هم پیمان با قافله سرخ مدافعان حرم

در ابتدای ورود به مسجد، جماعتی توجهت را جلب می‌کند که در گوشه‌ای از صحن بزرگ آن  حلقه زده‌اند و تو ‌گویی که انگار چیزی را در آغوش خود نگه داشته‌ باشند. اندکی نزدیکتر که می‌شوی مقبره و مزار 5 شهید گمنام دفاع مقدس را می‌بینی که در مناطق عین خوش، طلائیه، هورالعظیم، فکه و شلمچه و در سنین 16 و 17 سالگی به قافله سرخ شهادت پیوسته‌اند و میهمان خوان پرنعمت مولایشان شده‌اند. درست مانند همین 5 شهید مدافع حرمی که برای یادکرد آنان در این مسجد حضور به هم رسانده‌اند.

مسجدی به این وسعت چند بار پر و خالی می‌شود. ششمین روز از ماه مبارک است و حضار جملگی روزه‌اند. برخی از شخصیت‌های لشگری و کشوری از جمله عده‌ای از فرماندهان نیروی قدس هم آمده‌اند.

لب‌ها به آرامی تکان می‌خورد و برخی قرآن به دست مشغول دعا هستند. دوستان و همراهان شهید آمده‌اند. نه برای عرض تسلیت و نه برای وداع. آمده‌اند تا بگویند که آنها نیز مدافعان حرم‌اند. فرصتی اگر دست دهد دست در دستان شهیدانشان خواهند گذاشت. آمده‌اند با زبان روزه و دعا از صاحب مسجد بخواهند که آنان را به رفقایشان برساند.

از شبستان مسجد صدای شیون زنی به گوش می‌رسد. ضجه‌های بی‌امانش فضای مسجد را متراکم کرده است. فضا پر شده است از ناله‌های زنی که داغ عزیز از دست رفته‌اش؛ قلب او را مجروح کرده است. نمی‌دانم مادر،‌ همسر یا خواهر کدام‌یک از این شهدای مدافع حرم است. اما هر چه هست چشمان برخی از حضار با همین شیون و ناله نمناک می‌شود.

نوبت به قرائت قرآن و مدیحه سرایی می‌رسد. اشعار همه در مدح انقلابی ماندن و انقلابی مردن است که بی‌مناسبت به حال روز شهدای عزیز مدافع حرم نیست. پس از عرض‌ حال به ساحت مقدس حضرت زینب(س) نوبت به پخش نماهنگی از مراسم تشییع شهدای مدافع حرم در شهرهای مختلف می‌رسد و تو کودکان شهدای مدافع حرم را می‌بینی که بر بالین و پیکر بی‌جان اما توأم با آرامش پدرانشان حاضر شده‌اند. خردسالانی که در دوران طفولیت باید رنج محروم ماندن از وجود پدرانی چنین قهرمان و مبارز را تحمل کنند. مراسم تشییع یکی از شهدای مدافع حرم که پخش می‌شود؛‌ ناله برخی از دوستان و همراهانشان به آسمان می‌رود و فضای مسجد را ملتهب می‌کند.

نماهنگ ادامه پیدا می‌کند و در خلال آن تو چهره‌ی خسته و داغ دیده پدران ریش سفیدی را می‌بینی که در عین غم‌باری، راست قامت و سرافراز ایستاده‌اند و از اینکه عزیزانشان در این مسیر به شهادت رسیده‌اند به خود می‌بالند.

شهدای مدافع حرم همگی عزیزند و قهرمان. تفاوتی ندارد که از عراق باشند، از لبنان، افغانستان و یا ایران. اینان، صف به صف، جان‌فداییان حریمی هستند که قرن‌هاست تاریخ اسلام شاهد به ثمر نشستن خون‌ها و اهدای جان‌هایی است تا این حریم و حرم از دست نااهلان و مستکبران به دور باشد.

مدافعان حرم امروز شاهد حضور دوستان همرزمانشان بودند. دوستانی که حتی برخی از آنان هنوز پای در سرزمین‌های اسلامی دارند و هر یک مدافعی هستند از مدافعان حریم اهل بیت(ع).

انتهای پیام/