مساله‌ای که انتخابات سال 2016 را که به جهت انتخاب چهل و پنجمین حاکم کاخ سفید مهمتر از ادوار گذشته نمایان می‌کند؛ تنها برگزاری و نمایش یک مدل از انتخابات نیست بلکه افکار عمومی داخل و خارج از آمریکا از 28 ژانویه2016 و زمانی که مناظره انتخاباتی نامزدهای حزب جمهوری خواه در ایالت آیووا به میزبانی "فاکس نیوز" برگزار شد؛ با اظهاراتی روبرو شدند که شاید در سابقه و تاریخ انتخاباتی این کشور هیچگاه شاهد آن نباشیم.
به گزارش گروه بین الملل بصیرت، پایگاه خبری تحلیل الوقت در یادداشتی به تحلیل انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بعد از نهایی شدن گزینه دموکرات ها در این انتخابات پرداخت. الوقت نوشت:
انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا که قرار است هشتم نوامبر ۲۰۱6 میلادی برابر با ۱۸ آبان ماه ۱۳۹۵ در سراسر ایالات متحده برگزار شود، یکی از رویدادهایی است که در عالم سیاست بین‌الملل به عنوان وزنه‌ای برای تغییر معادلات بین‌المللی به آن استناد می‌شود.
شاید عده‌ای بر این عقیده باشند که تفسیر فوق در حالت کنونی نظام بین‌الملل کارایی ندارد و عملاً سیاست‌های آمریکا دیگر مانند قبل از قدرت تاثیرگذاری و نفوذ بالا برخوردار نیست. اگر کمی به وقایعی که در سطوح مختلف و در نقاط گوناگون جهان خصوصاً در یک سال گذشته رخ داده است نگاهی بیاندازیم، به سادگی خواهیم فهمید که نقطه‌گذاری‌های سیاسی و استراتژیک و رویکردهای مداخله‌جویانه آمریکا کماکان در برخی کشورها رخنه کرده و این روند همچنان ادامه دارد.
مساله‌ای که انتخابات سال 2016 را که به جهت انتخاب چهل و پنجمین حاکم کاخ سفید مهمتر از ادوار گذشته نمایان می‌کند؛ تنها برگزاری و نمایش یک مدل از انتخابات نیست بلکه افکار عمومی داخل و خارج از آمریکا از 28 ژانویه2016 و زمانی که مناظره انتخاباتی نامزدهای حزب جمهوری خواه در ایالت آیووا به میزبانی "فاکس نیوز" برگزار شد؛ با اظهاراتی روبرو شدند که شاید در سابقه و تاریخ انتخاباتی این کشور هیچگاه شاهد آن نباشیم.
ابتدائا در اردوگاه جمهوریخواهان 17 نفر؛ رسماً خود را به عنوان نامزد انتخابات 2016 معرفی کردند و به اظهارنظرهای گوناگونی پرداختند که می‌توان به راند پاول (عضو سابق مجلس نمایندگان)، مارکوروبیو (نماینده منتخب ایالت فلوریدا در سنای آمریکا)، مایک هاکبی (فرماندار سابق ایالت آرکانزاس)، کارلی فیورینا (مدیرعامل شرکت HP) و اشخاص دیگر اشاره کرد. اما در میان هفده نامزد محافظه‌کاران؛ دونالد ترامپ، تدکروز و جان کاسیچ توانستند تا انتخابات نیویورک خود را پیش ببرند اما در نهایت کفه ترازو در این حزب به سمت "دونالد ترامپ" یا همان میلیاردر آمریکایی اهل نیویورک سنگینی کرد.
در طول چند ماه اخیر ما شاهد زدو خوردهای عجیب و غریب انتخاباتی در جناح محافظه‌کاران بودیم که راس هرم این موضوع توسط ترامپ اداره می‌‌شد. بدون اغراق باید بگوییم که ترامپ را می‌توان به عنوان یک پدیده نوظهور در انتخابات سال جاری میلادی دانست. پدیده به این جهت که وی با شلیک مستقیم سخنان خود به سمت عموم جامعه توانست سیلی از شهروندان آمریکایی را با خود همسو کند. ترامپ نه سناتور است و نه معاون اول رئیس جمهور. وی حتی عنوان فرماندار یک ایالت کوچک در آمریکا را در کارنامه کاری خود ندارد و اساساً این نامزد 70 ساله جمهوریخواه تاکنون مقام و منصب سیاسی نداشته است و تنها به برج‌سازی مشغول بوده که البته چندین کازینو در لاس وگاس را نیز به مالکیت خود در آورده است.
