آلمان در آغوش کاسبان هولوکاست

آغاز روابط رژیم صهیونیستی و آلمان به سال 1950 بازمی‌گردد، در این سال دولت آلمان «هرمان ماس »را به عنوان نماینده خود به اراضی اشغالی اعزام کرد. اما 15 سال طول کشید تا در نهایت در سال 1965 روابط دوجانبه بین دو طرف برقرار شد. در حقیقت رژیم صهیونیستی با علم کردن موضوع هولوکاست و متهم کردن دولت آلمان به نسل‌کشی، از برقراری ارتباط با این کشور خودداری می‌کرد.

در 12 مارس 1965 روابط دوجانبه بین دو طرف آغاز و سفارتخانه رژیم صهیونیستی در «بن» پایتخت آلمان غربی رسما فعالیت خود را آغاز کرد. از این زمان به بعد تماس‌های فراوانی بین مقامات عالی آلمان و اسرائیل برقرار شد، اما این «رومن هرتسوگ» رئیس جمهور آلمان بود که در نهایت در سال 1994 به عنوان اولین رئیس‌جمهور آلمان، عازم تل‌آویو شد. در سال 1999 و بعد از انتقال پایتخت آلمان به برلین، «ایهود باراک» به عنوان اولین مقام بلندپایه خارجی وارد این شهر شد. در سال 2000 «گرهارد شرودر» صدراعظم آلمان در راس یک هیئت بلندپایه سیاسی و اقتصادی وارد تل‌آویو شد و ده‌ها موافقتنامه سیاسی و اقتصادی در جریان این سفر بین مقامات دو طرف امضا شد.

در سال 2005 و به مناسبت چهلمین سالگرد آغاز روابط دو طرف، ابتدا «هورست کوهلر» رئیس جمهور آلمان به اسرائیل سفر کرد و سپس«موشه کاتساو» رئیس وقت رژیم صهیونیستی از آلمان دیدن کرد. طی چهل سال گذشته رژیم صهیونیستی و آلمان شبکه‌های ارتباطی در سطح پارلمان، دولت، سازمان‌های غیردولتی و حتی امنیتی بین خود ایجاد کرده‌اند.

اولین گروه پارلمانی بین آلمان و اسرائیل در اول آوریل 1971 در بن ایجاد شد. در حال حاضر این گروه 58 عضو دارد و وظیفه آن بررسی تحولات در روابط دو طرف است. به هنگام وقوع جنگ 22 روزه غزه این گروه نقش فعالی در حمایت آلمان از جنایات رژیم صهیونیستی داشت.

در 30 ژانویه 2008 «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان اعلام کرد که به مناسبت شصتمین سالگرد تاسیس  اسرائیل، کل اعضای کابینه این کشور به اسرائیل سفر کرده و با همتایان صهیونیست خود دیدار کنند.

این اولین بار در تاریخ آلمان بود که اعضای کابینه یک دولت به طور کامل به یک کشور غیراروپایی سفر می‌کرده است. در 17 مارس 2008 مرکل سفر سه روزه‌ای به اراضی اشغالی انجام داد و در آنجا چندین موافقتنامه در زمینه آموزش و پرورش، محیط زیست و امور دفاعی با «ایهود المرت» نخست وزیر وقت اسرائیل به امضا رساند‌.

در زمستان 1391 مرکل بار دیگر عازم اسرائیل شد و در آنجا با «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر و«تزیپی لیونی» رهبر حزب کادیما ( اپوزیسیون) دیدار و با آنها درباره مسایل خاورمیانه بحث و تبادل نظر کرد.

نهایت دوستی

بر اساس موافقت‌نامه‌ای که در این سفر بین مقامات دو طرف به امضا رسید، آلمان حافظ منافع رژیم صهیونیستی اعلام شد. براساس این قرارداد همکاری، سفارتخانه‌های آلمان از آن تاریخ به بعد حافظ منافع رژیم صهیونیستی در سراسر جهان اعلام شدند؛ بدین ترتیب که شهروندان رژیم صهیونیستی در هر کشوری که این رژیم فاقد سفارتخانه و یا کنسولگری باشد می‌توانند با مراجعه به سفارت آلمان در آن کشور خدمات کنسولی دریافت کنند.

