سیدحسن خمینی: مصلحت شخصی‌مان را مصلحت جمعی نام ندهيم

(روزنامه شرق – 1394/12/25 – شماره 2545 – صفحه 1)

ایسنا: یادگار امام خمینی گفت: «انسانی صبر حقیقی دارد که اگر هدف اقتضا کرد، لحظه‌ای در قیام سستی نکند و با همان انگیزه که به صبر روی آورده است به قیام و انقلاب و جوشش روی آورد؛ اگرچه باید توجه داشت که گاه صبر بزرگ‌ترین جوشش و فریاد است».حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در مراسم عزاداری هیأت ایثارگران در حسینیه جماران به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه‌ زهرا (س)، در سخنانی با اشاره به دو عنصر «موضوع» و «قهرمان» در حوادث تاریخی، گفت: «گرچه در حادثه‌ای مانند کربلا موضوع حادثه و قهرمان در یک نفر جمع شده است، اما در برخی حوادث، موضوع یک نفر یا یک مفهوم است و قهرمان فردی دیگر؛ چنانکه در سقیفه، موضوع علی (ع) است، اما قهرمان واقعه فاطمه زهرا (س) است. او با اشاره به آیه «و لنبلونکم بشیء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین» و روایتی از پیامبر (ص) درباره صبر، افزود: «اگر در جایی مصلحت بر قیام‌کردن باشد، باید قیام کرد، اما اگر مصلحت بر سکوت است باید سکوت کنیم، اما گرفتار توجیهات نشویم چراکه بعضی اوقات مصلحت شخصی‌مان را مصلحت جمعی نام می‌دهیم».

یادگار امام ادامه داد: «انسان موجود بسیار عجیبی است که گاهی توان کلاه‌گذاشتن بر سر خود را نیز دارد، بنابراین وقتی به خاطر ترس یا طمع، جرئت حرکت‌کردن ندارد، می‌گوید این کار به مصلحت نیست!» او با اشاره به این بیت سعدی که می‌گوید «هر که را خوف و طمع در کار نیست/ از ختا باکش نباشد وز تتار»، افزود: «اگر کسی نسبت به آنچه دارد نترسد و نسبت به آنچه ندارد طمع نکند، تبدیل به انسان واقعی می‌شود. البته در همین نقطه هم ممکن است به دلیل نداشتن علم کافی، شجاعت کار انسان را خراب کند و ازهمین‌رو باید به فهم دیگران توجه کند و با مشاوره و شناخت پیش رود تا جامعه، جهان و دشمن را بهتر بشناسد».

سیدحسن خمینی با بیان اینکه گاهی فضای روبه‌روی خویش را به‌درستی نمی‌شناسیم، تأکید کرد: «صبوری در این نیست که زانوی غم و ناتوانی به بغل بگیریم، بلکه باید در هنگام توانایی و قدرت برای مصالح بالاتر شرایط را تحمل کنیم که در این صورت صبر علوی داریم». او در پایان گفت: «انسان صبور انسانی است که اگر تشخیص داد، با همان قدرت قیام می‌کند و با همان توان در مقابل غیر می‌ایستد و اگر لازم شد هر هزینه‌ای را در این مسیر می‌پردازد. بنابراین، انسانی صبر حقیقی دارد که اگر هدف اقتضا کرد لحظه‌ای در قیام سستی نکند و با همان انگیزه که به صبر روی آورده است به قیام و انقلاب و جوشش روی آورد؛ اگرچه باید توجه داشت که گاه صبر بزرگ‌ترین جوشش و فریاد است».

http://www.sharghdaily.ir/News/88486

ش.د9405626