با تمامی این تفاسیر و به دلیل اینکه وی همانند هم حزبی‌های خود و حتی نامزدهای دموکرات مانند هیلاری کلینتون و یا برنی‌سندرز نیازی به پشتیبانی و حمایت مالی نداشته است اظهارات خود را به هر نحوی که علاقه دارد بیان می‌کند. به عنوان مثال موضع‌گیری وی در مورد مکزیک و اینکه دولت این کشور در صورت روی کار آمدن وی باید اقدام به دیوارکشی مرز مشترک با آمریکا کند، باعث شد تا لاتین‌تبارهای ساکن آمریکا علیه وی خیزش کنند و تا حدودی هم آراء آنها به سمت رقیب ترامپ یعنی تدکروز متمایل شد.
مواضعی که در قبال مسلمانان از سوی ترامپ گرفته شد نماد عینی مبارزه وی با "عنصر مهاجرت" بود. به گونه‌ای که سران کنوانسیون جمهوریخواهان که باید به عنوان آخرین و نافذترین مهره حزب، ترامپ را برای ورود به روز انتخابات تایید کنند علیه مواضع وی موضع انفعالی گرفتند. چراکه از نظر آنها سخنان وی اگرچه آراء را به سمت وی سرریز می‌کند اما وجهه و پرستیژ کلی جمهوریخواهان در سطح بین‌المللی و داخلی را تضعیف می‌کند.
اما در اردوگاه دموکراتها اوضاع آرام‌تر و تا حدودی حساب شده رو به جلو پیش رفت. کلینتون و رقیب سوسیال دموکرات او (برنی سندرز) در انتخابات 1 مارس (سه‌شنبه بزرگ) و انتخاباتهای پنجم و ششم ماه مارس که در 8 ایالت برگزار شد رقابت تنگاتنگی را با یکدیگر به نمایش گذاشتند که دامنه آن تا 15 مارس یعنی انتخابات فلوریدا و 5 ایالت دیگر کشیده شد. کلینتون باتوجه به سابقه سیاسی که در آمریکا داشته است از وزن بالاتری نسبت به رقیب خود و حتی دونالد ترامپ برخوردار بود اما انتقادهایی مانند استفاده از ایمیل شخصی برای انجام امورات محرمانه و خطای وی در زمان تصدی وزارت خارجه دور اول ریاست جمهوری اوباما؛ از وی یک چهره غیر قابل اعتماد پدید آورده است. به صورتی که "کریستوفر استیونر" سفیر آمریکا در لیبی بر اثر خطای تاکتیکی و تصمیم غلط هیلاری کلینتون توسط افراد مسلح کشته شد و همین موضوع پای وی را برای ادای قسم به کنگره آمریکا باز کرد.
در پایان باید گفت که شاید تا قبل از انتخابات مقدماتی که در نیویورک برگزار شد همگان بر این نظر بودند که احتمالاً رقابت در درون حزب جمهورخواه میان ترامپ و تد کروز تنگاتنگ باشد و در اردوگاه دموکراتها هیلاری با برنی‌سندرز دست و پنجه نرم کند. اما در نهایت مشخص شد که خروجی انتخابات نیویورک تکلیف دو نامزد نهایی که در 8 نوامبر 2016 (18 آبان 95) نظاره‌گر آراء مردم خواهند بود را روشن کرد. از این جهت باید بگوییم که "دونالد ترامپ" از جناح محافظه‌کاران و "هیلاری کلینتون" از سمت لیبرالها نامزد نهایی دو حزب شدند . البته باید منتظر برگزار شدن کنوانسیون ملی جمهوریخواهان در 18 تا 21 ژوئیه (28 تا 31 تیر 95) و کنوانسیون ملی دموکراتها در 25 تا 27 ژوئیه (4 تا 6 مرداد 95) باشیم.
جواد مددی
الوقت