امضای این قرارداد برای رژیم صهیونیستی به ویژه در کشورهای عربی و اسلامی خاورمیانه که این رژیم را به رسمیت نمی‌شناسند از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. نکته مهم آن است که بسیاری از صهیونیست‌ها در سفر به کشورهای عربی - اسلامی منطقه در حال حاضر از گذرنامه‌های آلمانی استفاده می‌کنند و در آخرین مورد از استفاده صهیونیست‌ها از مدارک معتبر این کشور، می‌توان به استفاده یک مامور موساد از گذرنامه آلمانی برای سفر به دوبی و ترور«محمود المبوح» عضو بلندپایه جنبش حماس در یکی از هتل‌های این شهر اشاره کرد.

در 2014/2/24 مرکل به اسرائیل سفر کرد. طی این سفر «شیمعون پرز» رئیس رژیم اسرائیل در مراسم ویژه‌ای در محل اقامت ریاست جمهوری در بیت‌المقدس نشان ممتاز ریاست جمهوری را به گردن صدراعظم آلمان  انداخت. این نشان عالی‌ترین جایزه غیرنظامی در اسرائیل است که به دلیل تعهد خلل‌ناپذیر مرکل نسبت به امنیت اسرائیل و مبارزه او علیه یهودستیزی و نژادپرستی، به وی اهدا شد.

در سوم تیرماه سال جاری«نوربرت لامرت» رئیس پارلمان آلمان که به سرزمین‌های اشغالی سفر کرده بود، با چشم‌پوشی از جنایات صهیونیست‌ها روابط سیاسی بین آلمان و رژیم صهیونیستی را یک موهبت توصیف کرد. لامرت طی سخنانی در کنست ضمن تمجید از روابط دیپلماتیک آلمان با رژیم صهیونیستی گفت: این دوستی‌ها به هیچ وجه اکتسابی نیست بلکه موهبت است و باید آن را حفظ کرد.

لامرت که در ابتدا و انتهای سخنان خود جملاتی به زبان عبری بیان و موجب وجد صهیونیست‌ها شده بود، گفت: این افتخار بزرگی است که در اینجا به زبان مادری صحبت می‌کنم.

در اروپا معروف است که سرنوشت سیاستمداران صهیونیست و آلمانی به نحوی جدایی‌ناپذیر به یکدیگر مرتبط است و اشتیاق و تعهد بیشتر برای گرم‌تر کردن روابط آلمان - اسرائیل عمدتا از محافل بالای آلمان ابراز می‌شود که سفر لامرت به سرزمین‌های اشغالی و سخنرانی وی در کنست نیز در همین راستا ارزیابی می‌شود.

اما نکنه جالب در روابط آلمان و رژیم صهیونیستی این است که به نظر می‌رسد حزب «دموکرات مسیحی» بیش از سایر احزاب این کشور شیفته صهیونیست‌ها شده است. شاهد این مدعا این است که در فروردین 1391  «زیگمار گابریل» رهبر حزب سوسیال دموکرات و یکی از اصلی‌ترین رقبای مرکل در انتخابات سراسری آلمان که از منتقدین جدی شهرکسازی صهیونیست‌ها محسوب می‌شد، در اظهاراتی از جنایات رژیم صهیونیستی در قبال فلسطینیان انتقاد و اظهار کرده بود: «فلسطینیان دارند در سرزمینی زندگی می‌کنند که قانونی ندارد. سرزمینی که تحت نظر رژیمی آپارتاید (اسرائیل) است و در آن انصاف و عدالتی وجود ندارد.»

اظهارات رهبر حزب سوسیال دموکرات مبنی بر وجود رژیمی آپارتاید در سرزمین‌های اشغالی منجر به خشم مرکل و هم‌حزبی‌های وی شد و اعضای حزب دموکرات مسیحی (حزب متبوع مرکل) از زیگمار گابریل خواستند تا بابت زخم‌زبانی که به مقامات رژیم صهیونیستی زده است از آنها عذرخواهی کند!

حزب دموکرات مسیحی آلمان به گونه‌ای در این خصوص موضع‌گیری کرد که گویا رهبر حزب سوسیال دموکرات به تاریخ و سابقه آلمان توهین کرده است!

همچنین سخنگوی حزب دموکرات مسیحی آلمان نیز در مصاحبه با روزنامه «بیلد» اظهارات گابریل در قبال رژیم نتانیاهو را غیرقابل قبول خواند و خواستار معذرت‌خواهی وی شد.

