امنیت اعتقادی و فرهنگی در بستر شبکه های اجتماعی

امنیت به عنوان یکی از مولفه های اصلی هر نظام و هر حکومت و کشوری باید همواره مورد توجه قرار گیرد. در اهمیت امنیت، رسول گرامی اسلام می فرمایند: «النعمتان مجهولتان: الصحته و الامان» دو نعمت هستند که بر مردم پوشیده اند و مردم قدر و ارزش آن را نمی دانند، یکی نعمت سلامتی است و دیگری نعمت امنیت و زمانی که این دو نعمت مورد خدشه قرار گیرد تازه به اهمیت آن پی می برند. اما وقتی صحبت از امنیت می شود همه ذهن ها به سمت امنیت جانی و مالی می رود. وقتی خطری جانمان را تهدید نمی کند و دارایی و ثروت ما از سارقان و کلاهبرداران مصون باشد، احساس امنیت می کنیم. این یک باور به جا و به حق است. اما آیا به امنیت اعتقادات و امنیت روحی و روانی خود و فرزندانمان در فضای مجازی از قبیل ماهواره و اینترنت و وسایل ارتباطی اندیشیده ایم؟ آیا به آسیب های اجتماعی که هر روز بیشتر می شود و باور های ما را تهدید می کند فکری کرده ایم؟

امروزه با گسترش وسایل ارتباطی و فضای مجازی، افراد و به ویژه جوانان بیشتر اوقات فراغت و حتی اوقات کاری خود را در این فضاها می گذرانند. مطالب و برنامه هایی که امروزه از طریق ماهواره، اینترنت و برنامه های گوشی های تلفن همراه ارائه می شود، بیشتر در راستای اعتقادزدایی و تغییر هویت دینی و فرهنگی مردم می باشد. شبکه های اجتماعی و ماهواره ای فاسد آسیب ها و ضربه های بی شماری به جامعه ما می زند که نمونه آن را می توان در زندان ها و دادگاه ها مشاهده کرد که مملو از قربانیان شبکه های رسانه ای دشمن است. افزایش آلودگی به مواد مخدر، افزایش میزان طلاق، سست شدن بنیان خانواده، کم رنگ شدن اعتقادات اصیل دینی، خالی شدن مساجد و ... نمونه هایی از آسیب های این شبکه ها است.

این شبکه ها برای همه اقشار از کودک و نوجوان و پیر و میان‌سال، نقشه های شوم فراوانی دارند. دشمن زمانی با خیال ضربه زدن وارد جنگ با کشور شد که با رهبری حضرت امام (ره) و ایستادگی مردم نتوانست به اهداف خود برسد، اما امروز با ابزار رسانه به جنگ با ملت آمده است تا افراد را اسیر شیطان و نفس اماره سازد. آلوده شدن به لهو و لعب و تغییر سبک زندگی، آلوده شدن به سبک زندگی مخرب و ضد اخلاقی، کمتر شدن میزان مطالعه و انس با علم، کاهش روابط اعضای خانواده، ریخته شدن قبح گناه و بلوغ زودرس کودکان، تفرقه میان اقوام و مذاهب، افزایش بی بند و باری و فساد و ترویج مصرف گرایی و اسراف تنها نمونه های کوچکی از تهدیدات شبکه های اجتماعی است.

امروز دشمن محصولات فرهنگی ضددینی و ضدهویتی اعم از فیلم و شعر و داستان و طنز ایجاد می کند که در پشت پرده این تولیدات اعتقادات مسلمانان را نشانه گرفته اند و این تولیدات متاسفانه توسط خودمان در فضای مجازی گسترش داده می شود و به اصطلاح امروزی، «بلوتوث» می شود و هر کس هم که امروز در این فضاها نباشد و از این مطالب بی خبر باشد به عقب ماندگی محکوم می شود.

همانقدر که آینده فرزندانمان از لحاظ شغلی و مالی برایمان مهم است که همه تلاشمان را در راستای تأمین آینده آنها انجام می دهیم، کمی هم به اعتقادات و باور های آنان توجه داشته باشیم. برایمان مهم باشد که این ماهواره که در خانه هایمان وجود داردچه تأثیری بر روحیه و باورهای آنان خواهد گذاشت. مهم باشد که اگر فرزندمان چندین ساعت سرگرم جستجو در فضای مجازی است، بدنبال چه هدفی است. مهم باشد که گوشی های تلفن که در اختیارشان قرار داده ایم چگونه از آن استفاده می کنند.

همانطور که در صورت وارد شدن خسارت مالی همه تلاشمان را انجام می دهیم که جبران خسارت کنیم و در صورت سرقت شدن اموالمان همه را محکوم می کنیم و به همه سوء نیت پیدا می کنیم و در تلاش هستیم که هر طوری شده کسانی را مسئول این اتفاقات معرفی کنیم و در پی چاره جویی هستم، در مورد برنامه های شبکه های اجتماعی و آسیب های اجتماعی هم کمی دقت داشته باشیم و به تولید کنندگان برنامه های ماهواره ای و فضای مجازی اعتماد نکنیم و با کمی تحقیق و حساسیت برنامه را دنبال نمایم. به یاد داشته باشیم که هیچ کس دلسوزتر از والدین نسبت به فرزندان نیستند و این اعتقاد را در فرزندانمان به وجود بیاوریم که هر کسی قابل تکیه کردن نیست و دشمنان امروزی که سعی دارند خود را دایه مهربان تر از مادر نشان دهند، به دنبال سرقت افکار و اعتقادات و هویت فرهنگی ما هستند.

نکته پایانی اینکه شبکه های اجتماعی حاوی فرصت ها و آسیب هایی در بطن خود هستند؛ این شبکه ها ضمن آنکه می توانند در مواردی چالش آفرین باشند، همانگونه که گفته شد، اما در عین حال،‌ بستر جدید و گسترده ای را برای ترویج ارزش های انسانی و دینی نیز فراهم کرده اند. امکانی که پیش از این به این گستردگی فراهم نبود. بنابراین شیوه مواجهه صحیح با این شبکه ها نه برخورد سلبی صرف که تلاش برای هدایت و نظام مند کردن فعالیت در بستر این شبکه هاست.