌گفت:

«اما نکته چهارمي که مي‌خواستم بگويم مسئله محرم است و تظاهرات تاسوعا و عاشورا است. فرصت کمي داريم بنابراين از امروز و فردا تا روز اول محرم اصل بحث ما غير از يک مرور کوتاه روي خبرها روي آکسيون بزرگ محرم متمرکز خواهد شد. به هر حال آنچه که مسلم است اين است که تمريني که در 16 آذر شد نشان داد در سطح کشور با تنوع تاکتيک‌ها و پراکندگي همه ملت مي‌توانند هماهنگ باشند. در ده شب اول محرم و با پرچم سبز يا حسين و عزاداري براي شهداي جنبش و شهداي عاشورا مي‌توانيم در سطح کشور حرکت داشته باشيم ولي روز نهم و روز دهم يعني روز تاسوعا و عاشورا شنبه و يکشنبه ششم و هفتم دي ماه، ما يک مسير واحد را در هر شهر قرار است اعلام شود که همه ما آنجا برويم و جمعيت ميليوني خود را در سطح کشور نشان دهيم و همه ملت يک پارچه و يک صدا به دنبال خواست خودشان باشند»!؟^[1]

وي همچنين از «آکسيون شام غريبان» سخن گفت و مدعي شد که مي‌توان به آن اميد داشت:

«نکته سوم امروز مربوط است به آکسيون ما در ماه محرم. البته ما 16 آذر را در پيش رو داريم اما اين بحث هم مطرح شده است که ضمن اينکه در 10 روز اول ماه محرم حرکت‌هاي خود را انجام داده و در روزهاي تاسوعا و عاشورا آن را به اوج مي‌‌رسانيم از ظهر عاشورا و براي شام غريبان در خيابان‌ها نشسته و با يک بسيج عمومي دست به تعطيل عمومي در کشور بزنيم. بعد از 13 آبان مشخص شد که جنبش سبز ديگر يک طفل تازه به دنيا آمده نيست، حال ديگر اين جنبش تبديل به نوجواني شده است که خيلي تجربه اندوزي کرده و بارور شده است. ولي براي تحقق آکسيوني که براي شام غريبان مطرح شده است نياز به اين است که در سمت جنبش، ما رشد جغرافيايي و رشد در طبقات مختلف اجتماعي و همچنين رشد کيفي داشته باشيم و در سمت کودتاچيان نيز بايد مشروعيت زدايي سپاه از نظر اخلاقي، مالي و سياسي تشديده شده و اختلاف‌هاي دروني سپاه نيز افزايش يابد که باعث فلج شدن اين سازمان شود و به حدي از ناتواني برسد که ما بتوانيم آکسيون نهايي خود را به مرحله ي اجرا بگذاريم.» ^[2]

توهمات و خيالبافي‌هاي سازگارا هرچند بيشتر به فکاهي و «دروغ سال» شباهت داشت؛ اما از تلاش گسترده تبليغاتي منافقين جهت ايجاد فتنه در ماه محرم حکايت مي‌کرد.

نويسنده يکي از وبلاگ‌هاي هوادار فتنه سبز نيز چنين ‌نوشت: «اگر روزهاي نامبرده (13 آبان و 16 آذر) فقط يک روز بودند، الان با دو ماه محرم و صفر روبه‌رو هستيم که مي‌توانيم از آن به سود جنبش و به سود مردم ايران استفاده کنيم.» ^[3]

نويسنده ديگري در وبلاگ خود نوشت: «از آنجا که مي‌دانيد به جنبش سبز مجوزي داده نمي‌شود و اين جنبش مجبور است از راهپيمايي دولت استفاده کند. اما در ماه محرم که يک بهانه محکم است براي جنبش سبز که به بيرون بيايد. نکته جالبي که در ماه محرم اتفاق مي‌افتد، افتادن بلندگو دست مردم است که اين خود يک حرکت با ارزشه» ^[4]

همزمان شدن مراسم شب هفتم آقاي منتظري با شب شام غريبان حسيني نيز فرصت سوءاستفاده ديگر جريان سبز از اين ايام بود که براي آن برنامه‌ريزي کرده بودند.