در نهایت رهبر حزب سوسیال دموکرات آلمان اعلام کرد، اظهارات وی در واکنش به سختی‌های موجود در فلسطین و رنجی که بر مردم فلسطین می‌رود بیان شد و وی قصد نداشته است رژیم صهیونیستی را با رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی (در دوران قبل از پیروزی ماندلا) مقایسه کند!

مورد دیگر به پاییز سال 1393 بازمی‌گردد، پیش از این تاریخ و در سال 2012 سازمان ملل فلسطین را به عنوان کشور ناظر غیرعضو در این نهاد بین‌المللی به رسمیت شناخته بود. در پاییز 1393 بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای اروپایی دولت فلسطین را به رسمیت شناختند، اما در میان بهت جهانیان دولت آلمان به رهبری حزب دموکرات مسیحی حتی اشغال سرزمین‌های اشغالی از سوی صهیونیست‌ها را انکار کرد. موضوع از آنجا آغاز شد که سخنگوی وزارت خارجه آلمان در نشست خبری با خبرنگاران، در پاسخ به سؤالی در خصوص برنامه‌های برلین برای همراهی با دیگر کشورها در به رسمیت شناختن دولت فلسطین هرگونه اقدام در این زمینه را رد کرد. 

«مارتین شفر» در پاسخ به این سوال که آیا از نظر شما کرانه باختری مناطق اشغال شده از سوی اسرائیل شناخته می‌شود یا نه؟ گفت: من با استفاده از واژه اشغال در این رابطه موافق نیستم!

روابط سه بعدی

در سال 1951 «کونراد آدنائر» صدراعظم آلمان در سخنرانی خود در پارلمان این کشور، از آمادگی کشورش برای مذاکره با نمایندگان یهودیان و اسرائیل در مورد پرداخت غرامت به یهودیان زیان‌دیده در دوران جنگ جهانی دوم سخن گفت. در سال 1952 نیز موافقتنامه‌ای به امضای دولت آلمان، رئیس کنگره جهانی یهود و وزیر خارجه اسرائیل رسید که براساس آن مقرر شد مبلغی به عنوان غرامت در اختیار بازماندگان هولوکاست قرار گیرد. از آن زمان تا امروز دولت آلمان هر ساله مبلغی را به عنوان غرامت به رژیم صهیونیستی و بازماندگان به اصطلاح هولوکاست می‌پردازد که هرساله مقدار آن افزایش می‌بابد. در ژانویه سال 2010 روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارونوت» اعلام کرد که کمیته اسرائیلی ویژه غرامت از دولت آلمان با برلین به توافق رسید که مقدار غرامت پرداختی به یهودیان در سال 2011 افزایش یابد. این روزنامه صهیونیستی تاکید کرد که این مبلغ به بهانه افزایش هزینه‌های اجتماعی برای نجات‌یافتگان سالخورده به حدود 146میلیون دلار خواهد رسید و این مبلغ برای تامین خدمات اجتماعی ضروری برای یهودیان همه نقاط دنیاست.

جشن پنجاهمین سال روابط

تصویب قانونی در پارلمان مبنی بر غیرقانونی بودن و جرم شناخته شدن هولوکاست از دیگر اقدامات دولت آلمان در حمایت از یهودیان است. همچنین در سال 1990 دولت آلمان با تصویب قانونی تسهیلاتی را برای مهاجرت یهودیان شوروی سابق و به طور کلی اروپای شرقی فراهم کرد و از آن زمان بود که سیل مهاجرت یهودیان به آلمان آغاز شد و به نظر می‌رسد طی 24 سال گذشته بیش از 100 هزار یهودی به آلمان مهاجرت کرده باشند.

در حال حاضر روابط آلمان و رژیم صهیونیستی در بالاترین سطح قرار داشته و به نظر می‌رسد دولت آلمان بعد از انگلیس دومین حامی اسرائیل در میان قدرت‌های بزرگ اروپا محسوب شود. سفرهای متعدد مقامات دو طرف و انعقاد قراردادهای مختلف در زمینه‌های متعدد، نشان از پختگی روابط  اسرائیل با این کشور مهم و قدرتمند اروپاست. «موشه کاتساو» در یکی از سفرهایش به مقامات این کشور گفته بود: «آلمان چندین دهه است که دوست نزدیک ماست، من از دولت آلمان به دلیل حمایت از اسرائیل و تلاش برای سرکوب فعالیت‌های ضد یهود تشکر و قدردانی می‌کنم.»

