حدود یک سال پیش که پیمان امنیتی کابل - واشنگتن امضاء شد برخی گمان می کردند آمریکایی ها به وعده های خود عمل کرده و امنیت در افغانستان حکم فرما خواهد شد، در حالی که وضعیت امنیتی این کشور وخیم تر شده است.
پایگاه بصیرت/گروه بین الملل/جعفر توکلی/ یکی از اصول داشتن بصیرت و هوشیاری، بی اعتمادی به دشمن مستکبر است. این از تاکیدات قرآن و سفارش همه انبیا و امامان بوده است و تاریخ از نمونه های اعتماد به دشمن خسارت‌های زیادی به یاد دارد.
حدود یک سال پیش که پیمان امنیتی کابل - واشنگتن امضاء شد برخی گمان می کردند آمریکایی ها به وعده های خود عمل کرده و امنیت در افغانستان حکم فرما خواهد شد، در حالی که وضعیت امنیتی این کشور وخیم تر شده است. تا قبل از امضای پیمان امنیتی درگیری ها تنها در مناطقی از استان های جنوبی افغانستان وجود داشت، اما اینک تشدید درگیری ها، انفجارهای انتحاری و آدم ربایی در مناطق شمالی این کشور و حتی تصرف بخش هایی از شهرها همچون قندوز و مناطقی از راه های ارتباطی غزنی به دست طالبان افتاده است و همچنین بخش هایی از استان بدخشان در شمال افغانستان که تا قبل از امضای پیمان امنیتی در امنیت به سر می برد در تصرف مخالفان مسلح دولت قرار گرفته است.
نیروهای طالبان در جبهه های جنگ نیز قدرت خود را به نمایش گذاشته و توانستند برخی از شهرهای استان شمالی را در مدت زمانی کوتاه به تصرف خود درآورند و مناطق شمالی و مرکزی این کشور را از امنیت نسبی برخوردار بود نا امن سازند. طالبان با تغییر جغرافیای جنگ و راه اندازی جنگ های جبهه ای در مناطق نسبتاً امن تر، نیروهای امنیتی را به دنبال خود می کشاند تا فرصت هر نوع ابتکار را از دولت افغانستان برای انجام عملیات علیه آنان را سلب کنند.
در چند ماه گذشته اغلب عملیات های نیروهای امنیتی و ارتش افغانستان، تدافعی و در پاسخ به حمله طالبان بوده است. زمانی که نیروهای امنیتی توجه خود را برای حمله به طالبان در یک شهرستان متمرکز می کنند این گروه از آن منطقه عقب نشینی می کند و در منطقه ای دیگر سنگر می گیرند.
این در حالی است که آمریکایی ها در مقابل این تاکتیک طالبان، تاکنون واکنشی قاطعانه از خود نشان نداده و می گویند مطابق پیمان امنیتی تنها به آموزش و کمک نیروهای افغان خواهند پرداخت تا در حمله علیه تروریست ها به پیروزی دست یابند. این در حالی است که دست امریکایی ها برای انجام عملیات نظامی و مبارزه با تروریست ها در پیمان امنیتی با افغانستان باز گذاشته شده و در مقابل امتیازات بی حد و حصری برای آنان در نظر گرفته شده است.
هدف اصلی انعقاد پیمان امنیتی کابل- واشنگتن، مبارزه با تروریسم، تلاش برای صلح و ثبات منطقه ای، بین المللی و ارتقای توانمندی افغانستان برای دفع تهدیدات داخلی و خارجی بود، اما آمریکایی ها، در راستای این هدف تاکنون گام موثری برنداشته اند.
از سوی دیگر تلفات نیروهای نظامی، غیر نظامی افغان روند رو به رشدی را نسبت به قبل از امضای پیمان امنیتی نشان می دهد، لذا این پیمان تنها دست آویز و بهانه ای برای تداوم حضور نیروهای امریکایی در افغانستان است، ضمن این که طالبان نیز این موضوع را بهانه انتقام از مردم افغانستان قرار داده و نگرانی های واقعی یا غیرواقعی خود از حضور آمریکا در افغانستان را دست آویز کشتار مردم این کشور قرار داده است.
بنابراین وضعیت امروز افغانستان ثابت می کند که تنها راه حل مشکلات امنیتی این کشور استفاده از ظرفیت های داخلی خود است نه حضور نظامی کشورهای استعماری که سابقه بسیار زیادی در بدعهدی دارند. امریکا برای هیچ کشوری امنیت را به ارمغان نبرده و نخواهد برد و این خود افغانی ها هستند که باید کمر همت ببندند و به تقویت دستگاه های اطلاعاتی، امنیتی و نظامی خود بپردازند./