اما به دلايل متعددي پروژه «محرم سبز» به شکست انجاميد و آن‌ها نتوانستند از هيئت‌هاي مذهبي و فضاي عزاداري حسيني استفاده لازم را ببرند. برخي از اين دلايل عبارت بودند از:

1- اعتقاد نداشتن به فلسفه عزاداري براي امام حسين(ع) در بين بخشي از سران خارج‌نشين کودتاي سبز، يکي از موانع اساسي اين جريان براي بهره‌برداري از مراسم محرم بود. ملت فراموش نکرد روزگاري نه چندان دور را که کساني از اين جريان، حادثه عاشورا را نتيجه تندروي در بدر و احد مي‌دانستند!؟ يا فراموش نکرد ادعاي افرادي چون کديور را که نگاه شيعه به جايگاه الهي اهل بيت را انديشه‌اي انحرافي و متأثر از القائات «شيعه غالي» مي‌دانستند و يا اظهارات سروش را که مقام عصمت و مصونيت از خطا و گناه را نه‌تنها براي اهل بيت(ع) که براي پيامبر(ص) نيز نفي مي‌کرد. با چنين شناخت انحرافي از جايگاه اهل بيت(ع) ديگر نمي‌توان از عزاداري براي سالار شهيدان سخن گفت.

2- رفتار سياسي جريان فتنه در اين ايام نيز از عدم سنخيت با حرکت امام حسين(ع) حکايت داشت. مخالفت با امام و رهبري جامعه اسلامي، همپيماني با بيگانگان و دشمنان ديرينه اسلام، پايبند نبودن به ارزش‌هاي اسلامي و در آخرين گام، هتک حرمت به ساحت مقدس حضرت امام(ره)، چهره‌اي از هواداران فتنه سبز در اذهان عمومي ساخته بود که چندان مشابهتي با عزاداران حسيني نداشت.

3- اکثريت مطلق کساني که هيئت‌هاي عزادراي محرم را برگزار و اداره مي‌کنند، ملت حزب‌اللهي هستند که خود را حافظ شعائر اسلامي و نظام اسلامي مي‌دانند؛ کساني که هرچند ممکن است به گزينه‌اي غير از رئيس‌جمهور منتخب مردم در انتخابات دهم رأي داده باشند؛ اما در دفاع از حريم ولايت و رهبري جامعه با تمام توان ايستاده‌اند و اين درس را در مکتب عاشورا به‌خوبي آموخته‌اند. اين افراد به ماهيت جريان فتنه و نفاق پي برده و صف خود را از آن‌ها جدا ساخته اند و بي‌شک منافقين جديد، جايي در ميان آن‌ها نداشتند.

4- اقامه عزا براي حسين بن علي(ع) نيازمند آمادگي روحي و قلوبي پاک که کودتاگران سبزپوش با آن بيگانه بودند. اصرار بر گناهان کبيره‌اي چون جدا شدن از صفوف ملت، ايستادگي در مقابل امام و رهبري جامعه اسلامي، اقدام براي براندازي نظام اسلامي، پياده کردن دستورات بيگانگان و ايجاد شکاف در جامعه اسلامي، از آن‌ها «پيکري بي‌روح» ساخته بود که در قبال عزاداري سيدالشهدا نوعي از خودبيگانگي احساس مي‌کردند.

در اين ميان، نيروهاي مذهبي و آحاد جامعه، به‌ويژه متوليان هيئت‌هاي مذهبي توانستند با هوشياري تمام، محرم را به فرصتي براي رسوايي فتنه‌گران تبديل کنند. سخنرانان و مبلغان مذهبي، روحانيت معظم، مداحان اهل بيت(ع)  و دست‌اندرکاران هيئت‌هاي مذهبي با بصيرت‌افزايي توده‌هاي مردم در شب‌هاي محرم، آخرين اميد فتنه‌گران براي نفوذ در ميان ملت را نيز نااميد کردند.