روابط نظامی

روابط نظامی اسرائیل و آلمان سابقه‌ای طولانی دارد، از سال 1959 تا 1967 جمهوری فدرال آلمان مهم‌ترین تامین‌کننده تجهیزات نظامی برای ارتش اسرائیل بود از این رو کارشناسان نظامی جهان معتقدند سلاح‌های ارسالی آلمان به اسرائیل نقش مهمی در پیروزی‌های این رژیم بر اعراب در خلال جنگ‌های 1967، 1973 و 1982 داشته است. در سال 1965 بعد از اینکه آلمان غربی از فروش تانک به رژیم صهیونیستی امتناع کرد، آمریکا 210 دستگاه تانک M-۴۸ را به این رژیم فروخت.

همچنین تانک‌های مرکاوا 4، مجهز به سیستم خنک‌کننده هوای دیزلی مدل V-12 تحت لیسانس آلمان هستند.

آلمان همچنین از تدارک‌کنندگان اصلی انواع تسلیحات پیشرفته به رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود که نمونه آن فروش شش فروند زیردریایی پیشرفته «دلفین» به این رژیم است که قادر به حمل موشک‌های دارای کلاهک هسته‌ای هستند. رژیم صهیونیستی با به خدمت گرفتن این زیردریایی‌ها، تهدیدات خود را علیه کشورهای منطقه، به ویژه جمهوری اسلامی ایران افزایش داده است.

در مرداد 1393 هفته‌نامه اشپیگل مطلبی مبنی بر ارسال معادل یک‌میلیون یورو سلاح و تجهیزات نظامی از سوی آلمان به رژیم صهیونیستی در بحبوحه جنگ غزه و مشارکت دولت آلمان در کشتار مردم بی‌دفاع  فلسطین را افشا کرد. براساس این گزارش چاشنی‌های انفجاری سلاح‌های جنگی و همچنین قطعات مورد نیاز در زیردریایی رژیم صهیونیستی از جمله تجهیزات نظامی بود که در جدیدترین مرحله صادرات تسلیحاتی آلمان برای رژیم صهیونیستی ارسال شده است.

این تجهیزات نظامی در حالی از سوی دولت مرکل به رژیم صهیونیستی صادر شد که مجوز ارسال آن در دولت قبلی مرکل به تصویب رسیده بود، اما «زیگمار گابریل» وزیر اقتصاد و انرژی دولت فعلی آلمان براساس قانون اساسی این کشور که صادرات تسلیحات به مناطق درگیر جنگ و بحرانی را ممنوع کرده، می‌بایست از این صادرات تسلیحاتی جلوگیری می‌کرد. نکته قابل توجه اینکه، دولت آلمان با تلاش گابریل در اقدامی متناقض فروش تجهیزات نظامی به روسیه را به بهانه درگیر بودن این کشور در مناقشه اوکراین ممنوع و از ارسال آن به مسکو جلوگیری کرده است.

همکاری‌های اطلاعاتی

همکاری‌های اطلاعاتی و امنیتی بین سازمان امنیت آلمان و موساد به دهه 1960 بازمی‌گردد و بیشتر مربوط به فروش مخفیانه سلاح و تجهیزات بود، اما بعد از حوادث تروریستی المپیک مونیخ در سال 1972 که منجر به کشته شدن تعدادی از ورزشکاران رژِیم صهیونیستی شد، حالت آشکار پیدا کرد، این روابط بعد از حوادث 11 سپتامبر 2001 گسترش بسیاری یافت. در سال 2002 در اثر فشار صهیونیست‌ها، دولت آلمان دفتر سازمان خیریه القصی در برلین را به اتهام ارسال پول برای حماس تعطیل کرد.

در خرداد 1394 شرکت آلمانی فرانهوفر اعلام کرد یک مرکز تحقیق و توسعه امنیت سایبری در اسرائیل را به زودی افتتاح خواهد کرد. هدف از تاسیس این مرکز، بهبود امنیت اینترنت، زیرساخت‌های حیاتی، سامانه‌های فیزیکی سایبر «سامانه‌هایی برای کنترل اشخاص» رایانش ابری و نرم‌افزارهای تجاری ذکر شده است.

لازم به ذکر است که این مرکز جدید یک مرکز نوآوری امنیت سایبر  محسوب می‌شود، در حقیقت آلمان و رژیم صهیونیستی می‌خواهند با  همکاری‌های یکدیگر خلأهای نوآوری در امنیت سایبر را پر کنند و امنیت سامانه‌ها، نرم‌افزارها و سرویس‌های خود را بالا ببرند.