این نوشتار به نظرها و تحلیل ها در خصوص بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) و نیز انقلاب اسلامی از نگاه نویسندگان؛ اندیشمندان و شخصیت های سیاسی خارجی اشاره دارد.
چکیده مطلب:
- مایکل
فیشر، انسان شناس برجسته امریکایی: انقلاب امام خمینی حتی سیر تطوری انسان را تغییر داد و
جهانیان هم‌چنان تحت تأثیر انقلاب معنوی او قرار دارند. هیچ رهبری سیاسی، نمی‌تواند
ادعا کند که مردمش با او پیوندی چنین نیرومند دارند و این پیوند مسلماً به خاطر
مکتب تشیع و اعتقاد راسخ مردم به تشیع و رهبری آن می‌باشد.
- دکتر منصور
معدل، استاد دانشگاه انگلستان: ویژگی اصلی
انقلاب ایدئولوژی است. تصور انقلاب ایران بدون توجه به نقش اسلام شیعی در ایجاد و
تداوم جنبش انقلابی 57 و تأثیر آن در شکل‌گیری پیامدهای انقلابی بسیار مشکل است.
- حامد الگار، اندیشمند مسلمان
آمریکایی: تمام حوادثی که در پیشبرد انقلاب مؤثر بوده است جنبه
اسلامی و دینی داشته و اطاعت اکثریت قاطع مردم از دستورهای حضرت امام راحل بی‌نهایت
مهم بوده است.
- تدا اسکاچپول، اندیشمند
آمریکایی: انقلاب ایران آشکارا آن‌قدر مردمی بود و آن‌قدر روابط
سیاسی و بنیاد‌های فرهنگی ـ اجتماعی و اقتصادی ـ اجتماعی را در ایران تغییر داد
که حقیقتاً نمونه‌ای از انقلاب‌های اجتماعی ـ تاریخی بزرگ می‌باشد. - سرگین بابورین، سیاستمدار برجسته روسی: انقلاب
اسلامی نه تنها یک جنبش بزرگ مذهبی، بلکه تحول سیاسی همراه با عدالت اجتماعی،
استقلال و آزادی برای مردم بود. انقلاب اسلامی این اندیشه را که معتقد بود
دنیاگرایی در حال به تحلیل بردن مذهب است و هیچ چیز نمی‌تواند مانع آن شود را باطل
کرده و دیدگاه برخی چون فرانتس فانون که درباره تأثیر مثبت مذهب در جنبش‌های
اجتماعی بدبینانه نگاه می‌کردند، را باطل کرده و بطور عینی اشتباه و نادرستی آن را
آشکارا ظاهر نمود.
-
رابرت. دی. لی، پروفسور علوم سیاسی در دانشگاه
کلرادو امریکا: انقلاب اسلامی پیچیده و اسرارآمیز به نظر می رسد،
مساوات طلب است، اما در عین حال، سنتی نیز به نظر می رسد. بیگانه گریز است، اما به
ندرت انزواگرا است؛ و نمایانگر انقلاب های فرانسه، روسیه و یا تجربه آمریکا نیست.- گری سیک، عضو
اسبق شورای عالی امنیت ملی امریکا: انقلابیون، گروههای مبارزاتی و چریکی تشکیل
داده و دست به اسلحه میبردند و نوعاً نیز به یک یا چند قدرت خارجی وابسته بودند،
اما در انقلاب اسلامی نه تنها چنین اتفاقی نیفتاد که برعکس، رهبری انقلاب، از سویی
سخت تاکید میکرد که شیوه مبارزه ما شیوه آگاهی دادن به مردم و نه؛ اسلحه کشیدن است.
پترآوری و دیگران در کتاب تاریخ ایرانِ دوره
پهلوی (از رضاشاه تا انقلاب اسلامی): در انقلاب اسلامی سال 1357 زنان و مردانِ تقریباً تمام طبقات جامعه ایران،
تمایل خود را به سرنگونی نظام پادشاهی و پایان دادن به آنچه سرکردگی خارجیان می
پنداشتند، نشان دادند.
پژوهش خبری صدا و سیما: جمهوری
اسلامی در حالی در ۲۲ بهمن ماه ۱۳۵۷ هجری شمسی و در اوج بیچارگی جهانیان در پذیرش
نظم حاکم بر نظام بین الملل مبتنی بر جهان دوقطبی و تثبیت جایگاه خود در میان یکی
از دو بلوکشرقوغرببه
پیروزی رسید و ضمن بر هم زدن نظم حاکم، برای همیشه بساط سلطنت شاهنشاهی در کشور را
برچید کهتا قبل از آن، دنیا دو نوع حکومت را در طول سال های
متمادی تجربه کرده و پذیرفته بود؛ یکی دمکراسی های غربی، و دیگری حکومت های
کمونیستی؛ این دو اردوگاه غرب و شرق، با یکدیگر هم بشدت مقابله داشتند و همدیگر را
نفی می کردند؛ اما وقتی جمهوری اسلامی این سبک جدید حکومت، پدید آمد، هر دو
اردوگاه با حیرت و سپس با وحشت، در مقابل نظام جمهوری اسلامی قرار گرفتند! علت چه
بود؟ علت این بود که جمهوری اسلامی، دارای خصوصیاتی بود که هر دو سبک حکومت رایج
در آن دو اردوگاه را نفی می کرد و آنها را برای زندگی بشر، غلط و مضر می دانست و
آن را اعلام می کرد. این نوشتار به نظرها و تحلیل ها در خصوص بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) و نیز
انقلاب اسلامی از نگاه نویسندگان؛ اندیشمندان و شخصیت های سیاسی خارجی اشاره دارد.
بی‌گمان یکی از رخدادهای بزرگ جهان معاصر، انقلاب اسلامی
ایران بوده است؛ پدیده‌ای که اندیشمندان غربی به دلیل بزرگی، ژرفایی،
گستردگی، مردمی بودن و معنویت گرایی آن، نمی توانستند از آن چشم بپوشند و
عمق آن را نادیده بگیرند. چرایی این رخداد، ذهن اندیشمندان و بزرگان غربی
را به خود مشغول کرد و آنها را به اعتراف واداشت، تا آنجا که بسیاری از
آنها با شگفتی به این پدیده نگریستند و بارها آن را ستودند. آنچه در این
گزارش آمده است، روایتی است کوتاه از نگاه برخی نویسندگان غربی به انقلاب
اسلامی ایران در حوزه کتاب.
پژوهش خبری صدا وسیما// مرتضی رکن آبادی
[1]. منبع اصلی پایگاه اطلاع رسانی حوزه علمیه