موارد بازشمرده در کنار عوامل ديگر، مانع از آن شد که فتنه‌گران بتوانند پروژه محرم را به ثمر برسانند و در صفوف عزاداران حسيني تفرقه ايجاد کنند.

هتک حرمت عاشورا و ايجاد اغتشاش

در حالي که فتنه‌گران مدعي بودند خواهند توانست فتنه سبز را در ايام محرم به حرکتي سراسري و توده‌اي تبديل کنند و در نهايت، عزاداري روز عاشورا را به تظاهراتي عليه نظام اسلامي مبدل سازند، همه مردم شاهد بودند که ايام محرم نه‌تنها فرصتي به مشروعيت‌بخشي حرکت نفاق سبز نداد؛ بلکه با افزايش بصيرت عزاداران، بيش از پيش چهره منافقين جديد براي توده‌هاي ملت نيز آشکار شد.

اين آگاهي بخشي توده‌هاي ملت، در کنار ناتواني فتنه‌گران در نفوذ بين عزاداران، سران خارج‌نشين فتنه سبز را به شدت عصباني و برآشفته ساخت؛ از اين‌رو پروژه ايجاد آشوب و هتک حرمت عاشورا در دستورکار منافقين قرار گرفت. صبح روز عاشورا در حالي که اغلب عاشقان حسين بن علي(ع) در هيئت‌هاي مذهبي مشغول عزاداري بودند، آشوبگران که سران آن‌ها را اعضاي وابسته به گروهک‌هاي منافقين، سلطنت‌طلبان، بهائيان و ... تشکيل مي‌دادند، با هدايت رسانه‌هاي آشوبگر بيگانه همچون VOA و بي‌بي‌سي، خيابان انقلاب و آزادي را به محلي براي حرمت‌شکني روز عاشورا و ايجاد اغتشاش و تخريب اموال عمومي تبديل کردند.

به گزارش خبرگزاري‌ها برخي افراد فريب خورده و آشوبگر در خودروهاي خود بسان مراسم عروسي بوق مي‌زدند. برخي نيز در تجمع‌ها دست به هلهله و شادماني و خرابكاري زدند. اراذل و اوباش با سوء استفاده از حضور مردم در مراسم عزاداري اباعبدالله‌الحسين دست به آشوب و خسارت زدن به اموال مردم (موتور سيكلت، خانه، سطل‌هاي زباله، خودروي شخصي مردم) زدند. افراد فريب خورده نيز شعار مرگ بر جمهوري اسلامي سر دادند و به مقدسات توهين کردند. ^[5]

در حالي که اوباش در خيابان‌ها عليه مقدسات اسلامي جولان مي‌‌دادند و پليس نيز در حال کنترل و مهار آن‌ها بود، عزاداران حسيني با پايان يافتن مراسم از هيئت‌ها و دسته جات عزادار براي برخورد با اهانت كنندگان به حضرت سيدالشهدا و روز عاشورا به صورت دسته‌هاي خودجوش به سمت برخي خيابان‌هاي مركزي تهران حركت كردند. با اين حال نيروي انتظامي مراقب بود تا از بروز درگيري مردم با اراذل و اوباش جلوگيري كند. حضور مردم به حدي بود كه تجمع آشوبگران با گذشت دقايقي از نماز ظهر عاشورا دچار اضمحلال شد و اوباش پا به فرار گذاشتند و متواري شدند.

در اين ماجرا به گفته نيروي انتظامي بيش از 300 نفر از اغتشاشگران دستگير شده و عده‌اي تحويل مراجع قضايي داده مي‌شوند. همچنين چند نفر به طور مشکوکي کشته شدند که از برنامه‌ريزي گروه‌هاي تروريستي از جمله گروهک منافقين براي اين روز حکايت داشت. فرماندهي انتظامي تهران بزرگ، طي اطلاعيه‌اي به تشريح اقدام فتنه‌گران در اين روز پرداخت که در بخشي از آن آمده است:

 «متأسفانه معدودي از فتنه‌گران با برنامه‌ريزي قبلي و بر اساس هدايت و فراخوان رسانه‌هاي بيگانه و با حضور در برخي خيابان‌ها و مسيرهاي عزاداران حسيني با طرح شعار‌هاي انحرافي، اقدام به اخلال در نظم عمومي نموده که بلافاصله فرماندهي نيروي انتظامي تهران بزرگ با حضور در صحنه و از طريق گفت‌وگو، تلاش به برقراري نظم و آرامش و حفظ حرمت اين روز عزيز و تسهيل عزاداري مردم نمود که با هجوم و پرتاب اشياء از سوي فتنه‌گران، وي و تعدادي از ماموران نيروي انتظامي مجروح و مصدوم گرديدند. در تداوم فتنه‌گري فتنه‌گران و تخريب اموال عمومي و شخصي مردم ، نيروي انتظامي با قاطعيت و بهره‌گيري از ابزار و تجهيزات ضد اغتشاش و با تأکيد بر عدم حمل و به کارگيري سلاح گرم به متفرق نمودن اغتشاشگران اقدام کرد. با کمال تاسف، در اين اغتشاشات 5 نفر به طرز مشکوکي جان باختند و تعدادي نيز مجروح شدندکه کارشناسان در صدد شناسايي عوامل مشکوک در اين حادثه مي‌باشند. در پايان از حمايت و پشتيباني عزاداران حسيني از فرزندانشان در نيروي انتظامي که با حضور خود باعث خنثي نمودن اين فتنه‌گرديدند، کمال سپاسگزاري را داشته و از خداوند متعال براي آنان اجر و پاداش اخروي خواستاريم.»^[6]

انتشار اخبار اين جنايات در روز عاشورا، ملت را در سراسر کشور برآشفت و به اعلام انزجار از منافقين واداشت. علماي عظام و مراجع تقليد بزرگ شيعه هر يک به طور جداگانه با صدور بيانيه اين اقدام را محکوم کردند. در بيانيه آيت‌الله‌العظمي سبحاني آمده است: «ما هرگز فكر نمي‌كرديم كه در چنين روز مقدسي كه حتي پيروان اديان ديگر نيز نسبت به آن روز احترام قائل هستند و در برخي از كشورهاي غيراسلامي عاشوراي حسيني تعطيل رسمي است، چنين رويداد دور از اخلاق انساني رخ دهد و قداست آن روز شكسته شود.»^[7]

آيت‌الله‌العظمي مکارم نيز در شرح حوادث اين روز چنين نوشتند: «روز عاشورا در حالي که مردم کشور ما از کوچک و بزرگ، مرد و زن در آتش عشق حسيني مي‌سوختند و ناله‌هاي عاشقانه سر مي‌دادند و در هر کوي و برزن به سوگ نشسته بودند و با نظم و خلوص نيت مشغول عزاداري و نوحه سرائي بودند، گروهي از مغرضان به بعضي از خيابان‌هاي تهران ريختند و قداست مراسم حسيني را که عامل وحدت صفوف همه ملت است شکستند، نخست به شعارهاي سياسي ساختار شکن پرداختند و سپس اقدام به تخريب اموال مردم و آتش زدن آن‌ها نمودند.»^[8]

اما از آن سو، رسانه‌هاي تحت نفوذ وهابي‌ها در كشورهاي عربي، روز دوشنبه با شور و شعف خاصي اخبار آشوب‌هاي تهران در عاشوراي حسيني را منعكس كردند. رسانه‌هاي عربي نزديک به غرب و وهابيت، با بايكوت خبري مراسم باشكوه عاشورا در ايران و كشورهاي اسلامي، تلاش کردند آشوب‌هاي تهران را به مراسم عاشورا تعميم دهند و به مقدسات شيعيان تعرض کنند.

