حرف روز/ کدام جشن؟!

پایگاه بصیرت / فرهاد مهدوی

یادداشت: ۲۰ فروردین در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران روز ملی فناوری هسته‌ای است و از روز اعلام آن، یعنی سال ۱۳۸۵ تا امروز ده سال می‌گذرد. دولت اعلام کرده است، در این روز به صورت ویدئویی با حضور رئیس‌جمهور از سه دستاورد جدید در حوزه‌های مختلف و در شهرهای قزوین، البرز و یزد رونمایی می‌شود. این در حالی است که در سال‌های گذشته، روز ملی فناوری هسته‌ای نماد استقلال کشورمان در دستیابی به فناوری‌های پیشرفته این صنعت بود؛ اما امروز در حالی این مراسم را برگزار می‌کنیم که منتظر امضای انگلیسی‌ها برای انتقال اورانیوم هستیم. رئیس سازمان انرژی اتمی درباره نقش امضای انگلیس در فعالیت‌های هسته‌ای ایران می‌گوید: «پنج کشور عضو گروه ۱+۵ به طور کتبی موافقت خود با انتقال ۹۰۰ تن اورانیوم برای یک دوره سه ساله از قزاقستان به ایران را به دبیرخانه کمیسیون مشترک برجام که نماینده اتحادیه اروپا در گروه ۱+۵ مسئول آن است، اعلام کرده‌اند؛ اما انگلیس در آخرین لحظه با توجه به انتخابات آمریکا و مسائل خاورمیانه نظرش را تغییر داد.»
در طول این دوره، دولت با امتیازات فراوانی که در فناوری هسته‌ای به غربی‌ها داد، اولویت‌ها را جابه‌جا کرد تا القا کند فناوری هسته‌ای ضد شکوفایی اقتصادی است و برای تأمین سفره مردم باید زنجیره هسته‌ای را متوقف کرد. این هیاهوی رسانه‌ای به گونه‌ای بود که برخی مردم از حراج دستاوردهای هسته‌ای به شادمانی پرداختند که اکنون اگر همان تصاویر جشن‌ها و پایکوبی‌های‌شان در برخی از خیابان‌های تهران را مشاهده کنند از رفتار احساسی‌شان دلزده می‌شوند. به دلیل همین دلزدگی است که آمریکایی‌ها ـ که منتظر نتیجه انتخاباتی به نفع خود هستند ـ به اصلاح‌طلبان و حامیان دولتی طعنه می‌زنند که در زمینه دستاوردهای برجام تندروی کرده‌اند. واشنگتن‌پست در این زمینه نوشته است، دردسر برای روحانی از زمانی آغاز شد که ایرانی‌ها از برجام دلزده شدند. اکنون دولت و حامیان آن سعی می‌کنند با نمایش‌های ویدئویی واقعیت صحنه روز ملی فناوری هسته‌ای را بیش از گذشته به سخره بگیرند و مطمئناً این پروژه‌های افتتاحی امروز مورد تشویق کشورهای ۱+۵ نیز خواهد بود؛ زیرا آنها می‌دانند این رونمایی‌ها نمایشی بیش نیست.