۴۵۸ شهید و ۳۵۶ مجروح؛ عددهایی که اگرچه نوشتن و خواندن آن کمتر از لحظه زمان می‌برد؛ اما هرگز نمی‌توان [...]
۴۵۸
شهید و ۳۵۶ مجروح؛ عددهایی که اگرچه نوشتن و خواندن آن کمتر از لحظه زمان
می‌برد؛ اما هرگز نمی‌توان به سادگی از کنار آنها گذشت. جان باختن ۴۵۸
انسان یعنی یتیم شدن صدها کودک، یعنی بی‌سرپرست شدن ده‌ها خانواده، یعنی
نشستن داغ از دست دادن فرزند بر دل ده‌ها مادر... مرگ ۴۵۸ فرد که هر یک با
خود دنیایی از معانی، خاطره‌ها، دنیایی از آرزوها و عهدها و جهانی از
امیدها را با خود دفن خواهند کرد. ۳۵۶ مجروح یعنی جوانانی که باید تمام
زندگی خود را بر روی تخت‌های بیمارستان سپری کنند، یعنی چشم‌هایی که دیگر
جهان را نخواهند دید و گوش‌هایی که هرگز صدای هیچ موسیقی را نخواهند شنید؛
یعنی پایان بازی‌های کودکانی که دیگر نه پایی برای دویدن دارند و نه لبی
برای خندیدن؛ یعنی انسان‌هایی که آرزوهای‌شان به حسرت بدل شده و
آمال‌های‌شان قربانی جنون قدرت‌طلبی شاهزادگانی شده است که برای حفظ
تاج‌وتخت‌شان از هیچ قساوتی دریغ نمی‌کنند.
واعجبا که سازمان‌های عریض و
طویل بین‌المللی عناوین پر طمطراق صلح و دفاع از حقوق بشر را یدک می‌کشند
و به سادگی از کنار این اخبار و اعداد میگذرند! سازمان‌هایی که برای
مجازات قاچاقچیان مواد مخدر از سوی جمهوری اسلامی ایران هر روز ابراز
نگرانی می‌کنند و برای اعدام این افراد انسان‌نمای حیوان‌صفت نگران نقض
حقوق بشر می‌شوند، بی‌هیچ احساس شرمی از حمله جنگنده‌های رژیم آل‌سعود به
یک مراسم ختم در صنعا که صدها تن از مردم یمن را به خاک و خون می‌کشد،
عبور می‌کنند. کشورهایی که با مرگ یک نفر در غرب چراغ برج‌های‌شان را خاموش
می‌کنند و هزاران شمع می‌افروزند و خط‌و‌نشان می‌کشند، نزدیک به دو سال
حمله بی‌امان به مردم بی‌دفاع یمن بی‌تفاوت میگذرند. ایالات متحده آمریکا
که خود را داعیه‌دار حقوق بشر می‌داند و هر روز ایران را به نقض حقوق بشر
متهم می‌کند، به عنوان بزرگ‌ترین فروشنده سلاح به عربستان با وقاحت تمام در
واکنش به جنایات عربستان می‌گوید، ما تنها سلاح می‌فروشیم و به نحوه
استفاده از آن کاری نداریم! اما دیر نباشد که بساط ظالمان درهم پیچیده شود
که خداوند خود وعده کرده است: «إِن‌َّ رَبَّک‌َ لَبِالمِرصادِ».