روزنامه لبناني الحيات که به منافع سعودي و غرب متمايل است، با تحريف وقايع و روش معمول مراسم عاشورا در ايران، در سرمقاله خود با لحن کنايه‌آميز نسبت به مراسم باشکوه حزب‌الله لبنان در عاشوراي هر سال نوشت: «ممکن بود در سالگرد احياي عاشورا خيابان‌ها و ميدان‌هاي تهران مملو از شرکت‌کنندگان شود و دريايي از مشت‌ها بالا بيايد و شعارهاي ضد «شيطان بزرگ» سرداده شود و حنجره‌ها قسم دوستي با رهبر انقلاب سر دهند. ممکن بود دوباره تصوير قلعه‌اي رخ نمايد که با چيزي غير از بادهاي خارجي روبه‌رو نيست، اما موضوع ديگري رخ داد.» اين روزنامه در ادامه با نقل غلوآميز وقايع افزود: «واضح است نظام شيعي ايران در حال سقوط است و انتخابي جز تسليم ندارد.»^[9]

نسخه اينترنتي روزنامه «الرياض» چاپ عربستان نيز در ذيل اخبار و تصاوير اغتشاشات تهران، نظرات كاربران وهابي خود را منتشر كرد كه در آن‌ها با اظهار شادماني از درگيري ميان شيعيان، نسبت به اعتقادات شيعيان و روز عاشورا جملاتي توهين‌آميز درج شده بود. «خدا اختلاف ميان آن‌ها را شديدتر کند»، «خدا حيله‌هاي آنان را به خودشان برگرداند» از جمله جملات قابل نقل كاربران وهابي ذيل اخبار و تصاوير مربوط به ايران در نسخه اينترنتي روزنامه الرياض است.^[10]

روزنامه کويتي «السياسه» نيز روز دوشنبه مانند بسياري از رسانه‌هاي کوچک و بزرگ مبلغ وهابيت، بدون پوشش اخبار رسمي و مواضع طرف دوم، به انتشار يکسويه شايعات و اخبار رسانه‌هاي جريان موسوم به سبز پرداخت.^[11]

رضا پهلوي نيز با صدور پيامي، از هتک حرمت روز عاشورا حمايت کرد. وي که در آمريکا به‌سر مي‌برد، در پيام خود با مرثيه‌سرايي براي از دست دادن عزيزانش! اغتشاشات روز عاشورا را جنبش حق طلبانه ملت ايران ناميد! وي در پايان پيام خود نوشت: «چون هميشه، من پشتيبان شما شيرزنان و دلير مردان کهنه ديار تمدن، ايرانمان، هستم!»^[12]

عجيب‌ترين واکنش را شيخ ساده لوح اصلاحات از خود بروز داد که بدون پرداختن به جنابات اوباش سبزپوش، نيروي انتظامي را محکوم کرد و رفتار آن‌ها را از گارد ستمشاهي نيز بدتر دانست! در بيانيه وي آمده است:

 «امروز در عاشوراي حسيني از بدو صبح با خشونتي وصف ناپذير بر مردم يورش بردند و جمع زيادي را مجروح، دستگير و بنابرگزارش‌هاي رسيده تعدادي از هموطنان را به شهادت رساندند . آنان كه هويت و شناسنامه اين انقلاب‌اند و در روزگار مبارزه در صف اول مبارزان بودند، به ياد دارند كه در عاشوراي ۱۳۴۲ تظاهراتي عظيم با شعارهايي تند عليه شاه صورت گرفت اما رژيم ستم شاهي حرمت عاشورا نگاه داشت و كشتار، سركوب و دستگيري رهبران مبارزه و در رأس آن امام را به روزهاي بعد موكول كرد. به راستي چه شده است كه حكومت برخواسته از قيام عاشورا، در روز عاشورا دست بر خون مردم برده و جماعتي وحشي را به جان مردم انداخته است.

يا رب چه شده است كه حرمت عاشورا و عزاداران فرزند زهرا (س) در ظهر عاشورا نگاه داشته نمي‌شود و آنان را به خاك و خون مي‌كشند. يا رب چه شده است كه حرمت خون مردم در اين ماه عزيز هم رعايت نمي‌گردد. يا رب چه شده است كه برگزاري مراسمِ ختم مرجع تقليدي مجاهد و مبارز تحمل نمي‌گردد و مراكز مقدس، بيت و حسينيه بنيانگذار اين نظام در شب عاشورا مورد تهاجم و تخريب قرار مي‌گيرد.»^[13]

مجمع روحانيون مبارز که سران آن، بخشي از فتنه‌گري‌ها در حوادث بعد از انتخابات از جمله اغتشاشات روز 30 خردادماه را به طور مستقيم هدايت مي‌کردند، در بيانيه‌اي به تحليل حوادث عاشورا پرداختند و نوشتند:

«در روز عاشورا نيز حوادث تلخي پيش آمد که منجر به کشته و زخمي شدن عده‌اي از هموطنان در تهران و بعضي از شهرها گرديد و يکي از کشته شدگان خواهر زاده نخست وزير محبوب حضرت امام جناب آقاي مهندس موسوي بود. مجمع روحانيون مبارز ضمن محکوم کردن اين رفتارهاي ضد اسلامي و ضد قانوني به خانواده‌هاي محترم اين عزيزان به‌ويژه جناب آقاي مهندس موسوي تسليت مي‌گويد. ما نيز مانند ميليونها مسلمان ايراني اين جنايات را ناباوارانه مي‌بينيم و نمي‌دانيم چرا مسؤولان نظام جمهوري اسلامي اجازه مي‌دهند که اين چنين به امام و انقلاب و مردم اهانت شود.» ^[14]

راهپيمايي «برائت از منافقين»

در حالي که کينه و نفرت ملت به اوج خود رسيده بود، بعدازظهر روز چهارشنبه نهم دي‌ماه، در تهران و ديگر شهرها به‌عنوان روز «برائت از منافقين» تعيين شد. ملت خداجو از سراسر شهر آماده حرکت شدند و ميدان انقلاب تهران از ساعت‌ها قبل از آغاز رسمي مراسم(ساعت 15) مملو از اقشار مختلف مردم بود. در اين روز، ميليون‌ها عاشق اباعبدالله الحسين(ع) به خيابان‌ها آمدند تا ارادت خود را به امام شهيدشان نشان دهند و از دشمنان ايشان اعلام انزجار کنند.

راهپيمايي روز 9 ديماه را مي‌توان يکي از باشکوه‌ترين تجمعات در تاريخ انقلاب اسلامي دانست. اين راهپيمايي ويژگي‌ها و مشخصاتي داشت که آن را نسبت به بسياري از راهپيمايي‌هاي تاريخي سه دهه انقلاب اسلامي برجسته مي‌ساخت:

1- اين راهپيمايي در اعلام انزجار از اقدام کساني صورت مي‌گرفت که در پايتخت جهان تشيع، به خود اجازه داده بودند تا به ساحت مقدس اباعبدالله الحسين(ع) توهين کنند.

2- به گواه شاهدان عيني و حاضران در صحنه، اين راهيپمايي تاريخي با حضور ميليون‌ها عاشق اهل بيت(ع)، پرجمعيت‌تر از راهپيمايي‌هاي 22 بهمن در همين سال‌ها بود و خيل جمعيت به طور پيوسته از ميدان آزادي تا ميدان امام حسين(ع) کيلومترها ادامه داشت؛ ديگر خيابان‌هاي مشرف به ميدان انقلاب نيز مملو از جمعيت بود.

3- برگزاري اين راهپيمايي تنها دو روز بعد از اعلام و اطلاع‌رساني سازمان تبليغات اسلامي  بود؛ اما جمع شدن ميليون‌ها «مؤمن خداجوي» در اين فرصت کم، از ويژگي‌هاي ممتاز اين راهپيمايي مي‌باشد؛ چرا که اغلب راهپيمايي‌هاي تاريخي از مدت‌ها قبل برنامه‌ريزي و اطلاع‌رساني مي‌شدند و شرکت کنندگان مي‌توانستند براي حضور برنامه‌ريزي کنند.

4- برگزاري اين راهپيمايي در بعداز ظهر يک روز کاري، خود مانعي بود که مي‌توانست موجب شود تا بخشي از جمعيت علاقه‌مند نتوانند در اين مراسم شرکت کنند؛ در حالي‌که راهپيمايي‌هاي مشابه، اغلب در پيش از ظهر يک روز تعطيل برگزار مي‌شود که زمينه براي حضور همگاني بسيار فراهم‌تر است. با وجود اين، جمعيت حاضر در اين راهپيمايي بي‌سابقه بود.

5- عدم وجود امکانات و تدارکات لازم براي برگزاري اين راهپيمايي وسيع، از ديگر ويژگي‌هاي اين حماسه بزرگ بود. معمولاً در راهپيمايي‌هاي سراسري، دستگاه‌ها و نهادهاي ذي‌ربط هفته‌ها قبل، تمام امکانات خود را براي فراهم کردن رفاه شرکت کنندگان بسيج مي‌کنند. تعبيه وسايل اياب و ذهاب مناسب، راه‌اندازي ايستگاه‌هاي صلواتي، مراکز درماني و اورژانس و ... لازمه اين مراسمات است که از هيچ‌کدام آن‌ها در روز چهارشنبه خبري نبود. اغلب راهپيمايي‌کنندگان هنگام بازگشت، کيلومترها پاي پياده را طي کردند تا بتواند به منازل خويش برگردند و در حالي که خيابان‌هاي مرکزي شهر مملو از جمعيت بود، وسايل نقليه عمومي متناسب با اين جمعيت پيش‌بيني نشده بود و بسياري از افراد در ساعات پاياني شب به خانه رسيده بودند.

در اين راهيپمايي، حتي صدا و سيما نيز آمادگي لازم را نداشت و فيلمبرداران و خبرنگاران محدود آن‌ها نتوانستند ابعاد و زواياي مختلف اين حماسه بزرگ را پوشش خبري – تصويري مناسب دهند و در بسياري جاها، خبرنگاران حضور نداشتند.

6- در کنار موارد فوق، آنچه بيش از همه، اين راهپيمايي تاريخي را از برنامه‌هاي مشابه برجسته مي‌ساخت،  شورها و شعارهايي بود که در آن مشاهده مي‌شد. در اين مراسم خودجوش، جمعيت با شور و حرارتي خاص و با دلي پر کينه از اغتشاش‌گران،  فتنه‌گران و حريم شکنان حاضر شده بودند و شعارهاي تندي عليه سران فتنه سر مي‌دادند. اين در حالي بود که امکانات صوتي مراسم تنها محدوده ميدان انقلاب را پوشش مي‌داد و جمعيت در فواصل مختلف  به طور خودجوش شعارهاي متنوعي سر مي‌داد که البته جهت و سوي آن يک چيز بيشتر نبود و آن اعلام انزجار از فتنه و اختلاف و «برخورد قاطع با فتنه‌گران!»

ضدانقلاب که از حضور ميليوني ملت نگران شده بود، بلافاصله دست به کار شد و اعلام کرد که پنج شنبه فرداي راهپيمايي در ساعت سه بعد از ظهر، سبزها در خيابان‌هاي تهران تمجع برگزار خواهند کرد تا به نحوي، راهپيمايي ملت را تحت‌الشعاع قرار دهند؛ اما اين اقدام که توسط محسن سازگارا و محسن مخملباف هدايت مي‌شد^[15] نيز ناکام ماند و با ديدن خشم ملت، کسي از فتنه‌گران جرئت نکرد پا به خيابان بگذارد.

اين راهپيمايي با شکوه حتي کساني را که تا آن روز در مقابل حوادث روز عاشورا سکوت کرده بودند نيز به واکنش وا داشت. هاشمي رفسنجاني نيز در سخناني از حضور گسترده مردم سراسر كشور در راهپيمايي حمايت از نظام، ولايت و رهبري تشكر و قدرداني كرد و آن را خنثي كننده توطئه معاندان عليه اصل نظام و اصل ولايت فقيه دانست و گفت: «نظام اسلامي با تكيه بر مردم پيروز شد و تداوم يافت و ان شاء‌الله ادامه خواهد داشت و اميدوارم هتاكان، از اين حضور معنادار مردم، درس عبرت بگيرند.» وي ابراز اميدواري كرد، با ايجاد و تقويت وحدت و همدلي بيشتر ميان مسئولان و مردم، شاهد يكپارچگي ‏، انسجام و آرامش روز افزون در جامعه باشيم. ^[16]